"Napisano - wcale pesymistycznie - że <<historia badań nad religią Słowian jest historią rozczarowań>> (Stanisław Urbańczyk, 1968)). Książka niniejsza chciałaby temu zdaniu zaprzeczyć pokazując różne możliwości dalszych dociekań".

Od kiedy, będąc dzieckiem, obejrzałam w ukryciu przed rodzicami film "Stara baśń, kiedy Słońce było bogiem" zaczęłam marzyć o doświadczeniu klimatu mistycyzmu, nierozerwalności z przyrodą, tajemniczości wśród lasów bukowych.

Gieysztor stanął przed bardzo trudnym zadaniem zebrania wiedzy na temat religii Słowian w jedną całość. Praktyczny brak źródeł pisanych, wykopalisk, licznych, potrzebnych dowodów przysporzył nie mało trudów. Praktycznie wszystkie odkrycia i idące za nimi wnioski zostały stworzone na podstawie językoznawstwa i metod porównawczych.
Niemałą rolę w niszczeniu dowodów i źródeł mitologii Słowian miało chrześcijaństwo.

Mimo tak małego zasobu wiedzy historycznej, Gieysztorowi udało się odtworzyć panteon bogów słowiańskich, w który wchodzą m. in. Świętowit, Trzygłów, Chors, Swarożyc, Dadźbóg i wiele innych bóstw, w tym również żeńskich. Mitologia porównawcza odegrała tu nie małą rolę.
Nakreślił on również świat duchów i demonów, lokalizację miejsc kultów, posągów i obrzędów cyklicznych.

Wszystko to składa się na niezwykle fascynującą i interesującą książkę, która pozostawia po sobie niedosyt i chęć odkrycia tego, co być może już na zawsze pozostanie poza zasięgiem naszych oczu.

"Napisano - wcale pesymistycznie - że <<historia badań nad religią Słowian jest historią rozczarowań>> (Stanisław Urbańczyk, 1968)). Książka niniejsza chciałaby temu zdaniu zaprzeczyć pokazując różne możliwości dalszych dociekań".

Od kiedy, będąc dzieckiem, obejrzałam w ukryciu przed rodzicami film "Stara baśń, kiedy Słońce było bogiem" zaczęłam marzyć o doświadczeniu...