Po przeczytaniu wydaję mi się , że to raczej powieść obyczajowa z elementami thrillera . Dość lekko się czytało . Nawet ciekawiło mnie co będzie dalej . No jednak zakończenie okazało się przewidywalne i takie pospolite . Książka na jeden raz .

Po przeczytaniu wydaję mi się , że to raczej powieść obyczajowa z elementami thrillera . Dość lekko się czytało . Nawet ciekawiło mnie co będzie dalej . No jednak zakończenie okazało się przewidywalne i takie pospolite . Książka na jeden raz .

O Robyn Harding wiemy niewiele. Wiadomo, że mieszka w Vancouver, jest autorką kilku powieści, takich jak "Umowa", "Złe towarzystwo" czy "Zamiana" a także scenarzystką i producentką niezależnego filmu. Autorka ma męża i dwójkę dzieci. Pisze książki z gatunku kryminału, sensacji i thrillera.

"Jej piękna twarz" jest jej drugą powieścią. Książka ukazała się w 2019 roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka, liczy sobie 360 stron i należy do gatunku thrilleru.

Dla Frances Metcalfe każdy dzień to walka o przetrwanie. Kobieta nie pracuje zawodowo, a cały swój czas poświęca synowi, który od przedszkola sprawia problemy wychowawcze. Kiedy został przyjęty do prestiżowej prywatnej szkoły, kobieta miała nadzieję, że teraz będzie mogła żyć normalnie. Usilnie stara się dopasować i odnaleźć w gronie rodziców, pomimo swoich kompleksów związanych z nadwagą, samotnością i brakiem wiary w siebie. Wkrótce jednak niemiły incydent z udziałem jej syna stawia ich oboje poza nawiasem szkolnej społeczności. Frances czuje się samotna jak jeszcze nigdy w życiu. To się zmienia, kiedy poznaje Kate Randolph. Kate jest dokładnym przeciwieństwem Frances - piękna, bogata, silna i pewna siebie - ale z jakiegoś powodu chce przyjaźnić się tylko z nią. Łączy je lekceważenie dla snobek ze szkoły i gorąca miłość do swoich synów. Wkrótce jednak wyjdzie na jaw pewna mroczna tajemnica, która zachwieje tą wartościową znajomością.
Bo jedna z tych dwóch kobiet nie jest osobą, za którą się podaje. Nosiła kiedyś inne nazwisko. Nazwisko związane z głośnym morderstwem...

Opis książki jest dość intrygujący, jednak niestety w moim odczuciu jej potencjał nie został dobrze wykorzystany. Książka jest dobra, ale niestety daleko jej do dobrego thrillera. Jest to raczej opowieść obyczajowa stawiająca przed czytelnikiem pytanie, czy człowiek jest w stanie się zmienić. A nawet jeśli tak, to czy można mu wybaczyć winy z przeszłości?

"Jej piękna twarz" to historia dwóch przyjaciółek - Frances i Kate, które nie mogą się od siebie bardziej różnić. Kate jest pewna siebie, piękna, wysoka, szczupła, ma dobrego męża i dwójkę wspaniałych dzieci, 11-letniego Charlesa i 14-letnią Daisy. Z kolei Frances to zakompleksiona, nieśmiała, walcząca z nadwagą i problemami z przeszłości matka syna z problemami (Marcus cierpi na ADHD i zaburzenia opozycyjno-buntownicze) oraz żona Jasona, z którym ma dobre relacje. Te dwie zupełnie różne kobiety łączy prawdziwa przyjaźń. Dzięki Kate Frances odzyskuje wiarę w siebie, przyjaciółka zdecydowanie ją podbudowuje. Również chłopcy obu kobiet powoli się zaprzyjaźniają. Co w takim razie powoduje, że tak piękna przyjaźń stopniowo się rozpada? Która z dwóch przyjaciółek nie jest tą osobą za którą się podaje? A może obie mają to i owo na sumieniu? Czy pomimo pewnej tragedii, zagmatwanej przeszłości, sieci kłamstw i intryg, niedomówień, mistyfikacji i zdrady przyjaźń obu kobiet przetrwa tę ciężką próbę?

