Gdybym była nastolatką pewnie by mnie urzekła ta historia. Jednak jako doświadczona kobieta w średnim wieku odbieram ją jako mało realną opowiastkę o miłości. Jest kilka rzeczy, które "kłują oczy". Postać Jakuba i jego dawna relacja jest jakby niedopracowana przez autorkę. Obawiam się, że za miesiąc lub dwa nie będę pamiętać o tej książce.

Gdybym była nastolatką pewnie by mnie urzekła ta historia. Jednak jako doświadczona kobieta w średnim wieku odbieram ją jako mało realną opowiastkę o miłości. Jest kilka rzeczy, które "kłują oczy". Postać Jakuba i jego dawna relacja jest jakby niedopracowana przez autorkę. Obawiam się, że za miesiąc lub dwa nie będę pamiętać o tej książce.

Przeciętna, młodzieżowa książka, która mimo to potrafi złapać za serce. Pokazuje, co jest ważne w życiu. Zwraca uwagę na uczucia, na to, aby być szczerym i wiernym sobie.
Delfina to młoda dziewczyna, która boi się marzyć, ale nie boi się walczyć o drugiego człowieka, na którym jej zależy. I on.... zdystansowany, tajemniczy, ale pociągający. Udowadniają, że muzyka łączy wszystkich i jest ponad wszystko.

Przeciętna, młodzieżowa książka, która mimo to potrafi złapać za serce. Pokazuje, co jest ważne w życiu. Zwraca uwagę na uczucia, na to, aby być szczerym i wiernym sobie.
Delfina to młoda dziewczyna, która boi się marzyć, ale nie boi się walczyć o drugiego człowieka, na którym jej zależy. I on.... zdystansowany, tajemniczy, ale pociągający. Udowadniają, że muzyka łączy...

Cykl PŁOMIENIE stworzony przez Annę Dąbrowską składa się z czterech części. Pierwsza z nich, czyli „Odlecimy stąd” zaintrygowała mnie ze względu na opis, ale też okładkę. Jest nieco mroczna, bo ma bardzo intensywny odcień czerni, ale nie to jest najistotniejsze. Bardzo lubię gitarzystów, bo uważam, że perfekcyjne granie na tym instrumencie wymaga bardzo wiele wysiłku i samozaparcia. Tatuaże na ciele muzyków też przestały już kojarzyć się z patologią czy kryminałem- dziś to odważna, ale bardzo indywidualna decyzja każdego z nas, jak chcemy wyglądać. Idąc tym tropem pomyślałam, że książka może być bardzo ciekawa. Czy tak było? Może i pisarka nie do końca skradła moje serce, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by za jakiś czas zainteresować się dalszymi losami bohaterów.

Główną postacią jest samotna dziewiętnastolatka o bardzo nietypowym imieniu. Delfina, bo o niej mowa, nie cierpi swojego imienia, a nie może poskarżyć się rodzicom na przypisane jej dane personalne, bo zwyczajnie ich nie ma. Mało tego, nawet nigdy ich nie poznała, a potrzebną dziecku miłość i opiekę uzyskała od dziadka, z którym mieszka. Dziewczyna nie wygląda jak współczesna młoda kobieta- nie maluje się, nie nosi sukienek czy szpilek, nie imprezuje i nie buszuje po sklepach. Nie robi tego, bo woli samotny tryb życia, a po szkole pomaga ukochanemu dziecku naprawiać samochody w jego warsztacie. Teraz każdy zrozumie, że przy takiej pracy raczej trudno o noszenie kobiecych ubrań, nieprawdaż? Delfina jest za to bardzo oddana muzyce i przyrodzie- opiekuje się zaadoptowanym kotkiem, rano uwielbia spoglądać na groźne dla człowieka, ale majestatycznie wyglądające żurawie. Czy Delfina zawsze taka będzie? Czy nawiąże z kimś bliższą relację? Czy będzie dopytywać o swoich biologicznych rodziców? Warto samemu się o tym przekonać, dlatego też zapraszam do lektury.

