Jak na pierwsze spotkanie z autorem muszę przyznać, że wrażenia bardzo dobre. Erikson od samego początku sprawia wrażenie konkretnego pisarza, który wie czego chce i w pełni panuje nad tym, co pisze. I w dodatku wymaga od czytelnika pełnego skupienia, nie dając mu łatwego zadania przy zagłębianiu się w jego wyimaginowany świat.

Rozmach tegoż dzieła widzimy już na samym początku, kiedy to zostajemy rzuceni w wir wojny pomiędzy ogromnym Imperium Malazańskim - pobijającym liczne terytoria, jedno za drugim - a ostatnim Wolnym Miastem, Darudżystan, które walecznie stawia mu opór. Nie wiemy czemu między sobą walczą. Nie wiemy, kto jest dobry, a kto zły. W gruncie rzeczy nie wiemy nic, a po przewróceniu ostatniej kartki wiemy niewiele więcej niż na początku. Skomplikowany świat, skomplikowane postaci, mnóstwo magii, sieci spisków i ścieżek, którymi kroczą bohaterowie. Trzeba się przy tym skupić i czytać uważnie, bo łatwo stracić wątek. Autor szybko przeskakuje z wydarzeniami z jednego miejsca na drugie i od jednej postaci do następnej, przez co kilka razy zdarzyło mi się wracać parę linijek wcześniej. I do tego sporo pytań bez odpowiedzi, które znajdziemy chyba dopiero w następnych częściach.

Sam świat może się podobać, chociaż jest to Military Fantasy, w którym bardziej liczy się grupa ludzi, a nie pojedyncze jednostki, przez co, de facto, zanika indywidualizm i ciężko jest zżyć się z konkretnymi bohaterami. Nie znaczy to oczywiście, że nie da się w ogóle utożsamić z kimkolwiek, ale nie będzie to wyglądało tak, jak w innych książkach tego gatunku, chociażby w samym "Władcy pierścieni".

Ogólnie rzecz biorąc jestem pełen podziwu wyobraźni autora, bo jest ona ogromna a wystarczy zwrócić uwagę, że "Ogrody księżyca", to zaledwie 1/10 całego cyklu "Malazańskiej Księgi Poległych"! Nie wiem co mnie czeka w następnych częściach, ale wiem, że będzie tego dużo i przypuszczam, że będę się przy tym cholernie dobrze bawił! I oceniać też trzeba ostrożnie, bo może skali braknąć. :D

Na koniec warto też napomknąć o wznowieniu całego cyklu przez wydawnictwo Mag w całkiem nowym formacie i w większości z nową grafiką. A do tego jeszcze obędzie się bez podziału tomów na dwie części, więc otrzymamy twór Eriksona tak, jak to wygląda w oryginale, czyli w 10 tomach. ;)

Jak na pierwsze spotkanie z autorem muszę przyznać, że wrażenia bardzo dobre. Erikson od samego początku sprawia wrażenie konkretnego pisarza, który wie czego chce i w pełni panuje nad tym, co pisze. I w dodatku wymaga od czytelnika pełnego skupienia, nie dając mu łatwego zadania przy zagłębianiu się w jego wyimaginowany świat.

Rozmach tegoż dzieła widzimy już na samym...