Miejscami to już nie literatura a bełkot. Są ludzie którzy potrafią czytać wszystko ale jak ktoś szuka dobrego sfa / thrilera to na prawdę szkoda czasu.

Miejscami to już nie literatura a bełkot. Są ludzie którzy potrafią czytać wszystko ale jak ktoś szuka dobrego sfa / thrilera to na prawdę szkoda czasu.

"Strukturę" czytałem 9 lat temu, w wieku lat 16; zrobiła na mnie wówczas ogromne wrażenie i pamiętam, że bardzo pragnąłem nazywać się Paweł Masłowski. Do teraz mam wielki sentyment do tej książki, podobnie zresztą jak do "Punktu Omega" tegoż autora, co znajduje odzwierciedlenie w ośmiu (może trochę niezasłużonych?) gwiazdkach.

"Strukturę" czytałem 9 lat temu, w wieku lat 16; zrobiła na mnie wówczas ogromne wrażenie i pamiętam, że bardzo pragnąłem nazywać się Paweł Masłowski. Do teraz mam wielki sentyment do tej książki, podobnie zresztą jak do "Punktu Omega" tegoż autora, co znajduje odzwierciedlenie w ośmiu (może trochę niezasłużonych?) gwiazdkach.

Chyba pierwsza w moim życiu książka, która na koniec niczego nie wyjaśnia. A mimo to jakoś satysfakcjonuje. Niezłe.

Chyba pierwsza w moim życiu książka, która na koniec niczego nie wyjaśnia. A mimo to jakoś satysfakcjonuje. Niezłe.

Jakoś nie porwała mnie ta historia, nic mnie w niej nie zaciekawiło. Czytałam i czytałam z nadzieją że coś mnie zaskoczy, a prędzej książka się skończyła. Plus że była krótka przynajmniej nie odlozylam jej i dokonczylam. Czytałam gorsze książki ale ta nie należy do chociażby średnich.

Jakoś nie porwała mnie ta historia, nic mnie w niej nie zaciekawiło. Czytałam i czytałam z nadzieją że coś mnie zaskoczy, a prędzej książka się skończyła. Plus że była krótka przynajmniej nie odlozylam jej i dokonczylam. Czytałam gorsze książki ale ta nie należy do chociażby średnich.

Przeczytałem w jeden dzień. Dobra mieszanka kryminału i science-fiction.

Przeczytałem w jeden dzień. Dobra mieszanka kryminału i science-fiction.

"Struktura"-to powieść,która jest w sumie dobra ale mnie nie porwała.Świat przedstawiony w niej jest pełen technologi i osadzony w niedalekiej przyszłości.Akcja w sumie jest szybka ,ale zakończenie niezbyt porywające.Niestety początek był koszmarny,gdyż nie mogłam połapać się kto kim jest ,bo poza imionami niewiele ich różniło .Ale główny bohater Korporacja jest przedstawiona z dokładnymi szczegółami.

"Struktura"-to powieść,która jest w sumie dobra ale mnie nie porwała.Świat przedstawiony w niej jest pełen technologi i osadzony w niedalekiej przyszłości.Akcja w sumie jest szybka ,ale zakończenie niezbyt porywające.Niestety początek był koszmarny,gdyż nie mogłam połapać się kto kim jest ,bo poza imionami niewiele ich różniło .Ale główny bohater Korporacja jest...

Warszawa, niedaleka przyszłość. Maciej prowadzi swoją jednoosobową, upadającą firmę, gdy kontaktuje się z nim kolega z dawnych lat. Okazuje się, że korporacja, w której pracuje szuka kogoś, kto mógłby się zająć pewnym tajnym projektem dotyczącym sztucznej inteligencji. Po chwili wahania Maciej wyraża zgodę. Prędko jednak okazuje się, że firma ma coś do ukrycia...