Pewnego dnia do warsztatu samochodowego przyjeżdża bardzo specyficznie wyglądający Jakub. Splot nieoczekiwanych wydarzeń sprawia, że nawiązuje on dłuższy kontakt z Delfiną i jej dziadkiem. Mężczyzna jest byłym gitarzystą, ale niewiele o sobie mówi. Co ukrywa przed młodą dziewczyną, która pragnie poznać go bliżej? Czy miłość Delfiny do grania na gitarze połączy obie samotne dusze? Jakub jest bardzo zranionym człowiekiem, lecz co takiego stało się w przeszłości tego człowieka? Ja tego nie zdradzę, ale nie będzie to nic banalnego. Można nawet powiedzieć, że dla wielu odbiorców jego sytuacja będzie wręcz beznadziejna…

Nie czytałam tej książki z musi i nie nudziłam się przy niej, ale bywają w niej raz lepsze, raz gorsze opisy. Nie bardzo lubię, gdy pisarz posługuje się językiem pasującym bardziej do poezji, a z nią nie jest mi po drodze. Wolę konkretne dialogi, a nie przesłodzone teksty, które niezbyt pasują do realiów trudnego życia człowieka. Nie było źle, lecz rewelacyjnie także nie. Podobał mi się tutaj wątek wykluczenia- autorka dobrze podkreśliła, że często oceniamy kogoś z góry, bez szansy na jakiekolwiek wyjaśnienia. To poważny błąd, z którego ogromna grupa ludzi chyba nigdy się nie wyleczy.

Czy sięgnę po część drugą? Raczej tak- mam nadzieję, że także nie będzie zła.

Cykl PŁOMIENIE stworzony przez Annę Dąbrowską składa się z czterech części. Pierwsza z nich, czyli „Odlecimy stąd” zaintrygowała mnie ze względu na opis, ale też okładkę. Jest nieco mroczna, bo ma bardzo intensywny odcień czerni, ale nie to jest najistotniejsze. Bardzo lubię gitarzystów, bo uważam, że perfekcyjne granie na tym instrumencie wymaga bardzo wiele wysiłku i...

Wielkimi krokami zbliża się premiera 4 części serii "Płomienie". Chodź wcześniejsze pozycje miałam okazję czytać już jakąś chwilę temu, to jednak moje opinie nie ujrzały światła dziennego. Najwyższy czas to zmienić. W związku z tym, w najbliższych dniach zostaniecie nimi uraczeni. Niektórzy z Was pewnie z chęcią przypomną sobie losy bohaterów, a niektórych może uda mi się skusić do ich poznania.
Delfina zamiast tuszu do rzęs i stosu najmodniejszych ubrań woli gitarę i ciężką pracę w warsztacie samochodowym dziadka. Opuszczona w dzieciństwie przez swoją matkę, otoczyła się murem nie dopuszczając do siebie ludzi. Gdy na jej drodze staje gitarzysta znanego zespołu, pierwsza niechęć zmienia się w fascynację. Maska obojętności powoli zaczyna się kruszyć. Różnica wieku pomiędzy tą dwójką to najmniejszy problem. Czy szczęście jest możliwe gdy na horyzoncie pojawi się żona z córką? Czy skrzywdzony człowiek będzie gotów pokonać swoje lęki i poznać smak prawdziwego życia?
Autorka tak potrafi wciągnąć czytelnika w losy bohaterów, że nieprzespana noc, będąca wynikiem czytania, staje się przyjemnością. „Odlecimy stąd” to nie słodka historyjka miłosna w kolorze majątkowym. Książka ta przedstawia życie zwykłych ludzi, demaskując drzemiący w nich strach przed uczuciem i utajone lęki przed odrzuceniem. Różnica wieku, materialna, odległości czy doświadczeń życiowych staje się bez znaczenia, kiedy do głosu jest dopuszczalny język zakochanych. Książka jest jak sen, z którego nie chcemy się wybudzać, mimo demonów będących częścią niego. Elektryzujące sceny, nie tylko te łóżkowe, powodują ciarki na skórze. Dodajmy do tego świetną playlistę i fikcja literacka staje się namacalna.
Delfina bardzo różni się od typowej nastolatki. Nie w głowie jej uwydatnianie swoich walorów przez makeup czy krótkie spódniczki. Stroni od ludzi i nie zależy jej na opinii publicznej. Jej pasją jest muzyka. Mimo młodego wieku, zna smak odrzucenia.
Osobowość Kuby odkrywamy powoli, warstwa po warstwie. Dzięki tak budowanej kreacji, mamy możliwość go polubić i dowiedzieć się, że muzyka płynie w jego krwi.
Bohaterzy pragną miłości jednak z różnych powodów boją się na nią otworzyć.
Pisarka ma niebywały talent do rzucania kłód pod nogi swoim postaciom. Jej barwna wirtuozeria nie tylko powoduje, że każdy ruch pióra okazywuje się bezbłędny, ale również przenosi nas na wyżyny doznać emocjonalnych. Nie jestem w stanie stwierdzić jak wielkie morze łez wylałam. Historia tej pary wstrząsnęła mną doszczętnie i tylko pogłębiła moją niesłabnącą sympatię do nieszablonowości Autorki. Książki Anny Dąbrowskiej niosą wartości ponadczasowe ważne dla każdego bez względu na wiek.

