Ocenę jak i opinię wydaję po przeczytaniu zaledwie jednej dziesiątej książki. Jest to rzecz wyjątkowa dla mnie, rozważana przez dłuższy czas czy aby na pewno, będzie to ocena uczciwa. Skłaniam się jednak ku stwierdzeniu, iż owszem, jednocześnie podwyższając ocenę przez przywilej wątpliwości.

"Wiatr trwogi me pyszczki owiewa" jest powieścią wielce chaotyczną. Zmiany podmiotu w połowie zdania, wspomniane wcześniej skakanie po wątkach i brak sensownych przerw w tekście, na przykład w formie akapitów, utrudniają w znacznym stopniu lekturę i odbierają jej przyjemność. I nie jest to bynajmniej zabieg tak udany jak w Ulissesie (która ta książka sama w sobie jest wielce ciężką lekturą, ale jednocześnie satysfakcjonującą) tudzież chaotyczności Gombrowicza. Pisana w narracji pierwszoosobowej, jako opowieść psa rasy Chow-Chow, stylistycznie próbuje upodobnić się do słownie przekazywanej relacji tudzież gawędy. Niestety w efekcie czytelnik czuje się jakby, sam będąc trzeźwym, przysłuchiwał się opowieści snutej przez znajomego po paru głębszych. Odrobinę boli również fakt, iż przynależność bohatera do czworonogów nie ma większego znaczenia fabularnego (przynajmniej w początkowej części książki) poza używaniem przez autora słów jak pazur, łapki zamiast palców, rąk czy nóg.

Problemem największym jednak jest redakcja tej pozycji, a raczej jej brak. Mnogość literówek, błędne odmiany słów, błędy ortograficzne i stylistyczne, niejednorodny styl dialogów i przemyśleń przeważyły podczas mej próby ukończenia tego dzieła. Możliwe, iż książka zredagowana odpowiednio dałaby przyjemność w odbiorze.

Ocenę jak i opinię wydaję po przeczytaniu zaledwie jednej dziesiątej książki. Jest to rzecz wyjątkowa dla mnie, rozważana przez dłuższy czas czy aby na pewno, będzie to ocena uczciwa. Skłaniam się jednak ku stwierdzeniu, iż owszem, jednocześnie podwyższając ocenę przez przywilej wątpliwości.

"Wiatr trwogi me pyszczki owiewa" jest powieścią wielce chaotyczną. Zmiany...

„Wiatr trwogi me pyszczki owiewa” to ciekawa epopeja napisana przez autora, który kryje się pod równie ciekawym pseudonimem. Melquiades napisał książkę, która skupia naszą uwagę wokół psa rasy chow chow. Ten jakże sympatyczny pies, przypominający lwa zaprasza nas w podróż przez świat XIX i XX wieku. Przełom tych dwóch wieków był barwny, a my mamy okazję przekonać się o tym dzięki epopei, która ukazała się nakładem wydawnictwa Manufaktura Słów. Dlaczego warto sięgnąć po tę książkę? Otóż powodów jest wiele. Jeśli chcemy przeżyć przygodę, która na zawsze zapisze się w naszej pamięci, i jeśli chcemy podróżować po ważnych i przełomowych historiach świata, to warto zatopić się w lekturze tej książki. Przemierzać będziemy świat, którego zakamarki ukazywać będzie nam uroczy czworonożny przyjaciel, który przez szmat czasu zwiedził naprawdę odległe kraje. Wraz z nim poznamy ciekawych ludzi i będziemy świadkami historii, o jakich mało kto słyszał. I choć historie, których będziemy świadkami, wydawać się mogą z lekka mało rzeczywiste, czy dziwaczne, niewykluczone, że wydarzyć mogły się naprawdę bowiem w życiu wszystko jest możliwe. Warto sięgnąć po tę książkę i niczym wchodząc do „tajemnej komnaty” uczestniczyć w przygodzie zapisanej na kartach tej epopei. Jeśli chcecie dowiedzieć się dlaczego „znana wszystkim w Haringey niajaka Eleonor Smoleń w nocy z dnia dwudziestego na dwudziesty pierwszy marca dokonała próby podpalenia własnego domu” to koniecznie sięgnijcie po tę książkę. Dowiedzie się również, co takiego wydarzyło się w nocy w jednej z cel stanowego więzienia. Znajdziecie w niej wiele wciągających historii. Będziecie mieli również okazję dobić do brzegów ziemi obiecanej. A ja obiecam Wam, że czeka Was tu wiele wrażeń. Otwierając tę książkę uchylacie wrota nadzwyczajnych zjawisk oraz perypetii, które w zaczarowany sposób ukazują nam świat przełomu XIX i XX wieku. Dzięki temu poznać możemy nie tylko panujące wówczas zwyczaje, lecz mamy okazję poczuć atmosferę tamtych lat wchodząc niejako „w buty” bohaterów tej książki. Tak jak wydawca, Manufaktura Słów, tak i jak polecam tę lekturę zarówno młodszym jak i starszym czytelnikom.
http://www.czyt-nik.pl/recenzje/wiatr-trwogi-me-pyszczki-owiewa/

„Wiatr trwogi me pyszczki owiewa” to ciekawa epopeja napisana przez autora, który kryje się pod równie ciekawym pseudonimem. Melquiades napisał książkę, która skupia naszą uwagę wokół psa rasy chow chow. Ten jakże sympatyczny pies, przypominający lwa zaprasza nas w podróż przez świat XIX i XX wieku. Przełom tych dwóch wieków był barwny, a my mamy okazję przekonać się o tym...