Nie jestem już od jakiegoś czasu fanką książek popularnonaukowych, coś mnie jednak czasem podkusi żeby jakąś przeczytać. Zazwyczaj jestem zawiedziona, bo albo temat jest opisany bardzo infantylnie, jakoś tak żenująco śmieszkowo, albo po prostu słabo i w nieprofesjonalny sposób. Tym razem jednak się nie zawiodłam, “Ukryty Geniusz” dostarczył mi zarówno rozrywki jak i dozy wiedzy, a napisany był wciągająco z osobistymi smaczkami - i ten właśnie mix mnie urzekł i wciągnął w czytanie.

Tytuł jest jak dla mnie nieco mylący i szczerze mówiąc nie zachęca do czytania, bo brzmi jak nagłówek jakiegoś słabego artykułu na dowolnym portalu informacyjnym. Jednak to co znajdziemy w środku jest nie tylko spójne, logicznie poukładane, ale autentycznie może być pomocne dla osób, które już same nie wiedzą w co wierzyć w natłoku przekłamań i sprzecznych informacji, o tym jak można poprawić działanie swojego mózgu. Albo o tym że w pewnym wieku jesteśmy skazani na zagładę i lepiej położyć się w trumnie bo nic z tego nie będzie. Od razu mówię - nie znajdziecie tu ani gotowych przepisów, rozwiązań ani zachęty do eksperymentów, co mi się bardzo podoba bo takie pozycje absolutnie nie są od tego i autor zachował się bardzo odpowiedzialnie na spokojnie komentując niektóre z tych kontrowersyjnych tematów. A także testując je na sobie samym z dodaniem bardzo wyważonego i racjonalnego komentarza. Myślę że to co ta książka najbardziej robi, to pokazuje opcje i wzbudza nadzieje, że nie wszyscy musimy umierać z zanikami pamięci, utratą niektórych zdolności czyli tak naprawdę powoli zanikać z czasem jako niepowtarzalna istota ludzka. Myślę że jest to ogromny strach i bolączka u wielu ludzi, szczególnie tych którzy doświadczyli takich tragedii wśród swoich bliskich. Autor wskazuje nam na to, że szeroko pojęty świat naukowców a także “cywili” testujących pewne rozwiązania na samych sobie, odkrywa coraz to nowsze ciekawostki o naszym mózgu i inteligencji, rzeczy którą tak ciężko jest zdefiniować (jak przekonał się sam autor i wraz z nim my). Wszystkie informacje przekazywane są w przyjemny w odbiorze sposób, nie mamy tutaj ani jakiegoś niepotrzebnie naukowego języka, ani też wujaszkowych, ciarogennych żarcików. Nie znajdziecie tutaj tony badań, odnośników i całego leksykonu tomiszczy do przeczytania z tyłu książki - to nie ten typ literatury. Ta jest lekka, muska temat tylko po to żeby zachęcić czytelnika do dalszego chłonięcia wiedzy na własną rękę. Nic nie obiecuje, nic nie zapewnia, jedynie otwiera opcje na odmienny sposób myślenia o tym jak ludzie funkcjonują i o tym jak strasznie mało dalej wiemy o nas samych. Jak dla mnie to jest bardzo okej i właśnie mniej więcej tego po niej oczekiwałam.

Książkę polecam, na pewno jest dobra na początek dla osób zainteresowanych poprawą funkcji swojego mózgu. Uważam że autor ma miłe do czytania pióro, więc nie trzeba być też jakimś fanatykiem tematu żeby się to dobrze czytało - wręcz przeciwnie, można podrzucić tą książkę osobie, dla której temat będzie całkiem nowy, myślę że na tym skorzysta a już na pewno nic nie straci. Czyta się to błyskawicznie, a wnioski wyciągać jest z niego łatwo ze względu na prosty język. Zachęcam, nie jest to arcydzieło ale na pewno jednak z najciekawszych pozycji tego typu literatury z którą miałam do czynienia w ostatnich latach.

Nie jestem już od jakiegoś czasu fanką książek popularnonaukowych, coś mnie jednak czasem podkusi żeby jakąś przeczytać. Zazwyczaj jestem zawiedziona, bo albo temat jest opisany bardzo infantylnie, jakoś tak żenująco śmieszkowo, albo po prostu słabo i w nieprofesjonalny sposób. Tym razem jednak się nie zawiodłam, “Ukryty Geniusz” dostarczył mi zarówno rozrywki jak i dozy...