Wielkimi krokami zbliża się premiera 4 części serii "Płomienie". Chodź wcześniejsze pozycje miałam okazję czytać już jakąś chwilę temu, to jednak moje opinie nie ujrzały światła dziennego. Najwyższy czas to zmienić. W związku z tym, w najbliższych dniach zostaniecie nimi uraczeni. Niektórzy z Was pewnie z chęcią przypomną sobie losy bohaterów, a niektórych może uda mi się...

Ta sentymentalna i wzruszająca opowieść otwiera serię Płomienie. Od pierwszych stron chwyta za serce, niezwykle przygnębia i wywołuje wiele skrajnych odczuć takich jak współczucie, litość. Autorka poruszyła tu kilka bardzo ważnych tematów począwszy od braku zaufania, wiary w siebie, w miłość, strachu przed odrzuceniem, śmiercią i chorobą. Po mimo przygnębiającego klimatu powieść czyta się w miarę szybko i naprawdę wciąga, co jest zasługą bogatego słownictwa pisarki i lekkiego stylu. Fabuła jest bardzo ciekawa, poprowadzona spokojnym tempem, bez zaskakujących zwrotów akcji, jednak czytając ani przez chwilę nie byłam znudzona.
Historia opowiada losy dziewiętnastoletniej dziewczyny, która pracuje w warsztacie samochodowym dziadka. Delfina stroni od ludzi, nie ma przyjaciół jak jej rówieśnicy, gdyż boi się zranienia i odrzucenia. Wszystko się zmienia w dniu, w którym pod warsztat podjeżdża Jakub, były gitarzysta. Nastolatka zaintrygowana jest samochodem z trupią czaszką jak i samym mężczyzną, który jest od niej starszy, ma rodzinę i bagaż przeżyć i lęków, które utrudniają mu życie. Siła muzyki ma tu wielką moc. Początkowa niechęć przeradza się w fascynację a później w coś zupełnie innego, czego dziewczyna nawet się nie spodziewała.
Czy ta znajomość nie okaże się wielką pomyłką? Czy uczucie, które między nimi kiełkuje ma szansę bytu? Dlaczego Delfina jest tak wyobcowana i co zmusiło ją do takiego życia? Czy będzie jeszcze szczęśliwa?
Uważam, że powinniście przeczytać tę książkę i poznać historię zupełnie inną od tych, którymi zaczytujemy się na codzień. Autorka udowadnia, że miłość to ogromna siła, która potrafi pokonać wszystkie przeszkody piętrzące się na jej drodze. A czy uda się to naszym bohaterom musicie przekonać się sami. Na pewno po przeczytaniu poczujecie jak wasze serce drży, gardło ścisną wam dławiące emocje a oczy są mokre od łez. Gorąco polecam i zachęcam do pasjonującej i naprawdę swietnie napisanej lektury. Ja jestem pod wielkim wrażeniem !

