Na razie ostatni tom trylogii. Jako zakończenie nawet ok.
Ale tylko dobre.

Na razie ostatni tom trylogii. Jako zakończenie nawet ok.
Ale tylko dobre.

W ostatniej części powraca Wolf, tym razem detektyw Fawkes będzie chciał wyjaśnić okoliczności śmierci emerytowanego policjanta Shawa. Sam musi zawrzeć układ z policją, który odsunie w czasie jego aresztowanie i obniży wyrok. Finlay Shaw miał opinię dobrego detektywa, jednak w trakcie śledztwa wychodzi na jaw mroczna przeszłość. Wszystko wskazuje na korupcję w policji. Wraca sprawa agenta Rouche.

W ostatniej części powraca Wolf, tym razem detektyw Fawkes będzie chciał wyjaśnić okoliczności śmierci emerytowanego policjanta Shawa. Sam musi zawrzeć układ z policją, który odsunie w czasie jego aresztowanie i obniży wyrok. Finlay Shaw miał opinię dobrego detektywa, jednak w trakcie śledztwa wychodzi na jaw mroczna przeszłość. Wszystko wskazuje na korupcję w policji....

Prawdę mówiąc (a raczej pisząc),niezbyt dobrze zrozumiałem koncepcję autora.
Wydawało mi się, że w tej części, finałowej, zostanie rozwiązana zagadka, która pojawiła się pod koniec "Przynęty".
Tymczasem jest to pozycja prawie obyczajowa, z kryminalnym pretekstem, opisująca sercowe i moralne rozterki pary głównych bohaterów.
Być może miało to być zwieńczenie ważnego wątku, na który zwróciłem zbyt mało uwagi w pierwszych dwóch częściach.
Tak czy owak, one bardziej mi się podobały.

Prawdę mówiąc (a raczej pisząc),niezbyt dobrze zrozumiałem koncepcję autora.
Wydawało mi się, że w tej części, finałowej, zostanie rozwiązana zagadka, która pojawiła się pod koniec "Przynęty".
Tymczasem jest to pozycja prawie obyczajowa, z kryminalnym pretekstem, opisująca sercowe i moralne rozterki pary głównych bohaterów.
Być może miało to być zwieńczenie ważnego wątku,...

Wreszcie skończyłam ostatnią część. I mogę napisać że całość warta przeczytania. 👏
Może odbiega od typowego kryminału i sensacji ale czyta się przyjemnie. Były momentami dłużyzny ale nie ma co narzekać.

Wreszcie skończyłam ostatnią część. I mogę napisać że całość warta przeczytania. 👏
Może odbiega od typowego kryminału i sensacji ale czyta się przyjemnie. Były momentami dłużyzny ale nie ma co narzekać.

Po kilku miesiącach ukrywania się, William Fawkes (Wolf),zakała metropolitalnej policji, powraca. Śmierć emerytowanego komisarza i przyjaciela nie daje mu spokoju. Podejmuje się jej wyjaśnienia, gdyż założenie samobójstwa w ogóle mu tutaj nie pasuje. Ta część jest zamknięciem trylogii i mi się najlepiej podobała. Autor pokazuje, że ma poczucie humoru, idzie w psychologiczne starcia i gierki między bohaterami, a nie szafuje okrucieństwami jak do tej pory. Niby szukamy zabójcy, wracamy do przeszłości, by wyjaśnić, kto mógł źle życzyć komisarzowi, ale większy jest tutaj akcent na wątki obyczajowe, na uporządkowanie spraw między postaciami. I dobrze to wyszło.

Po kilku miesiącach ukrywania się, William Fawkes (Wolf),zakała metropolitalnej policji, powraca. Śmierć emerytowanego komisarza i przyjaciela nie daje mu spokoju. Podejmuje się jej wyjaśnienia, gdyż założenie samobójstwa w ogóle mu tutaj nie pasuje. Ta część jest zamknięciem trylogii i mi się najlepiej podobała. Autor pokazuje, że ma poczucie humoru, idzie w...

Więcej w tym komedii niż tragedii, ale autor zbalansował te dwie rzeczy i wyszło mu to na dobre. Nie spodziewałam się, że będzie to dobra część, a jednak byłam w błędzie. Autor zakończył to w sposób przyjemny, ale czy przewidywalny? Polemizowałabym. Jest akcja, która nie stoi w miejscu. Momentami jest smutno, a momentami komicznie,

Więcej w tym komedii niż tragedii, ale autor zbalansował te dwie rzeczy i wyszło mu to na dobre. Nie spodziewałam się, że będzie to dobra część, a jednak byłam w błędzie. Autor zakończył to w sposób przyjemny, ale czy przewidywalny? Polemizowałabym. Jest akcja, która nie stoi w miejscu. Momentami jest smutno, a momentami komicznie,

Końcowa część trylogii o detektywie Fawkesie jest moim zdaniem częścią najsłabszą, co nie znaczy że mamy do czynienia z książką ogólnie słabą. Jest niezła, ale bez jakiegoś megaciśnienia. Trochę chaosu na początkowych stronach plus przypominanie sobie o kim mowa w powieści - dwie wcześniejsze części czytałem dwa lata temu, co na pewno ma wpływ na moje zdanie o "Końcu gry" - robi swoje. Środek powieści jest najlepszy, jest ciekawe śledztwo które narobiło smaka na zakończenie. Szczerze liczyłem na totalny twist typu Grande Finale, a tu wszystko jest takie raczej nieskomplikowane - dobro wygrywa, zło przegrywa i tyle, amen. Jak dla mnie to nieco za mało żeby wystawić lepszą ocenę. Sześć gwiazdek, i to bez jakiegokolwiek błysku. Mimo to całą trylogię polecam.