Chaotyczny zbiór ciekawostek i przede wszystkim historyjek z życia autora. Niemalże brak bibliografii. Strata czasu.

Chaotyczny zbiór ciekawostek i przede wszystkim historyjek z życia autora. Niemalże brak bibliografii. Strata czasu.

Jeśli ktoś fascynuje się mózgiem czy biologią człowieka, z pewnoscią zainteresuje go ta książka.

Jeśli ktoś fascynuje się mózgiem czy biologią człowieka, z pewnoscią zainteresuje go ta książka.

Inteligencja to jeden z tych elementów człowieczeństwa, który nawet nie uświadamiany odgrywa ogromną rolę w społeczeństwie. Czy tego chcemy czy nie jesteśmy oceniani przez pryzmat osiągnięć za którymi w dużej mierze stoją właśnie możliwości naszego mózgu. I nie ważne czy chodzi o osiągnięcia intelektualne, sportowe, zawodowe, manualne, zachowanie społeczne. Wszędzie tam czai się mózg i sekrety jakie skrywa.

,,Ukryty geniusz" to praca wciągająca. Autor wychodząc od własnej inteligencji próbuje określić czy są metody aby w krótkim czasie maksymalnie zwiększyć jej potencjał. Eksperymentuje na sobie, równocześnie snując opowieść o mechanizmach sterujących ludzkim intelektem, o jego postrzeganiu na przestrzeni wieków, o środkach i metodach jakie stosowano by poprawić koncentrację czy też pamięć. Jest to nie tylko opowieść o sukcesach i jasnych stronach. To także przerażająca opowieść o nietolerancji, pogardzie i wyższości jaką miało zapewniać posiadanie wyższej inteligencji. Teraz, trochę pomijając to milczeniem, obserwujemy trend odwrotny. Już nie osoby o wyższym IQ budzą podziw, powoli staje się to powodem do zawstydzenia czy ukrywania inteligencji jaką się posiada.

I może samo IQ straciło na znaczeniu to nadal ludzkość walczy by zrozumieć co stoi za procesami jakie zachodzą w mózgu. Jakie środki czy metody mogą pozwolić na osiągnięcie przewagi nad przeciwnikiem o magiczne setne sekund, ułamki punktów. Nie da się tego nadal zbadać i dlatego jest to tak fascynujące, dlaczego jedne osoby posiadają słuch absolutny, potrafią przywołać z pamięci każdą datę z przyporządkowanym mu dniem tygodnia, mnożą i dzielą wielkie liczby, z łatwością uczą się kolejnych języków. Czy decyduje o tym genetyka, środowisko, wychowanie, czy może jest to zupełnie niezależny splot okoliczności i czynników? Gdybyśmy poznali odpowiedzi na te pytania, prawdopodobnie byłby to pierwszy krok w stronę programowania cech przyszłych pokoleń. Straszna i przerażająca wizja.

,,Ukryty geniusz" czyta się jak najciekawszą powieść. To ciekawe, fascynujące przejście przez to co wiemy o inteligencji i jak wiele ona znaczy. To opowieść o niezwykłych możliwościach jakie kryje w sobie umysł i poszukiwaniu sposobów by poprawić to co dała natura. Trudno się oderwać. Polecam!

Inteligencja to jeden z tych elementów człowieczeństwa, który nawet nie uświadamiany odgrywa ogromną rolę w społeczeństwie. Czy tego chcemy czy nie jesteśmy oceniani przez pryzmat osiągnięć za którymi w dużej mierze stoją właśnie możliwości naszego mózgu. I nie ważne czy chodzi o osiągnięcia intelektualne, sportowe, zawodowe, manualne, zachowanie społeczne. Wszędzie tam...

"Nie wystarczy po prostu mieć inteligencję; trzeba jej jeszcze używać."

"Ukryty geniusz" jest osobną publikacją, a zarazem luźną kontynuacją "Człowieka, który nie mógł przestać", gdyż i tym razem David Adam przygląda się funkcjonowaniu ludzkiego umysłu, procesom wciąż skrywającym mnóstwo tajemnic i niewiadomych. Ze względu na szeroki zakres tematyczny, na książkę trzeba przeznaczyć sporo czasu, najlepiej poznawać ją partiami i w spokojnych rytmach, wnikliwie spoglądać na rozum z różnych perspektyw.