Ta sentymentalna i wzruszająca opowieść otwiera serię Płomienie. Od pierwszych stron chwyta za serce, niezwykle przygnębia i wywołuje wiele skrajnych odczuć takich jak współczucie, litość. Autorka poruszyła tu kilka bardzo ważnych tematów począwszy od braku zaufania, wiary w siebie, w miłość, strachu przed odrzuceniem, śmiercią i chorobą. Po mimo przygnębiającego klimatu...

Już dawno nie czytałam nic Anny Dąbrowskiej, dlatego też skusiłam się na Odlecimy stąd. Byłam ciekawa, czym tym razem zaskoczy mnie autorka i czy po raz kolejny zostanę pochłonięta przez emocje zawarte w treści. Czy było warto poświęcić swój czas tej historii?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2022/01/26/odlecimy-stad-anna-dabrowska/

Już dawno nie czytałam nic Anny Dąbrowskiej, dlatego też skusiłam się na Odlecimy stąd. Byłam ciekawa, czym tym razem zaskoczy mnie autorka i czy po raz kolejny zostanę pochłonięta przez emocje zawarte w treści. Czy było warto poświęcić swój czas tej historii?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2022/01/26/odlecimy-stad-anna-dabrowska/

Obiecałam Wam przybliżyć wszystkie powieści z cyklu #płomienie Ani Dąbrowskiej.
Dziś będzie o pierwszej, "Odlecimy stąd".
Jej bohaterami są Deli i Kuba.
Delfina, dziewczyna o przepięknym imieniu i pocharatanej duszy. Porzucona przez matkę dziewiętnastolatka była wychowywana przez dziadków. Niestety świadomość bycia niechcianą zdefiniowało dziewczynę. Zamknęła swoje serce na miłość w obawie przed ponownym odrzuceniem.
Jakub, dużo starszy od Deli muzyk, którego życie również nie oszczędzało, pojawia się pewnego dnia w warsztacie dziadka Delfiny.
To, że namiesza, to chyba nie muszę tu pisać.
Ania Dąbrowska stworzyła zmysłową i ogromnie wzruszającą historię miłości dwójki życiowych rozbitków. I jeżeli powody, dla których Deli zachowuje się w określony sposób są znane od początku, to tajemnice Kuby są ujawniane stopniowo i uwierzcie mi, nie będziecie w stanie przewidzieć co ukrywa ten mroczny mężczyzna.
Myślę, że wielu z Was zainteresuje wątek dużej różnicy wieku pomiędzy bohaterami.
Na mnie ogromne wrażenie zrobiła problematyka powieści. Nie zdradzę niestety Wam nic więcej oprócz tego, że są to tematy ważne społecznie i zachęcam Was do odkrycia tego, co Autorka chce przekazać współczesnemu światu.
Z pewnością znacie to uczucie, kiedy będąc w niepewności, jak się skończy historia, obgryzacie paznokcie, wertując z zapartym tchem kartki książki i wyzywacie Autora od najgorszych, że tak poplątał losy bohaterów. No cóż, tu było dokładnie tak samo, a do tego łzy, rozpacz i trzęsący się podbródek 😉 Znajome?
To jest chyba jedna z najlepszych polskich młodzieżówek. Bardzo realistyczna, zarówno w kreacji bohaterów, jak i w poruszanej tematyce. Nie przesłodzona, nie przesadzona, a do bólu prawdziwa.
Doskonałym elementem dopełniającym tę powieść jest playlista umieszczona na końcu książki. Możecie ją znaleźć również na Spotify wpisując tytuł książki. Coś pięknego 💕
Kogo zacheciałam? Dajcie znać.

