Jakże fajnie i szybko się to czyta. Oryginalne podejście do "bajek". Beneira genialna ;) trochę nam to wszystko wyjaśnia czemu kiedyś pewien Pierwotny zadawał się z Krasnoludką ku zdziwieniu wszystkich towarzyszy Sodiego.
Barwny język, fajny humor i w każdej bajce coś się dzieje :) warte polecenia na zimowe wieczory :)

Jakże fajnie i szybko się to czyta. Oryginalne podejście do "bajek". Beneira genialna ;) trochę nam to wszystko wyjaśnia czemu kiedyś pewien Pierwotny zadawał się z Krasnoludką ku zdziwieniu wszystkich towarzyszy Sodiego.
Barwny język, fajny humor i w każdej bajce coś się dzieje :) warte polecenia na zimowe wieczory :)

Fajnie było wrócić do świata Yasy i Yudherthardere😄

Po przeczytaniu książki czuję niedosyt historii Benerii i nie obraziłabym się gdyby książka składała się tylko z opowiadań o niej😊

Wartka akcja i dużo humoru🙂 Mimo, że tytuł to "Bajki krasnoludzkie", to jednak książka przeznaczona wyłącznie dla dorosłego czytelnika🙃

Fajnie było wrócić do świata Yasy i Yudherthardere😄

Po przeczytaniu książki czuję niedosyt historii Benerii i nie obraziłabym się gdyby książka składała się tylko z opowiadań o niej😊

Wartka akcja i dużo humoru🙂 Mimo, że tytuł to "Bajki krasnoludzkie", to jednak książka przeznaczona wyłącznie dla dorosłego czytelnika🙃

Świetna porcja humoru!

Świetna porcja humoru!

Szczerze pisząc, to uważam ten ton za najlepszy z całej sagi.Pełen humoru krasnoludów. Bawiłem się przy lekturze bardzo dobrze.

Szczerze pisząc, to uważam ten ton za najlepszy z całej sagi.Pełen humoru krasnoludów. Bawiłem się przy lekturze bardzo dobrze.

Dobrze się bawiłam podczas lektury. Polecam.

Dobrze się bawiłam podczas lektury. Polecam.

Genialne bajki ze znanymi skądinąd motywami baśniowymi osadzone w universum wykreowanym przez p. Lisińską. Prym wiodą krasnoludy, Beneria i Idar - przodkowie znanego mi Sodiego, oraz Pierwotny Stroidarus. Radzą sobie ze wszystkimi problemami na jakie natykają się w swoich peregrynacjach. Mnóstwo awanturek, rubasznego humoru, soczystego języka i krasnoludzkiego sprytu.
Żałuję, że skończyłam już wszystkie dostępne części opowieści o Tropicielu Sodim i jego bliskich.

Genialne bajki ze znanymi skądinąd motywami baśniowymi osadzone w universum wykreowanym przez p. Lisińską. Prym wiodą krasnoludy, Beneria i Idar - przodkowie znanego mi Sodiego, oraz Pierwotny Stroidarus. Radzą sobie ze wszystkimi problemami na jakie natykają się w swoich peregrynacjach. Mnóstwo awanturek, rubasznego humoru, soczystego języka i krasnoludzkiego sprytu....

To mój pierwszy kontakt z autorką i cyklem Tropiciel i wypadł on niezwykle pozytywnie. Autorka w bardzo fajny sposób osadziła wątki tradycyjnych bajek w swoim uniwersum, jednocześnie pozbawiając ich elementów bajkowych i moralizatorskich - urealniła je ... jeżeli takie stwierdzenie może być adekwatne w stosunku do bajek ;) Generalnie jest to bardzo przyjemna, lekka lektura, którą miło się czyta. Polecam jako coś zupełnie niezobowiązującego.

To mój pierwszy kontakt z autorką i cyklem Tropiciel i wypadł on niezwykle pozytywnie. Autorka w bardzo fajny sposób osadziła wątki tradycyjnych bajek w swoim uniwersum, jednocześnie pozbawiając ich elementów bajkowych i moralizatorskich - urealniła je ... jeżeli takie stwierdzenie może być adekwatne w stosunku do bajek ;) Generalnie jest to bardzo przyjemna, lekka lektura,...

Zagrajmy w zgadywankę - co wyjdzie, jeśli dodamy do siebie tradycyjne bajki i rubaszne krasnoludy? Ano “Bajki Krasnoludzkie” wyjdą - pełne chędożenia, klnięcia, niewybrednych komentarzy i pokręconych wydarzeń. Lubicie? Bo ja od czasu do czasu tak.

