Początek bardzo dobrej serii komiksowej jest moim zdaniem raczej średni. Akcja jest dosyć szybka, poszczególne historyjki nie są jakoś posklejane logicznie. Dlatego nieco zaniżyłem ocenę.

Początek bardzo dobrej serii komiksowej jest moim zdaniem raczej średni. Akcja jest dosyć szybka, poszczególne historyjki nie są jakoś posklejane logicznie. Dlatego nieco zaniżyłem ocenę.

Komiks ten jest pierwszą częścią zabawnych przygód trzech kolegów którzy, starają się, żeby jeden z nich stał się harcerzem. Bardzo mi się spodobała część, w której głowni bohaterowie wyjechali do lasu na obóz, ponieważ, przypomina mi ona mile spędzone wakacje. Czytając komiks nie zabrakło, śmiesznych sytuacji oraz zwrotów akcji. Pierwszy tom Tytusa Romka i Atomka czytało mi się bardzo szybko. Ma on łatwy do przeczytania i zrozumienia język co na pewno, jest na plus. Bardzo podobają mi się przygoda Tytusa, ponieważ, z charakteru jest trochę jak ja. Komiks ten jest jednym z moich ulubionych, przez co bardzo go polecam.

Komiks ten jest pierwszą częścią zabawnych przygód trzech kolegów którzy, starają się, żeby jeden z nich stał się harcerzem. Bardzo mi się spodobała część, w której głowni bohaterowie wyjechali do lasu na obóz, ponieważ, przypomina mi ona mile spędzone wakacje. Czytając komiks nie zabrakło, śmiesznych sytuacji oraz zwrotów akcji. Pierwszy tom Tytusa Romka i Atomka czytało...

Cudowny, zabawny komiks a czeka na mnie reszta kolekcji :)

Cudowny, zabawny komiks a czeka na mnie reszta kolekcji :)

Pierwsza odsłona kultowej serii komiksowej autorstwa Henryka Chmielewskiego.
Tytus narodził się, wydawniczo, w roku 1966, wchodzi już więc powoli w wiek emerytalny :)
Wydawnictwo Harcerskie, szukając oszczędności, tylko co drugi arkusz malowało kolorami – resztę pozostawiając czarno-białą, co jest dość charakterystyczną cechą tej publikacji.
Wydanie, które posiadam, zawiera – w ramach ciekawostki – cztery komiksowe plansze, jakimi Papcio Chmiel (począwszy od wydania IV) zastąpił oryginalną pierwszą planszę Księgi I.

W części otwierającej słynną serię Tytus czyni starania, by zostać harcerzem i złożyć uroczystą przysięgę. Towarzyszą temu oczywiście liczne przygody, których przebieg, klimat i humor staną się charakterystyczne dla całej późniejszej serii rozciągającej się na dziesięciolecia.

Dzisiejsza lektura, oprócz sentymentu, dostarcza fajnej zabawy poprzez odnajdywanie w komiksie reliktów przeszłości z głębokiego PRL.
Harcerstwo miało kiedyś inny wymiar, większość z nas się w to bawiła: chodziliśmy na zbiórki do harcówki, uczyliśmy się znaków patrolowych, urządzaliśmy biwaki i jeździliśmy na obozy.
No i śpiewaliśmy, jak Tytus, Romek i A`Tomek:
“Jak dobrze nam zdobywać góry
I młodą piersią chłonąc wiatr
Prężnymi stopy deptać chmury
I palce ranić o szczyt Tatr”
Pronumerowaliśmy także kultowy “Świat młodych”. Wycinało się komiksy z ostatniej strony i wklejało do zeszytów.
Nie znam statystyk, ale wydaje mi się, że dzisiejszą smartfonową młodzież trudno już tym zainteresować i harcerstwo istnieje w stopniu nieporównywalnie mniejszym niż kiedyś.
Podejrzewam, że te peerelowskie aspekty będą dla mnie najfajniejszą zabawą w trakcie tej Tytusowej retrospektywy. :)

Pierwsza odsłona kultowej serii komiksowej autorstwa Henryka Chmielewskiego.
Tytus narodził się, wydawniczo, w roku 1966, wchodzi już więc powoli w wiek emerytalny :)
Wydawnictwo Harcerskie, szukając oszczędności, tylko co drugi arkusz malowało kolorami – resztę pozostawiając czarno-białą, co jest dość charakterystyczną cechą tej publikacji.
Wydanie, które posiadam,...

Bardzo smieszne i zabawne przygody tutusa, polecam!

Bardzo smieszne i zabawne przygody tutusa, polecam!

Poprosu genialne pomysłyz polskie żeczywistości. Dalej parskam śmiecham jak cztam!

Poprosu genialne pomysłyz polskie żeczywistości. Dalej parskam śmiecham jak cztam!

Fragment historii polskiego komiksu i bezsprzeczny klasyk. Absurd, humor i lekki acz obowiązkowy (czytaj: narzucony przez wiadome władze) smrodek dydaktyczny.
Kto nie zna, ten trąba!

Fragment historii polskiego komiksu i bezsprzeczny klasyk. Absurd, humor i lekki acz obowiązkowy (czytaj: narzucony przez wiadome władze) smrodek dydaktyczny.
Kto nie zna, ten trąba!

Seria moich ulubionych komiksów. Nie ma lepszych.
( polskiego autora ).

Seria moich ulubionych komiksów. Nie ma lepszych.
( polskiego autora ).

Należy się wysoka ocena już za sam epizod z malowaniem ścian, przypomina mi się przy każdym remoncie ("przestańmy zamalowywać, farba nie mieści się w pokoju!")

Miałam teraz okazję bezpośrednio porównać pierwotną wersję z lat 60. (z którą sama zapoznawałam się w dzieciństwie) i przerysowaną w pionowym formacie wersję z 1988. Starsza oczywiście lepsza, klarowniejsza i jakaś taka bardziej niewinna, układ kadrów też chyba lepszy; w 1988 roku weszło do repertuaru postaci weszło już znienawidzone przeze mnie w późniejszych tomach "hje hje". Ciekawe, że oprócz rysunków również niektóre żarty nieco się różnią. Jedyny z nowych, który mnie rozbawił, to pytanie Tytusa "A po co zarabiać pieniądze na obóz, nie możemy pożyczyć za granicą?".

Należy się wysoka ocena już za sam epizod z malowaniem ścian, przypomina mi się przy każdym remoncie ("przestańmy zamalowywać, farba nie mieści się w pokoju!")

Miałam teraz okazję bezpośrednio porównać pierwotną wersję z lat 60. (z którą sama zapoznawałam się w dzieciństwie) i przerysowaną w pionowym formacie wersję z 1988. Starsza oczywiście lepsza, klarowniejsza i jakaś...

Naprawdę porządnie się uśmiałam :)

Naprawdę porządnie się uśmiałam :)