Obiecałam Wam przybliżyć wszystkie powieści z cyklu #płomienie Ani Dąbrowskiej.
Dziś będzie o pierwszej, "Odlecimy stąd".
Jej bohaterami są Deli i Kuba.
Delfina, dziewczyna o przepięknym imieniu i pocharatanej duszy. Porzucona przez matkę dziewiętnastolatka była wychowywana przez dziadków. Niestety świadomość bycia niechcianą zdefiniowało dziewczynę. Zamknęła swoje serce...

Świetna książka. Polecam

Świetna książka. Polecam

Bardzo długo czekałam, by zacząć czytać tą serię. Poleciła mi ją moja przyjaciółka z internetu, która ewidentnie ma nosa do dobrych książek. I choć mamy zupełnie inne gusta czytelnicze, to jednak, kiedy już powie, że coś jest warte poświęconego czasu, to tak naprawdę jest.
W pierwszej chwili wydawało mi się, że często się wzruszam przy czytaniu z powodu tego, że jestem w ciąży. Jednak po skończeniu zajrzałam na poprzednie recenzje i zdałam sobie sprawę, że mój stan nie miał z tym nic wspólnego. Bardzo polubiłam główną bohaterkę Delfinę, która jest bardzo skromną postacią. Potrafi się martwić o innych samą siebie zostawiając na koniec. Niby ma wielkie marzenia, ale ze względu na swój niewyczuwalny talent nie jest pewna, czy powinna go wcielić w życie. Jej dziadek często powtarza, że naprawa samochodów nie jest odpowiednią pracą dla dziewczyny z jej talentem, jednak ona zbywa go zawsze jakimiś błahymi odpowiedziami. Najzwyczajniej w świecie boi się nieznanego i odrzucenia. Wciąż ma w głowie swoją mamę, która ją zostawiła. Ta trauma ciągnie się za nią uparcie utrudniając złapanie jakiegokolwiek kontaktu z innymi ludźmi. Niemal westchnęłam, kiedy w końcu na jej drodze pojawił się pewien gitarzysta. Pomyślałam nawet, że w końcu czar pryśnie, a niewidoczna bańka strachu w końcu pęknie robiąc miejsce dla długo wyczekiwanego przeze mnie uczucia. Tak, ja go wyczekiwałam, bo bohaterka gdyby mogła, to nikogo nie dopuściłaby do swojej skorupy strachu. I dzięki Bogu wszystko, co złe, cała niechęć, niezdecydowanie i złe emocje odejdą na bok, robiąc miejsce całkiem nowej wersji Delfiny.
Czy jesteście ciekawi jak bardzo zmieniła ją autorka? Czy ów mężczyzna będzie wolnym kwiatkiem, czy też stadną stokrotką rosnącą od jakiegoś czasu w zamkniętym ogródku?
Wspaniały dobór bohaterów, wzruszająca historia i długo wyczekiwane emocje, które odcisną na nas swoje piętno. Krótkie rozdziały, dużo dialogów i ta muzyka, która sama pragnie wydostać się z książki. Piękne opisy miejsc i emocji bohaterów. Śliczna powieść. I to dopiero tom pierwszy...

Bardzo długo czekałam, by zacząć czytać tą serię. Poleciła mi ją moja przyjaciółka z internetu, która ewidentnie ma nosa do dobrych książek. I choć mamy zupełnie inne gusta czytelnicze, to jednak, kiedy już powie, że coś jest warte poświęconego czasu, to tak naprawdę jest.
W pierwszej chwili wydawało mi się, że często się wzruszam przy czytaniu z powodu tego, że jestem w...

Piękna historia, polecam

Piękna historia, polecam