Książka Małgorzaty Lisińskiej nie jest może definicją górnolotnej literatury, ale i nie ma nią być - zbiór opowiadań wzorowanych na wielu znanych bajkach, takich jak “Księżniczka na ziarnku grochu” czy “Śnieżka” jest dość niewybredną rozrywką dla dorosłych. Nie ma tu za wiele złotych myśli, ale jest humor (dość często rynsztokowy),rozrywka i swoiste “odmóżdżanie”. Czyta się to fantastycznie lekko i szybko, a błąkający się na ustach uśmiech przez większość książki nie opuszcza twarzy. Oczywiście jeśli uważacie, że literatura to szlachetna sztuka, która ma nieść kaganek oświaty w ludzkie umysły to się zawiedziecie - po prostu nie sięgajcie po “Bajki Krasnoludzkie”, bo szkoda Waszego czasu i pióra autorki.

Jeśli jednak dysponujecie jeśli jakąś dozą dystansu do siebie i gatunku to będziecie się nieźle bawić. W książce Lisińskiej nie brakuje dobrych pomysłów i zróżnicowanych postaci (chociaż nie są szczególnie zniuansowane). Jedenaście opowiadań przeplata ze sobą różne linie czasowe - jednakże w każdym czuć ducha Benerii, bohaterki kilku pierwszych historii. To wyjątkowo powabna krasnoludzica (krasnoludka?),która klnie, jak szewc i nie stroni od spania na sianie w stodole i miodu. Ot, krasnolud, jak krasnolud. Opowiadania nie dotyczące jej bezpośrednio odnoszą się do jej potomków i ich kompanów - całość tworzy względnie barwną i zróżnicowaną całość, za co jestem wdzięczny autorce, bo po którejś z kolei rubasznej historii z udziałem Benerii zaczynałem mieć dość.

“Bajki Krasnoludzkie” mają w sobie sporo z literatury pulpowej, ale w dobrym znaczeniu tego określenia - to po prostu czysta rozrywka, idealny sposób na miły wieczór. Niewybredne dialogi wypadają naturalnie, a zwroty fabularne, chociaż da się przewidzieć to ciężko nazwać je nudnymi. Taki literacki odpowiednik kina superhero - coś dla każdego.

Książka Lisińskiej jest częścią większego uniwersum i chociaż jest to moja pierwsza styczność z nim - nie miałbym nic przeciwko poznania go lepiej. Wydaje mi się, że autorka doskonale wie, co robi i co najważniejsze - robi to dobrze.

/#Akeien

https://www.facebook.com/gniazdoszeptunow/

Zagrajmy w zgadywankę - co wyjdzie, jeśli dodamy do siebie tradycyjne bajki i rubaszne krasnoludy? Ano “Bajki Krasnoludzkie” wyjdą - pełne chędożenia, klnięcia, niewybrednych komentarzy i pokręconych wydarzeń. Lubicie? Bo ja od czasu do czasu tak.

Książka Małgorzaty Lisińskiej nie jest może definicją górnolotnej literatury, ale i nie ma nią być - zbiór opowiadań...

Kochani niech tytuł ten Was nie zwiedzie i absolutnie nie kupujcie tych bajek dzieciom 😉.
Ale dla dorosłych jak najbardziej polecam 😈🤫.
Małgorzata Lisińska doskonale wprowadza nas w świat bajek gdzie główny prym wiodą krasnoludy . I mimo że jest to przeróbka bajek dla dzieci typu "Śpiąca Królewna" czy "Księżniczka na ziarnku grochu" to ja jestem zachwycona.
Książka godna polecenia na poprawę humoru , ze względu na treść i cięty język bohaterów .
Ja bawiłam się doskonale i poczułam lekki niedosyt gdy okazało się że to już koniec 😉.

Kochani niech tytuł ten Was nie zwiedzie i absolutnie nie kupujcie tych bajek dzieciom 😉.
Ale dla dorosłych jak najbardziej polecam 😈🤫.
Małgorzata Lisińska doskonale wprowadza nas w świat bajek gdzie główny prym wiodą krasnoludy . I mimo że jest to przeróbka bajek dla dzieci typu "Śpiąca Królewna" czy "Księżniczka na ziarnku grochu" to ja jestem zachwycona.
Książka godna...

Kocham Benerię i jej podejście do życia, niewyparzony język i umiejętność wyciśnięcia wszystkiego najlepszego z każdej chwili

Kocham Benerię i jej podejście do życia, niewyparzony język i umiejętność wyciśnięcia wszystkiego najlepszego z każdej chwili