Frapujący tytuł, okładka oraz przyporządkowanie do jednego z moich ulubionych gatunków - komedii kryminalnej. Koniecznie chciałam przeczytać. Ale nie dałam rady. Dobrnęłam do ok. 70 strony (co i tak zajęło mi kilka dni) i zwróciłam do biblioteki.

Zupełnie nie umiałam wgryźć się w tą powieść, nie odpowiadał mi styl autora, no i to w ogóle nie jest komedia kryminalna. Jest może tak podskórnie ironiczna, ale w swoim klimacie ma coś nieprzyjemnego.
To zabrzmi niepoprawnie, ale wydawała mi się taka "męska"...

Frapujący tytuł, okładka oraz przyporządkowanie do jednego z moich ulubionych gatunków - komedii kryminalnej. Koniecznie chciałam przeczytać. Ale nie dałam rady. Dobrnęłam do ok. 70 strony (co i tak zajęło mi kilka dni) i zwróciłam do biblioteki.

Zupełnie nie umiałam wgryźć się w tą powieść, nie odpowiadał mi styl autora, no i to w ogóle nie jest komedia kryminalna. Jest...

Tytuł wydał mi się bardzo intrygujący, toteż z ciekawości sięgnąłem po książkę nieznanego mi zupełnie Autora. Być może nie jestem znawcą fińskiego humoru, może to kwestia tłumaczenia, ale ogólnie rzecz biorąc, nie jest to publikacja, w trakcie której co chwila śmiałem się do łez. Owszem, uśmiecham się widząc nieporadność w działaniu duetu Chico i Robin, zabawnie wyglądają próby rozreklamowania fińskiego „Palm Beach” (tylko 6 minut lotem od Helsinek, problem jest tylko z miejscem do lądowania :-),krążenie głównego bohatera incognito po miejscowości, gdzie wszystkie ważne miejsca znajdują się tuż obok komisariatu… Nieodparcie mam wrażenie, że potencjał „Najgorętszej plaży” nie został w pełni wykorzystany. Na pewno nie było to pozycja do przeczytania jednym tchem, ja poświęciłem jej kilka dni. Co jednak pocieszające, lektura była na tyle intersująca, że chętnie ponowię próbę poznania innych książek Pana Tuomainena.

Tytuł wydał mi się bardzo intrygujący, toteż z ciekawości sięgnąłem po książkę nieznanego mi zupełnie Autora. Być może nie jestem znawcą fińskiego humoru, może to kwestia tłumaczenia, ale ogólnie rzecz biorąc, nie jest to publikacja, w trakcie której co chwila śmiałem się do łez. Owszem, uśmiecham się widząc nieporadność w działaniu duetu Chico i Robin, zabawnie wyglądają...

W kategorii lektury rozrywkowej mocna pozycja. Bardzo dobrze się czyta, co z tego że sytuacje z księżyca?! Mnie ubawiła, czasem potrzebuję takiego totalnego luzu. Na wakacje polecam.

W kategorii lektury rozrywkowej mocna pozycja. Bardzo dobrze się czyta, co z tego że sytuacje z księżyca?! Mnie ubawiła, czasem potrzebuję takiego totalnego luzu. Na wakacje polecam.

Mniej stopni celsjusza niż nad polskim Bałtykiem, za to więcej morderstw.

Mniej stopni celsjusza niż nad polskim Bałtykiem, za to więcej morderstw.

Bardzo szybko się czyta. Wciągająca właściwie już od samego początku. Czytając opis spodziewałam się czegoś lekkiego z trupem w tle i nie zawiodłam się.

Bardzo szybko się czyta. Wciągająca właściwie już od samego początku. Czytając opis spodziewałam się czegoś lekkiego z trupem w tle i nie zawiodłam się.

Książka pisana absurdalnego poczucia humoru ale przyjemnie się czyta. Ma w sobie to coś co przyciąga czytelnika a nie go odpycha. To rodzaj takiej książki, którą trzeba przeczytać, żeby się dowiedzieć czy sięgnąć po kolejną. Ja sięgnę :)

Książka pisana absurdalnego poczucia humoru ale przyjemnie się czyta. Ma w sobie to coś co przyciąga czytelnika a nie go odpycha. To rodzaj takiej książki, którą trzeba przeczytać, żeby się dowiedzieć czy sięgnąć po kolejną. Ja sięgnę :)

Oryginalność trzeba doceniać. Jest rzadka.