Końcowa część trylogii o detektywie Fawkesie jest moim zdaniem częścią najsłabszą, co nie znaczy że mamy do czynienia z książką ogólnie słabą. Jest niezła, ale bez jakiegoś megaciśnienia. Trochę chaosu na początkowych stronach plus przypominanie sobie o kim mowa w powieści - dwie wcześniejsze części czytałem dwa lata temu, co na pewno ma wpływ na moje zdanie o "Końcu...

Dobre zakończenie całej trylogii.

Dobre zakończenie całej trylogii.

Cole wyluzował. Zamiast kolejnej zapierającej dech w piersiach tempem opowieści o pościgu za morderczym maniakiem, przygotował klasyczny angielski dreszczowiec policyjny. Miejsce wydumanych zbrodni zajął pojedynek psychologiczny i intelektualny. Pojedynek, świadomie lub nie, bliski śledztwom porucznika Colombo – ze złym znanym czytelnikowi i śledczym już po kilkudziesięciu stronach. Emocjonująca ma być więc odpowiedź nie na pytanie: „kto zabił?”, a „jak go dorwą?”.
Niestety, Cole scenarzystą serialu „Colombo” raczej by nie został. Emocji w „Końcu gry” jest niewiele. To niezbyt wyrafinowana szarada, w której – jak zwykle u tego pisarza – sporo jest logicznych dziur, a brak pomysłów na poprowadzenie akcji autor maskuje często ostatnim spojrzeniem i nagłym przebłyskiem bohatera lub zawieszeniem, po to, by w finale wyciągnąć królika z kapelusza.
Ratują „Koniec gry” znakomicie skreśleni bohaterowie oraz poczucie humoru pisarza. To relacje pomiędzy – znanymi już ze „Szmacianej lalki” i „Przynęty” – postaciami, ich skłonność do ekscentrycznych zachowań oraz znakomite dialogi stanowią jedyną wartość tej powieści. Wartość na tyle istotną, że jej lektura, choć niezbyt emocjonująca, jest prawdziwą, wywołującą uśmiech, przyjemnością.
We wstępie Cole pisze, że tworząc swoje powieści chce, żeby stanowiły całość – Cole’owskie uniwersum, a jednocześnie były też czytelne dla tych, którzy nie znają poprzednich tomów. Sztuka ta wyszła mu w „Końcu gry” połowicznie. Owszem, jego najnowszy kawałek można potraktować jako samoistne dzieło, jednak jest w nim tyle odniesień do poprzednich śledztw Wolfa i Emily Baxter, że czytelnik nie znający „Szmacianej lalki” i „Przynęty” chwilami może być zagubiony.
Daniel Cole najwyraźniej stoi na rozdrożu. Prawdopodobniej czuje, że wykorzystywana przez niego formuła bardzo wyrafinowanej i jeszcze bardziej spektakularnej zbrodni jest ślepą uliczką, dlatego próbuje iść w innym kierunku. Z każdą powieścią sprawniej stawia litery, więc coraz łatwiej mu bawić się formą. Ale w prozie sensacyjnej forma to za mało. Trzeba mieć mocny pomysł. A tego w „Końcu gry” zabrakło.
Nowa powieść Daniela Cole’a broni się jako domknięcie wątków i zamknięcie trylogii. Suplement. Czytadło, które usatysfakcjonuje fanów pisarza i jego bohaterów. Na nowych czytelników po „Końcu gry” Daniel Cole nie ma raczej co liczyć.

Cole wyluzował. Zamiast kolejnej zapierającej dech w piersiach tempem opowieści o pościgu za morderczym maniakiem, przygotował klasyczny angielski dreszczowiec policyjny. Miejsce wydumanych zbrodni zajął pojedynek psychologiczny i intelektualny. Pojedynek, świadomie lub nie, bliski śledztwom porucznika Colombo – ze złym znanym czytelnikowi i śledczym już po kilkudziesięciu...

W zamkniętym pokoju znaleziono ciało Finlaya Shawa, uznano to za samobójstwo. Jednakże detektyw William „Wolf” Fawkes nie jest pewien. Wraz z policją rozpoczyna śledztwo, zagłębiając się w przeszłości emerytowanego policjanta. Okazuje się, że ktoś usilnie chce zaniechania śledztwa, a wszyscy biorący z nim udział są zagrożeni.
Trzecia część niestety mnie zawiodła, po bardzo dobrych i zaskakujących poprzednich dwóch, ta jest według mnie napisana, aby zakończyć historię „Wolfa”, a fabułę kryminalną autor stworzył taką sobie. Powody działania mordercy okazują się prozaiczne, ani akcja jego złapania, ani wynik nie jest w żaden sposób zaskakujący. Taki zwykły kryminał. Bardziej rozbudowana jest warstwa obyczajowa, niestety w wersji – zakochała się, a on nie, on tak a ona nie – i takie przepychanki. Dla osób lubiących takie historie będzie to dobry kryminał, można go czytać osobno, niestety ja spodziewałam się zupełnie czegoś innego.

W zamkniętym pokoju znaleziono ciało Finlaya Shawa, uznano to za samobójstwo. Jednakże detektyw William „Wolf” Fawkes nie jest pewien. Wraz z policją rozpoczyna śledztwo, zagłębiając się w przeszłości emerytowanego policjanta. Okazuje się, że ktoś usilnie chce zaniechania śledztwa, a wszyscy biorący z nim udział są zagrożeni.
Trzecia część niestety mnie zawiodła, po bardzo...