Jak już wspomniałam, próżno tu szukać thrillera. Owszem, jest potencjał, i to spory, ale zupełnie przez autorkę niewykorzystany. Jest akcja, coś się zawiązuje, ale pani Harding jej nie rozwija, skupia się bardziej na relacji społecznej swojej głównej bohaterki Frances oraz starszej córki Kate, Daisy. W tej powieści zdecydowanie te dwie postacie wiodą prym. Ich historia jest ciekawa, ale jeśli oczekujecie dobrego thrillera, porywających zwrotów akcji czy ciągłego towarzyszącego lekturze napięcia, to możecie się troszkę rozczarować. Książka nie jest zła, ale niestety nie jest porywająca.

Autorka w swojej powieści zastosowała narrację w trzeciej osobie a głosu udzieliła Daisy, Frances oraz DJ-owi, bratu pewnej zamordowanej dziewczyny. Kobiety "wypowiadają się" w czasie rzeczywistym, natomiast DJ oprowadza nas po przeszłości.

Ogólnie książka jest dobra, ale bez fajerwerków. Jeśli oczekujecie wciągającego thrillera, to możecie się poczuć lekko rozczarowani. Czy polecam lekturę? Raczej tak, jako przerywnik pomiędzy cięższymi pozycjami. Lektura dość przyjemna, ale myślę, że szybko o niej zapomnę.

O Robyn Harding wiemy niewiele. Wiadomo, że mieszka w Vancouver, jest autorką kilku powieści, takich jak "Umowa", "Złe towarzystwo" czy "Zamiana" a także scenarzystką i producentką niezależnego filmu. Autorka ma męża i dwójkę dzieci. Pisze książki z gatunku kryminału, sensacji i thrillera.

"Jej piękna twarz" jest jej drugą powieścią. Książka ukazała się w 2019 roku...

Muszę stwierdzić, że to jest historia w stylu jaki ja lubię. Może nie jakaś ambitna, ale tam gdzie zejdą się dwie kobiety w fabule, tam musi się dziać…nie może być inaczej.
I działo się.

Frances jako matka została wyrzucona poza nawias mamuśkowej szkolnej społeczności. Jej syn sprawiający kłopoty wychowawcze i tym razem dał czadu. Kobieta, która każdego dnia walczy ze swoimi kompleksami, nadwagą, brakiem wiary w siebie, czuje się jeszcze bardziej samotna niż dotąd. Ostracyzm, któremu została poddana teraz bardziej jest odczuwalny.

W morzu niechęci jaka zaczyna ją otaczać, pomocną dłoń podaje jej Kate, matka jednego z chłopców. Jest pewną siebie, piękną i zamożną kobietą, nie przejmującą się tym co myślą o niej inni.

Frances jest zachwycona nową znajomością, która zaczyna przybierać formę przyjaźni..
Kiedy patrzy na Kate i jej dom, widzi idealną rodzinę. Przystojny mąż, udane dzieci, wszystko wokoło wymuskane. W przeciwieństwie do jej własnego domu, gdzie panuje wieczny bałagan.
Nie dostrzega, że po kątach tego wypucowanego domostwa mogą kryć się rodzinne sekrety, brudne tajemnice.

Frances sama ma swoje sekrety i ludzkie życie na sumieniu. Mimo upływu lat nie potrafi wybaczyć sama sobie tragedii, która wydarzyła się, gdy była bardzo młoda i do której sama doprowadziła.

Dwie kobiety, dwie różne historie i skrywane głęboko tajemnice.