Oryginalność trzeba doceniać. Jest rzadka.

Gdybym zaczął czytać Anttiego od Najgorętszej plaży w Finlandii, to pierwsza książka byłaby przy okazji ostanią. Całe szczęście wcześniej przeczytałem świetną Małą Syberię i wiedziałem na co stać sympatycznego fińskiego pisarza, tak lubującego się w zrzucaniu na (nie zawsze tęgie) głowy swoich bohaterów przerastających je problemów.

Plaża to nie jest zła książka. Jest przeciętna. Czegoś tutaj brakuje - jak kurortowi położonemu u brzegów Zatoki Fińskiej brakuje :trochę" ciepła i słońca, żeby przyciągnąć hordy zagranicznych turystów. Ale tak poza tym jest ok.

Bohaterowie niby są interesujący, goniący za swoimi mniejszymi lub większymi marzeniami - jeśli lubicie czytać o nieudacznikach powinniście być wniebowzięci, bo w Plaży (prawie) nikomu nic się nie udaje: już sam punkt wyjścia fabuły to "fakap" pewnych dwóch niegrzeszących inteligencją złodziejaszków.

Do tego Tumainen zdecydowanie zbyt mocno pociągnął za wajchę z napisem "komedia" no i wyszło, jak wszyło: nieśmiesznie i nudnawo, przydługo i na siłę. Podczas lektury cały czas miałem wrażenie, że autor stara się tym humorem (niestety skutecznie) załagodzić społeczny przekaz swojej powieści, bo jest to w głównej mierze książka o współczesnej prowincjonalnej Finlandii, jej mieszkańcach i ich marzeniach i gdyby autor odważniej, nie chowając się za humorem poszedł w tę stronę, to efekt byłby znacznie, znacznie lepszy.

Napis na okładce głosi: "Komedia kryminalna" jakby ten różowy flaming miał być zmyłką...
Intrygi kryminalnej oczywiście brak, ale akurat tutaj to nie problem, bo od początku wiadomo: kto? kogo? w co? i za co? o komedii pisałem akapit wyżej, ale najgorzej, że obyczajowo jest mizernie, topornie i zupełnie nieprzekonywująco.

Najgorętsza plaża w Finlandii to nie jest zła książka. Albo ujmę to inaczej: jak na talent i możliwości autora jest bardzo przeciętna. Więc jeśli zastanawiacie się nad sięgnięciem po pierwszą książkę Anttiego Tuomainena i kusi was ten różowy flaming z okładki, to na chwilę zamknijcie oczy, weźcie głęboki oddech i wybierzcie się na Małą Syberię - nie zawiedziecie się.

Gdybym zaczął czytać Anttiego od Najgorętszej plaży w Finlandii, to pierwsza książka byłaby przy okazji ostanią. Całe szczęście wcześniej przeczytałem świetną Małą Syberię i wiedziałem na co stać sympatycznego fińskiego pisarza, tak lubującego się w zrzucaniu na (nie zawsze tęgie) głowy swoich bohaterów przerastających je problemów.

Plaża to nie jest zła książka. Jest...

174/180/2022
Na pewno oryginalne. Jak kto lubi komedię kryminalną, która ani nie jest porządną komedią, ani sensownym kryminałem... Nie mam coś ostatnio szczęścia do fińskich powieści kryminalnych. To sobie dam z nimi spokój póki co.

174/180/2022
Na pewno oryginalne. Jak kto lubi komedię kryminalną, która ani nie jest porządną komedią, ani sensownym kryminałem... Nie mam coś ostatnio szczęścia do fińskich powieści kryminalnych. To sobie dam z nimi spokój póki co.

Bardzo nietypowy humor i na początku trudno się na niego przestawić, ale z każdą kolejną stroną czyta się coraz lepiej. Fajna, krótka i zabawna historia w fińskim plenerze.

Bardzo nietypowy humor i na początku trudno się na niego przestawić, ale z każdą kolejną stroną czyta się coraz lepiej. Fajna, krótka i zabawna historia w fińskim plenerze.