Autor przybliża aspekty z poszerzania funkcji poznawczych, podniesienia poziomu inteligencji, poprawienia sprawności umysłowej. Omawia metody stymulowania sieci połączeń tkanki nerwowej i reguły powstawania nowych. Przywołuje pionierskie spojrzenia nauki, dawne i współczesne wzorce. Wszystko wspiera różnorodnymi przykładami, które sprawiają, że trudne zagadnienia stają się przystępne i zrozumiałe. Narracja przekonująca i przyjazna, nie ma żargonu naukowego, jedynie drobne wzmianki terminologii tam, gdzie jest to niezbędne, ze względu na jednolitość przekazu.

Istota inteligencji charakteryzuje się wysoką złożonością i niejednoznacznością, poznawanie jej bazuje na różnych dyscyplinach nauki, a testy i kwalifikacje wymykają się pełnemu obrazowi. Penetrowanie pochodzenia ludzkiego potencjału umysłowego stawia wyzwania, ponieważ nie daje się uogólniać i szufladkować. Wkraczamy w sferę genetyki i dziedziczenia, psychologii i kodyfikacyjnej interpretacji, środków farmakologicznych i sztucznej aktywizacji. Sporo wzmianek o badaniach naukowych, sukcesach i spektakularnych niepowodzeniach neuronauki. Ciekawe historie potwierdzają lub obalają, stawiane na przestrzeni dziesiątek lat, hipotezy i wnioski.

Najbardziej frapujące fragmenty książki to te, które traktują o szczególnych stanach umysłu - autyzmie, zespole sawanta, synestezji i demencji. Z jednej strony niski poziom inteligencji, z drugiej ponadprzeciętne zdolności umysłowe w konkretnej dziedzinie, nagłe zdobywanie talentu w wybranym zakresie pod wpływem dramatycznego wypadku, czy stopniowe wygaszanie pracy umysłu u starszych osób. Mózg osobliwie przenosi doświadczenia z jednego zmysłu na drugi i tworzy coś niezwykłego. Omawiana jest ponura historia brytyjskich zakładów psychiatrycznych, zagrożenia związane z rozwojem eugeniki oraz metody modyfikacji pracy mózgu.

Nie mogło zabraknąć nawiązań do kwestii etycznych, moralnych i społecznych, zatem zbieramy frapujący materiał do przemyśleń. Publikacja nie wnosi innowacyjnych myśli, ale jest zajmującym zestawieniem popularnych osiągnięć nauki, interesującą przymiarką do głębszego studiowania. Atrakcyjnie przyciąga do przyjrzenia się, czym jest inteligencja i jakie są jej wymiary, przyjemnie przygotowuje do dalszych dociekań, specjalistycznych lektur, opracowań z psychologii intelektu i układu nerwowego. Zerknijcie na inne publikacje serii #nauka ("Szarlatani", "GPS mózgu", "Homo hapticus", "Pierwsze znaki", "Mikrobiom", "Magia bioinżynierii", "Geniusz ptaków").

Bookendorfina.pl

"Nie wystarczy po prostu mieć inteligencję; trzeba jej jeszcze używać."

"Ukryty geniusz" jest osobną publikacją, a zarazem luźną kontynuacją "Człowieka, który nie mógł przestać", gdyż i tym razem David Adam przygląda się funkcjonowaniu ludzkiego umysłu, procesom wciąż skrywającym mnóstwo tajemnic i niewiadomych. Ze względu na szeroki zakres tematyczny, na książkę trzeba...

"Ukryty Geniusz" to kolejna obowiązkowa pozycja na liście każdego dociekliwego, choc może początkującego naukowca. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się czym tak naprawdę inteligencja oraz gdzie się znajduje, to ta pozycja jest dla was.

Według wielu używamy tylko 10% naszego mózgu. Czy tak jest w rzeczywistości? jak się okazuje to nie do końca jest takie proste. Na pewno nie wykorzystujemy 100% jego możliwości, pomimo to nasze szare komórki odwalają kawał dobrej roboty. David Adam na własnej skórze przekonuje się jak działają elektrostymulacje oraz słynne "pigułki na rozum". Jako jeden z nielicznych obnaża Mense (największe i najstarsze stowarzyszenie, zrzeszające ludzi o najwyższej inteligencji),której zresztą sam jest członkiem. Jego przykład doskonale pokazuje, że nawet ludzie, obarczeni chorobą lub ułomnościami są w stanie pokonać z pomocą nauki przeszkody, które życie kładzie im pod nogi. Autor bowiem choruje na OCD - zespół obsesyjno - kompulsywny, potocznie zwany nerwicą natręctw.