Według opisy na tyle okładki Struktura to pierwsza polska korporacyjna powieść science-fiction. Czy to prawda? Możliwe. Czy po pierwszej historii tego typu autorstwa kogoś z mojego kraju spodziewałabym się czegoś dobrego? Owszem. Czy to dostałam...? Niestety, nie.
Przede wszystkim samo wydanie jest bardzo niedopracowane. Tekst wewnątrz zlewa się w jedną całość, rozdziały potrafią zaczynać się w połowie strony. Leży też interpunkcja - nie raz i nie dwa spotkałam się w Strukturze z nieprawidłowym zapisem dialogu. Zdecydowanie ta książka wydawniczą perełką Dolnośląskiego nie jest, oj nie!
To jednak nie wizualna oprawa książki, a treść mówi o jej wartości, a ta... jest dość marna. Styl autora pozostawia wiele do życzenia. Jest chaotyczny, przy tym często miałam wrażenie, że ze zdaniami coś nie gra, że były niepoprawnie napisane. Czytanie pierwszej połowy Struktury było dla mnie wielką katorgą i ledwo przez nią przebrnęłam. Później albo do tego przywykłam, albo po prostu było ciut lepiej, jednak dalej pozycji do ideału brakowało całkiem sporo.
Muszę też wspomnieć o tym, że przynajmniej raz zaobserwowałam zmianę sposobu narracji autora, który z trzeciej osoby przeskoczył na chwilę w pierwszą, by ostatecznie znów pisać w trzeciej - i cóż, nie uważam, by to było dla tej pozycji korzystne.
W chwili, w której styl leży aż tak bardzo i jest aż tak irytujący trudno mi się skupić na fabule i bohaterach, dlatego nie bardzo nawet mam jak na te dwie rzeczy narzekać. Historia w miarę dawała radę: nużyła, zwłaszcza na początku, ale od jakiegoś momentu stała się dla mnie stosunkowo angażująca. Nie uważam jednak, że mogę jej słodzić. Była zbyt przewidywalna, zwykła i... źle napisana.
Bohaterzy - są. I tyle. Niby są jakoś zarysowani, ale tak naprawdę powieść jest zbyt przegadana, byśmy mogli ich bardziej poznać. Wprawdzie możemy zaglądać do głowy Macieja poprzez czytanie jego pamiętnika, ale ten jest napisany bardzo irytującym dla mnie stylem pana Portasiuka i nie powiem, by zrobił na mnie pozytywne wrażenie. Wszyscy wokół to wyraźnie maszynki, mające zmusić go do ruchu, mające jedną, może dwie cechy charakterystyczne. Przy okazji często miałam wrażenie, że autor chce zrobić z czytelnika głupa, bezustannie nazywając bohaterów z imienia i nazwiska, tak, jakby to było nadzwyczaj istotne.
Chociaż bardzo bym chciała - bo uważam, że o polskich autorach powinno się jak najwięcej mówić - to nie mogę tej pozycji nikomu polecić. Jest chaotyczna i irytująca, dlatego moim zdaniem po prostu szkoda na nią czyjegokolwiek czasu.
Autor: Katrina

Warszawa, niedaleka przyszłość. Maciej prowadzi swoją jednoosobową, upadającą firmę, gdy kontaktuje się z nim kolega z dawnych lat. Okazuje się, że korporacja, w której pracuje szuka kogoś, kto mógłby się zająć pewnym tajnym projektem dotyczącym sztucznej inteligencji. Po chwili wahania Maciej wyraża zgodę. Prędko jednak okazuje się, że firma ma coś do ukrycia...

Według...

Niestety słabe. Spodziewałem się dobrej, twardej SF, a zderzyłem się z nieprzemyślaną, chaotyczną konstrukcją. Z jednej strony ciekawy pomysł, z drugiej strony książka "nie wciąga". Być może to wina wydania elektronicznego, i jakiś błędów w formatowaniu, ale nazbyt często dopiero po drugim lub trzecim zdaniu orientowałem się, że nastąpiła zmiana sceny - irytujące doświadczenie.

Niektóre wątki lub przemyślenia są rozłożone na takie detale, że ich prostota aż boli a bohaterowie zachowują się jak niemyślący idioci, zaś inne są opisane pobieżnie i nie pasują do żadnego ciągu logicznego. Sytuacja druga dotyczy głównie zmiany zachowań bohaterów, jeśli to miała być forma zobrazowania klimatu panującego w książce, to ja nie odczytałem tego jako świadomy zabieg autora, bo nie doszukałem się elementów, które by to sugerowały.

Podsumowując, jeśli jest wybór, to polecam coś innego. Ja żałuję poświęconego czasu, bo sam pomysł fabuły, w różnych formach już w SF istniał.

Niestety słabe. Spodziewałem się dobrej, twardej SF, a zderzyłem się z nieprzemyślaną, chaotyczną konstrukcją. Z jednej strony ciekawy pomysł, z drugiej strony książka "nie wciąga". Być może to wina wydania elektronicznego, i jakiś błędów w formatowaniu, ale nazbyt często dopiero po drugim lub trzecim zdaniu orientowałem się, że nastąpiła zmiana sceny - irytujące...

Przeczytałem. Moim zdaniem książka wyjątkowo słaba. Temat dość oklepany.

Przeczytałem. Moim zdaniem książka wyjątkowo słaba. Temat dość oklepany.

Fabularnie "Struktura" nie robi może wielkiego wrażenia - jak na kryminał sci-fi skala wydarzeń jest stosunkowo mała, bohaterowie są przeciętnymi ludźmi, brak porywających zwrotów akcji... ale mimo to książka wciąga. Wciąga i to bardzo. Pomaga w tym zarówno świetny styl autora, który sprawia, że powieść czyta się szybko i przyjemnie, jak i zręczne wymieszanie wątków: sztucznej inteligencji, teorii spiskowych, urban legends, UFO, psychologii oraz... wyścigu szczurów w korporacji. Wszystko to przeplata się przez całą powieść i pod koniec łączy w zgrabną całość.

Smaczku wszystkiemu dodaje ciekawie (chociaż ciut stereotypowo) oddana kultura pracy w korpo - z wyuczonym uśmiechem menadżera, nudnymi szkoleniami motywacyjnymi i imprezami integracyjnymi pracowników z jednej strony, a walką o stołki, deadline'ami i poświęcaniem się dla firmy z drugiej.

Fabularnie "Struktura" nie robi może wielkiego wrażenia - jak na kryminał sci-fi skala wydarzeń jest stosunkowo mała, bohaterowie są przeciętnymi ludźmi, brak porywających zwrotów akcji... ale mimo to książka wciąga. Wciąga i to bardzo. Pomaga w tym zarówno świetny styl autora, który sprawia, że powieść czyta się szybko i przyjemnie, jak i zręczne wymieszanie wątków:...