"Sztuka wybaczania" to kontynuacja powieści "Sztuka zabijania" i "Sztuka zemsty". Choć książki są pisane w taki sposób, że można je czytać jako niezależne jednotomówki, nie trzeba znać poprzednich, by połapać się o co chodzi, to jednak polecam, by sięgnąć najpierw po poprzedniczki. Przede wszystkim dlatego, że są po prostu świetne. Dodatkowo, wykreowane w trzecim tomie wątki nawiązują do tych, które poznawaliśmy we wcześniejszych częściach. Dotyczy to również bohaterów.
Tym razem na tapecie mamy historię Antka. Chłopak wraca do Warszawy z Australii, gdzie przez dwa lata leczył swoje złamane serce. A no tak. Minęły dwa lata od wydarzeń ze "Sztuki zemsty". Teraz czuje, że jest gotowy by wrócić do normalności i przyjaciół za którymi tęsknił. Może poza Ryśkiem, z którym od początku bardzo ciężko było mu się dogadać. Co ta zazdrość robi z rozsądnymi ludźmi...
Zosia ucieka przed przeszłością do swojego rodzinnego domu, do Polski, do brata. Wie, że nie łatwo będzie jej się ukryć, ale liczy na to, że brat - policjant ją ochroni. Paweł ma jednak kocioł w pracy i nie zdaje sobie sprawy, że siostra ma poważne kłopoty, prosi więc Antka, by się zajął jego młodszą siostrzyczką, wierząc że przyjaciel wszystko ogarnie (no zajął się nią bardzo troskliwie... I wylewnie 🤭)
Autorka pokazuje nam też, kulisy związku Pawła. Dowiadujemy się, czemu jego dziewczyna jest jaka jest, i tak w sumie niefajnie traktuje wrażliwego Pawełka. Dobrze, że i jemu w końcu udało się dojść do porozumienia ze swoim życiem uczuciowym, bo tylko on z paczki zostałby samotny.
Swoje 5 minut dostał również Simon. No już poprzednio mówiłam, że zaczynam lubić gnoja. A co tutaj się odwaliło!!! Ok, wiem, że facet jest płatnym zabijaką, że jego psychika do końca normalna nie jest... Nic jednak nie poradzę, lubię go. Po "wypadku" sprzed dwóch lat, gdy Antek przestrzelił mu rękę i facet stracił w niej czucie, jego reputacja najlepszego w branży mocno ucierpiała. Simon robi wszystko, by wrócić na szczyt, pracuje nad tym bardzo wytrwale. Pewnego dnia znika jego kobieta. Wszystkie ślady prowadzą do Polski. A Simon nie cofnie się przed niczym, by ukarać tych, którzy odważyli się zagrozić jego rodzinie. Nawet wejdzie w sojusz z Chłopakami z Radości! No... nie tyle z chłopakami, co z Kaśką, do której ma niemal ojcowski sentyment, a i ona (jak ja) zdaje się darzyć go jakimś rodzajem sympatii.
"Sztuka wybaczania" to doskonałe zwieńczenie trylogii, ale zakończenie daje nam nadzieję, że to jeszcze nie koniec... Małgorzata Lisińska wywołana do tablicy! Kiedy kolejna część? Bo nie kończy się pisać w TAKIM MOMENCIE! Musi być coś dalej! No to jak? I o kim tym razem będzie? O Simonie? 😁😈
Gosia stworzyła mieszankę romansu i sensacji, od której bardzo ciężko się oderwać. Wszystko jest wyważone i w idealnych proporcjach. Na prawdę chce się jeszcze !

"Sztuka wybaczania" to kontynuacja powieści "Sztuka zabijania" i "Sztuka zemsty". Choć książki są pisane w taki sposób, że można je czytać jako niezależne jednotomówki, nie trzeba znać poprzednich, by połapać się o co chodzi, to jednak polecam, by sięgnąć najpierw po poprzedniczki. Przede wszystkim dlatego, że są po prostu świetne. Dodatkowo, wykreowane w trzecim tomie...

świetna kolejna część o wątkach przyjaciól i ich losów , w tle porachunków ganksterskich

świetna kolejna część o wątkach przyjaciól i ich losów , w tle porachunków ganksterskich

Staram się nie pisać opinii o książkach Gosi Lisińskiej, głównie dlatego, że w tym wypadku nie jestem do końca obiektywny. Tym razem zostałem jednak "wywołany do tablicy" więc musiałem coś napisać. Książkę czyta się naprawdę dobrze. Widać, że autorka doskonali swój warsztat pisarski i kolejne pozycje są coraz lepsze. Bardzo podoba mi się krótkie nawiązanie do poprzednich części cyklu co pozwala przypomnieć sobie wcześniejsze historie, a całość odpowiednio umieścić w czasie. Na pewno sięgnę po kolejne pozycje tej autorki.

Staram się nie pisać opinii o książkach Gosi Lisińskiej, głównie dlatego, że w tym wypadku nie jestem do końca obiektywny. Tym razem zostałem jednak "wywołany do tablicy" więc musiałem coś napisać. Książkę czyta się naprawdę dobrze. Widać, że autorka doskonali swój warsztat pisarski i kolejne pozycje są coraz lepsze. Bardzo podoba mi się krótkie nawiązanie do poprzednich...

Pochłonęłam błyskawicznie trzeci tom z serii o Chłopakach z radości,zaskakujące zwroty akcji,fabuła genialna,mocne napięcie towarzyszyło mi w tej książce.
Cudna lektura.

Pochłonęłam błyskawicznie trzeci tom z serii o Chłopakach z radości,zaskakujące zwroty akcji,fabuła genialna,mocne napięcie towarzyszyło mi w tej książce.
Cudna lektura.

Trzeci tom całkiem fajnej serii o grupie młodych ludzi. Więcej w tym obyczajówki niż kryminału - jednak dobrze się czyta, wciągająca fabuła i intrygujące zakończenie ;)
Polecam!

Trzeci tom całkiem fajnej serii o grupie młodych ludzi. Więcej w tym obyczajówki niż kryminału - jednak dobrze się czyta, wciągająca fabuła i intrygujące zakończenie ;)
Polecam!