Cóż, liczyłam na coś trochę innego. Całość okazała się dla mnie dość nużąca, ale to bardziej kwestia rozminięcia się z moimi oczekiwaniami właśnie niż obiektywnej wartości tekstów. Zbiór, trzeba to przyznać, spójny, ale ewidentnie nie jestem grupą docelową.

Cóż, liczyłam na coś trochę innego. Całość okazała się dla mnie dość nużąca, ale to bardziej kwestia rozminięcia się z moimi oczekiwaniami właśnie niż obiektywnej wartości tekstów. Zbiór, trzeba to przyznać, spójny, ale ewidentnie nie jestem grupą docelową.

Wczesne felietony z czasów gdy autor terminował u Jerzego Turowicza w Tygodniku Powszechnym. Niepowtarzalny styl Pilcha - piękny choć brak mu połysku z późniejszych książek.W zamian nie mamy wszechobecnej u Niego Luterańsko-Wiślanej mitologii ; nie mamy depresyjnych utyskiwań zmęczonego chorobą człowieka z końcówki twórczości. Jest świetny,cięty dowcip,lekkość pisania,erudycja i nieprzeciętny zmysł obserwacji. Nad wszystkim unosi się całkiem nie w Pilchowym stylu ,radość z tego gdzie się jest, co się robi i z kim obcuje. Polecam.

Wczesne felietony z czasów gdy autor terminował u Jerzego Turowicza w Tygodniku Powszechnym. Niepowtarzalny styl Pilcha - piękny choć brak mu połysku z późniejszych książek.W zamian nie mamy wszechobecnej u Niego Luterańsko-Wiślanej mitologii ; nie mamy depresyjnych utyskiwań zmęczonego chorobą człowieka z końcówki twórczości. Jest świetny,cięty dowcip,lekkość...

Wszystko już było. Połowę zamieszczonych w zbiorze tekstów znam skądinąd. I, jak się okazuje, lepszą połowę. Początkowe podlizywanie się redakcyjnym kolegom (pochwalne nekrologi) nie razi aż tak bardzo jak dalsze kumpelsko-pogardliwe teksty o "JPII", żenująca czołobitność wobec Miłosza i inne ideologiczne wstawki. A za deprecjonowanie Zbigniewa Herberta obniżam ocenę o całą gwiazdkę.

Wszystko już było. Połowę zamieszczonych w zbiorze tekstów znam skądinąd. I, jak się okazuje, lepszą połowę. Początkowe podlizywanie się redakcyjnym kolegom (pochwalne nekrologi) nie razi aż tak bardzo jak dalsze kumpelsko-pogardliwe teksty o "JPII", żenująca czołobitność wobec Miłosza i inne ideologiczne wstawki. A za deprecjonowanie Zbigniewa Herberta obniżam ocenę o całą...

Ostatni dżentelmen słowa
Tak uczciłem śmierć Mistrza - felietonami z przełomu wieków. Felietony Pilcha z okresu "Tygodnika Powszechnego" to mistrzostwo, w tym czasie osiągnął szczyt stylu i niezwykłego humoru. Nikt nie potrafił łączyć ironii, wręcz sarkazmu z ciepłem. Pilch nawet jak kogoś obśmiewa to czyni to z wdziękiem i ciepłem. Być obśmianym przez Pilcha to już zaszczyt - takie wrażenie odnosi się, czytając te słodkie zjadliwości. Ale w większości "Widok z mojego boksu" zamienia szczypty ironii w laury szacunku. Pilch pisze tutaj o tych, którzy odeszli wraz z XX wiekiem - Turowicz, Tischner, Pszon, wielu, wielu innych. Tak - szacunek przepełnia te felietony. Ten patriarchat domagał się wielkiej inteligencji, wielkiego umiaru i wielkiego szacunku. Dziś, gdy ten patriarchalny stoicyzm zamieniliśmy na rozwrzeszczany magiel, uświadamiam sobie jak wiele odeszło bezpowrotnie. Pilch był jednym z ostatnich, którzy przychodzili do czytelnika ze świata szacunku. Ostatni dżentelmen słowa - tak dziś o nim myślę.

Ostatni dżentelmen słowa
Tak uczciłem śmierć Mistrza - felietonami z przełomu wieków. Felietony Pilcha z okresu "Tygodnika Powszechnego" to mistrzostwo, w tym czasie osiągnął szczyt stylu i niezwykłego humoru. Nikt nie potrafił łączyć ironii, wręcz sarkazmu z ciepłem. Pilch nawet jak kogoś obśmiewa to czyni to z wdziękiem i ciepłem. Być obśmianym przez Pilcha to już...