Spotyka sie tymi, którzy sami siebie nazywają hakerami mózgu. Stara się odpowiedzieć na najważniejsze pytanie; czy można ulepszyć inteligencję?

"Twój mózg stanowi około 2% masy ciała, ale zużywa 20% tlenu, który wdychasz. "

Autor bardzo obrazowo opisuje jak zbudowany jest mózg. Zagłębia się też początki jego badań, gdy pewna grupa naukowców, podpisywała specjalne oświadczenie, że po ich smierci oddadzą swoje ciało nauce. W końcu nie było tak łatwo zdobyć potrzebne organy do badań. Książka bardzo dokładnie przechodzi przez zagadnienia dotyczące zażywania specyfików, które miały poprawić proces myślowy oraz zwiększyć IQ. Czy działały? Dowiecie się gdy siegnięcie po tą pozycję.

"Pewien mężczyzna zaczynał liczyć po francusku, a po włączeniu prądu kończył po chińsku. "

Książka choć popularno naukowa, jest niesamowcie interesująca i wciągająca już od pierwszej strony. Zdarzały się pozycje, które zawalone samymi suchymi faktami potrafiły uśpić człowieka. Tutaj jednak, bardzo ciężko było mi ją odłożyć na bok. Ilość ciekawostek, przeplatana naukowymi faktami jest zadziwiająca.

Polecam ją każdemu, kto choć trochę jest ciekaw własnego ciała a zwłaszcza mózgu.

Sylwia " Sirroco" Stinia

"Ukryty Geniusz" to kolejna obowiązkowa pozycja na liście każdego dociekliwego, choc może początkującego naukowca. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się czym tak naprawdę inteligencja oraz gdzie się znajduje, to ta pozycja jest dla was.

Według wielu używamy tylko 10% naszego mózgu. Czy tak jest w rzeczywistości? jak się okazuje to nie do końca jest takie proste. Na...

Wielu twierdzi, że używamy zaledwie 10% naszego mózgu. Niektórzy sądzą, że moglibyśmy używać go lepiej i bardziej efektywnie. Czy to prawda? I tak, i nie. Mózg prawdopodobnie jest mocno zapracowany – i to nie w 10% – ale niekoniecznie w pełni korzystamy z tego, co potrafi. Współczesna nauka uważa, że w wielu przypadkach można poprawić pracę mózgu i umysłu. Wymusić w nich korzystne zmiany. Dziennikarz David Adam, autor książki popularnonaukowej Ukryty geniusz. Pigułki na rozum, hakerzy mózgu i tajemnice ludzkiej inteligencji sam tego w pewien sposób doświadczył. Zmagał się on z OCD czyli ostrą postacią zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, zwanego również nerwicą natręctw. Uważa, że dzięki nowoczesnej terapii znacząco poprawiła się jego zdolność koncentracji, pamięć, poszerzyły umiejętności poznawcze. Zauważył, że znacząco wzrosła efektywność jego pracy. Sądzi – i o tym mówi w książce – że nauka może dzisiaj pomóc nie tylko osobom z zaburzeniami, ale również tym, które po prostu chcą poprawić funkcjonowanie mózgu. Nauka może wyrównywać w jakiś sposób szanse. I to zarówno za pomocą farmakologii, jak i innych metod (np. elektrostymulacji, sesji terapeutycznych). Poprawiać inteligencję – choć formalne określenie tego pojęcia nie jest wcale tak łatwe, jak mogłoby się wydawać.

cała recenzja: https://www.granice.pl/recenzja/ukryty-geniusz-pigulki-na-rozum-hakerzy-mozgu-i-tajemnice-ludzkiej-inteligencji/34264

Wielu twierdzi, że używamy zaledwie 10% naszego mózgu. Niektórzy sądzą, że moglibyśmy używać go lepiej i bardziej efektywnie. Czy to prawda? I tak, i nie. Mózg prawdopodobnie jest mocno zapracowany – i to nie w 10% – ale niekoniecznie w pełni korzystamy z tego, co potrafi. Współczesna nauka uważa, że w wielu przypadkach można poprawić pracę mózgu i umysłu. Wymusić w nich...