Nie twierdzę, że jest to dzieło stulecia, ale dość przyjemne poczytadełko na te długie wieczory. Czy mnie coś zaskoczyło w tej historii? Absolutnie nie, ale dobrze odebrałam tę książkę. Może dlatego, że nie nastawiałam się na spektakularne woow.
Dla mnie plusem jest to, że nie ma tutaj zbędnego przegadywania fabuły i międlenia niepotrzebnych wątków. Może trochę bardziej zaangażowałabym w całą historię szkolne mamuśki, by dały więcej czadu i rozrywki, chociaż te dwie bohaterki i tak zrobiły robotę w tej książce.
Nie jest to rasowy thriller, ani typowy kryminał, raczej historia obyczajowa o decyzjach z przeszłości, które nieważne ile lat upłynie, wciąż mają wpływ na przyszłość.

Muszę stwierdzić, że to jest historia w stylu jaki ja lubię. Może nie jakaś ambitna, ale tam gdzie zejdą się dwie kobiety w fabule, tam musi się dziać…nie może być inaczej.
I działo się.

Frances jako matka została wyrzucona poza nawias mamuśkowej szkolnej społeczności. Jej syn sprawiający kłopoty wychowawcze i tym razem dał czadu. Kobieta, która każdego dnia walczy ze...

Zamiast tej książki polecam "Odruch" Ashley Audrain.
Także wszystkie książki Liane Moriarty, do której Harding jest na wyrost, moim zdaniem, porównywana.

Zamiast tej książki polecam "Odruch" Ashley Audrain.
Także wszystkie książki Liane Moriarty, do której Harding jest na wyrost, moim zdaniem, porównywana.

Jeden z lepszych thrillerów, jakie ostatnio czytałam. Świetnie zostały tu ukazane postacie pod względem psychologicznym. Napisana lekkim językiem, ale kryje w sobie mrok. Porażające jest to, jaką krzywdę może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi.

Jeden z lepszych thrillerów, jakie ostatnio czytałam. Świetnie zostały tu ukazane postacie pod względem psychologicznym. Napisana lekkim językiem, ale kryje w sobie mrok. Porażające jest to, jaką krzywdę może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi.

Lekka, bardzo wciągająca książka. Według mnie nie powinna być określana jako thriller, ponieważ jest za bardzo przewidywalna i pozbawiona napięcia. Wszystkiego w niej bardzo szybko można się domyślić. Ja nie traktowałam tej książki jako thriller i nie miałam wobec niej wysokich oczekiwań dlatego też bardzo dobrze się bawiłam. "Jej piękna twarz" bardzo dobrze sprawdza się jako obyczajówka z tajemnicą w tle. I tak najlepiej do niej podchodzić.

Lekka, bardzo wciągająca książka. Według mnie nie powinna być określana jako thriller, ponieważ jest za bardzo przewidywalna i pozbawiona napięcia. Wszystkiego w niej bardzo szybko można się domyślić. Ja nie traktowałam tej książki jako thriller i nie miałam wobec niej wysokich oczekiwań dlatego też bardzo dobrze się bawiłam. "Jej piękna twarz" bardzo dobrze sprawdza się...

Przyjemnie odświeżająca po ostatnich nietrafionych opowieściach..

Przyjemnie odświeżająca po ostatnich nietrafionych opowieściach..

Dwie kobiety, które wiele łączy. Przyjaźń, dzieci, miejsce zamieszkania i skłonność do mrocznych tajemnic.

Frances Metcafe w pełni poświęca się wychowaniu swojego syna. Za wszelką cenę stara się pomóc mu przetrwać jego problemy wychowawcze, dlatego poświęca się i posyła go do prywatnej szkoły. Będzie to wyzwanie nie tylko dla syna, ale także i dla niej. Zmierzenie się z bogatymi, pewnymi siebie rodzicami innych dzieci, w porównaniu z własnym problemem samoakceptacji, nadwagi i samotności jest niemałym wyczynem.

Wybawieniem i ratunkiem okazuje się znajomość z Kate Randolph. Jest zupełnym przeciwieństwem Frances – piękna bogata i pewna siebie – a mimo wszystko połączy ich niechęć do snobistycznych rodziców innych dzieci i wzajemne zrozumienie w trudzie wychowania swoich synów.

Wszystko wydaje się łączyć w idealne sielankowe życie, dopóki na jaw nie wychodzi tajemnica jednej z kobiet, która zaburza cały ich dotychczasowy szyk.