Początek tego zbioru trochę mnie zmylił, liczyłem że całość będzie się składała z okołotygodnikowych felietonów, a tu po początkowej euforii seria felietonów o Miłoszu, Papieżu i Kapuścińskim. Miałem nadzieję na subiektywny, lekki portret Tygodnika Powszechnego i okolic, a dostałem miszmasz, którego jedynym punktem wspólnym jest 'krakowskość' rozumiana bardzo szeroko.
Mimo wszystko ciężko coś złego o tym zbiorze napisać, bo co by nie mówić są to teksty z najlepszych lat twórczości Pilcha (część z nich znałem bo były już publikowane w innych książkach). Więc mam nie tyle problem z samym tekstem bo jest świetny, ale z pomysłem i konstrukcją.
Warto przeczytać, choćby dla pierwszej części która jest barwnym opisem środowiska Tygodnika Powszechnego.

Początek tego zbioru trochę mnie zmylił, liczyłem że całość będzie się składała z okołotygodnikowych felietonów, a tu po początkowej euforii seria felietonów o Miłoszu, Papieżu i Kapuścińskim. Miałem nadzieję na subiektywny, lekki portret Tygodnika Powszechnego i okolic, a dostałem miszmasz, którego jedynym punktem wspólnym jest 'krakowskość' rozumiana bardzo szeroko.
Mimo...

Wreszcie stary, dobry Pilch:)

Felietony, jak to w przypadku zbiorów bywa, są bardziej i mniej błyskotliwe, jedne przeczytałam z zainteresowaniem, inne nie. Całość jednak wypada bardzo dobrze i naprawdę warto sięgnąć po tę książkę, nawet jeśli nie jest się fanem twórczości autora.

Wreszcie stary, dobry Pilch:)

Felietony, jak to w przypadku zbiorów bywa, są bardziej i mniej błyskotliwe, jedne przeczytałam z zainteresowaniem, inne nie. Całość jednak wypada bardzo dobrze i naprawdę warto sięgnąć po tę książkę, nawet jeśli nie jest się fanem twórczości autora.

Zbiór tekstów już wcześniej publikowanych który możemy w takim bądź innym wydaniu przeczytać. Zawsze możemy przeczytać... to właśnie jest wartość Pilcha i przez to ma nieustający "Pociąg do życia wiecznego". Czytałem w różnych miejscach, w wagonie nr 7 (wtajemniczeni wiedzą o czym piszę),w caffe gdzie non-stop leciały amerykańskie kolędy, nad morzem, gdzie ostatnio spędziłem tydzień. I zawsze odbiór był ten sam, lekki uśmiech i nostalgia bo Pan Jerzy wspomina. Obecni są chyba wszyscy ważni. Przy felietonie "Prawie jak papież" trochę do łez się uśmiałem. Dlatego od czasu do czasu biorę do ręki Pilcha. Nie wskaże Ci drogi, chwilami męczy o tym samym, ale nigdy nudzi czytelnika. Za taką frazę, za pisanie o świecie który kiedyś był, za pamiętanie o Brodskim i Miłoszu. A teraz, no cóż... na zdrowie !

Zbiór tekstów już wcześniej publikowanych który możemy w takim bądź innym wydaniu przeczytać. Zawsze możemy przeczytać... to właśnie jest wartość Pilcha i przez to ma nieustający "Pociąg do życia wiecznego". Czytałem w różnych miejscach, w wagonie nr 7 (wtajemniczeni wiedzą o czym piszę),w caffe gdzie non-stop leciały amerykańskie kolędy, nad morzem, gdzie ostatnio...

Mistrz Pilch o swojej wieloletniej przygodzie z "Tygodnikiem Powszechnym" a ściślej o wielkich postaciach które miał przyjemność tam spotkać. Pisarz pewnie nigdy nie czuje się do końca spełniony, ale jak redaktor po czymś takim być musi...

Mistrz Pilch o swojej wieloletniej przygodzie z "Tygodnikiem Powszechnym" a ściślej o wielkich postaciach które miał przyjemność tam spotkać. Pisarz pewnie nigdy nie czuje się do końca spełniony, ale jak redaktor po czymś takim być musi...

Zbór felietonów o tym i o owym

Zbór felietonów o tym i o owym

6/10 - niezła. Przyjemność obcowania z arcybogatym warsztatem pisarskim autora nieco zakłócała mi wbudowana w znaczną część tego zbioru felietonów czołobitność względem klerykalnego "autorytetu" wszelkiej maści. Okienko w przeszłość.

6/10 - niezła. Przyjemność obcowania z arcybogatym warsztatem pisarskim autora nieco zakłócała mi wbudowana w znaczną część tego zbioru felietonów czołobitność względem klerykalnego "autorytetu" wszelkiej maści. Okienko w przeszłość.