Mnie osobiście książka bardzo się podobała, wciągnęła mnie od początku. Było odpowiednie napięcie, atmosfera i pewnie niedopowiedzenia.

Dwie kobiety, które wiele łączy. Przyjaźń, dzieci, miejsce zamieszkania i skłonność do mrocznych tajemnic.

Frances Metcafe w pełni poświęca się wychowaniu swojego syna. Za wszelką cenę stara się pomóc mu przetrwać jego problemy wychowawcze, dlatego poświęca się i posyła go do prywatnej szkoły. Będzie to wyzwanie nie tylko dla syna, ale także i dla niej. Zmierzenie się z...

Jestem mocno rozczarowana... To trzecia książka autorki, którą czytałam, niestety najmniej udana. Pierwsza połowa zapowiada się nieźle, niestety później żadnego nieoczekiwanego zwrotu akcji, żadnej puenty, słabo. Czyta się dobrze, jednak treść bez rewelacji.

Jestem mocno rozczarowana... To trzecia książka autorki, którą czytałam, niestety najmniej udana. Pierwsza połowa zapowiada się nieźle, niestety później żadnego nieoczekiwanego zwrotu akcji, żadnej puenty, słabo. Czyta się dobrze, jednak treść bez rewelacji.

Nie lubię kiedy opis książki z tylniej okładki zdradza zbyt wiele. W tym przypadku niestety tak było. Większości sekretów i postępowań bohaterów można domyślić się od samego początku. Co jest też ciekawe, w książce brak jest jakichkolwiek zwrotów akcji. Czeka się tylko na to, kiedy autorka wyjawi to, czego czytelnik domyśla się od początku i kiedy dowiedzą się o tym poszczególni bohaterowie.

Autorka powinna także skupić się tylko na pisaniu z perspektywy dzieci i nastolatków, ponieważ jej infantylny styl nie pasuje do pisania z perspektywy dorosłych. Bohaterowie nakreśleni są grubą kreską, Frances jest otyła i zakompleksiona, o czym trzeba nieustannie przypominać czytelnikowi co kilka stron, postacie złych matek ze szkoły jej syna są jednowymiarowy czarnymi charakterami, nie wspominając już o tym, że nie ma tu ani jednej postaci, która mogłaby wzbudzić naszą sympatię.

Czternastoletnia Daisy jest tak przerysowana, że aż kłuje w oczy, autorka co chwilę przypomina, że nie jest jak inne dzieci, jest o wiele dojrzalsza, po czym zachowuje się jak pięciolatek bez kszty rozumu i obdarza zaufaniem obce osoby. Ciekawe jest też zestawienie czternastoletniej Daisy i jej o zaledwie kilka lat młodszego brata Charlesa. Podczas gdy chłopczyk bawi się jak normalne dziecko, jego siostra pie, pali i obmacuje kogo popadnie, a różnią ich zaledwie dwa czy trzy lata. Może faktycznie tak wygląda nastoletnie życie w Stanach/Kanadzie i błyskawiczna transformacja, bardziej jednak prawdopodobne, że autorkę poniosło i na siłę próbuje szkokowac czytelników. Coś jak obsadzanie o wiele za dojrzałych aktorów w rolach nastolatków w Zachodnich filmach i serialach.

Książkę czyta się błyskawicznie i prawdopodobnie równie błyskawicznie o niej zapomina. Szkoda, że obecnie księgarnie zalane są takimi przeciętnymi tytułami, ponieważ coraz ciężej jest odnaleźć naprawdę wartościowe pozycje.

Nie lubię kiedy opis książki z tylniej okładki zdradza zbyt wiele. W tym przypadku niestety tak było. Większości sekretów i postępowań bohaterów można domyślić się od samego początku. Co jest też ciekawe, w książce brak jest jakichkolwiek zwrotów akcji. Czeka się tylko na to, kiedy autorka wyjawi to, czego czytelnik domyśla się od początku i kiedy dowiedzą się o tym...