Kolejny dobry reportaż z serii Sulina. Może nie rozkłada na łopatki, ale czyta się bardzo przyjemnie, miejscami jest naprawdę świetny; choć też są momenty gdzie jest nudno i dłuży się opowieść niemiłosiernie. Autor wędruje sam, a tam gdzie jest taka potrzeba przywołuje wędrówki innych osób. Jest nie tylko w samych Bieszczadach ale wszędzie tam gdzie sięga ich magia – w Beskidzie Niskim, za Zakarpaciu. Bieszczady to dla niego nie tylko Polsko, ale również Ukraina i Słowacja, choć chyba w naszym kraju mają one swoje odniesienia kulturowe. Po lekturze ma jednak niedosyt, bo autor tylko dotknął Bieszczad, przynajmniej w swojej opowieści. Nic tylko tam znów pojechać.

Kolejny dobry reportaż z serii Sulina. Może nie rozkłada na łopatki, ale czyta się bardzo przyjemnie, miejscami jest naprawdę świetny; choć też są momenty gdzie jest nudno i dłuży się opowieść niemiłosiernie. Autor wędruje sam, a tam gdzie jest taka potrzeba przywołuje wędrówki innych osób. Jest nie tylko w samych Bieszczadach ale wszędzie tam gdzie sięga ich magia – w...

Spodziewałam się czegoś innego. Bardzo mnie zawiodła ta książka.

Spodziewałam się czegoś innego. Bardzo mnie zawiodła ta książka.

Dużo ciekawych wątków; styl i sposób prowadzenia opowieści - do poprawki

Dużo ciekawych wątków; styl i sposób prowadzenia opowieści - do poprawki

Bardzo ciekawa opowieść nie tylko o Bieszczadach. Opowieść o historii tych miejsc, o faunie i florze, o Polsce, o Słowacji i o Ukrainie i ludziach, którzy tam żyli, żyją, przybyli i zakończyli życie. Pisane ciekawym, ciepłym językiem. Można przy tym reportażu odpocząć, pomyśleć i przemyśleć kto komu za co i dlaczego. Polecam do refleksji :-)

Bardzo ciekawa opowieść nie tylko o Bieszczadach. Opowieść o historii tych miejsc, o faunie i florze, o Polsce, o Słowacji i o Ukrainie i ludziach, którzy tam żyli, żyją, przybyli i zakończyli życie. Pisane ciekawym, ciepłym językiem. Można przy tym reportażu odpocząć, pomyśleć i przemyśleć kto komu za co i dlaczego. Polecam do refleksji :-)

Jako olbrzymi miłośnik gór, nie mogłem przejść koło niej obojętnie gdy już wpadła mi w ręce w bibliotece. Ze względu na mój sentyment jakim darzę Bieszczady udało mi się wyciągnąć z książki maksimum ile się da, jednak uważam, że przez chaos w prowadzeniu narracji i mnogość nazw, i opisów miejsc ktoś nieobeznany z tamtymi rejonami może mieć w głowie niezły mętlik.

Jako olbrzymi miłośnik gór, nie mogłem przejść koło niej obojętnie gdy już wpadła mi w ręce w bibliotece. Ze względu na mój sentyment jakim darzę Bieszczady udało mi się wyciągnąć z książki maksimum ile się da, jednak uważam, że przez chaos w prowadzeniu narracji i mnogość nazw, i opisów miejsc ktoś nieobeznany z tamtymi rejonami może mieć w głowie niezły mętlik.

Miała swoje ciekawe momenty, ale za dużo było dłużyzn, uciekania z Bieszczad na inne kontynenty, co mnie niestety nie porwało.

Miała swoje ciekawe momenty, ale za dużo było dłużyzn, uciekania z Bieszczad na inne kontynenty, co mnie niestety nie porwało.

Nie mogę powiedzieć, że przeczytałam tę książkę - ja ją wymęczyłam do końca. Momentami ciekawa, momentami nudna i pisana jakby na siłę. Niewątpliwie autor solidnie przygotował się do pisania, bogata bibliografia i zapis własnej trasy jest imponujący, ale brakowało mi czegoś więcej w tym reportażu. Ktoś słusznie tu napisał, że nie jest to książka dla niedzielnych turystów. W Bieszczadach Robińskiego jest mało gór, dużo za to o ludziach, folklorze i historii. Szkoda, że autor nie załączył do tej książki mapy z oznaczeniem swojej trasy, mnogość wsi przez które idzie jest trudna do ogarnięcia. Nie zatęskniłam za Bieszczadami czytając reportaż Robińskiego, wyciągnęłam parę ciekawostek dla siebie, ale sporym kosztem mojego czasu i przebicia się przez mozolne fragmenty. Widać, że autor tu był pod dużym wpływem Chatwina, Theroux czy Thubrona, wyczułam podobny styl.

Nie mogę powiedzieć, że przeczytałam tę książkę - ja ją wymęczyłam do końca. Momentami ciekawa, momentami nudna i pisana jakby na siłę. Niewątpliwie autor solidnie przygotował się do pisania, bogata bibliografia i zapis własnej trasy jest imponujący, ale brakowało mi czegoś więcej w tym reportażu. Ktoś słusznie tu napisał, że nie jest to książka dla niedzielnych turystów. W...

Nie podobała mi się poprzednia xiążka Robińskiego (Hajstry),ale zaryzykowałem i sięgnąłem po Kiczery. I nawet nie żałuję.
To nadal jest "literatura o niczym", bo autor po prostu łazi bez jakiejś sensownej marszruty po górach. Na szczęście tym razem oszczędza czytelnikom swoich poetyckich przemyśleń, a za to więcej podaje konkretnych miejsc, ludzi i zdarzeń. Czytałem Kiczery z zainteresowaniem i nawet trochę zazdrościłem chęci i determinacji w jego wędrówkach.

Nie podobała mi się poprzednia xiążka Robińskiego (Hajstry),ale zaryzykowałem i sięgnąłem po Kiczery. I nawet nie żałuję.
To nadal jest "literatura o niczym", bo autor po prostu łazi bez jakiejś sensownej marszruty po górach. Na szczęście tym razem oszczędza czytelnikom swoich poetyckich przemyśleń, a za to więcej podaje konkretnych miejsc, ludzi i zdarzeń. Czytałem...

Autor powłóczył się po Bieszczadach i spisał swoje przemyślenia i historie odwiedzonych osób. Nie jest to książka od której mozna zacząć poznawanie regionu, bo historie wrzucane są w sposób nieuporządkowany i pewnie można się pogubić "w terenie". Dla mnie ciekawa część (mimo, że krótka) gdy był po słowackiej stronie, bo rzadko miałem okazję usłyszeć relacje z tamtych rejonów. Nie nudziłem się przy lekturze.

Autor powłóczył się po Bieszczadach i spisał swoje przemyślenia i historie odwiedzonych osób. Nie jest to książka od której mozna zacząć poznawanie regionu, bo historie wrzucane są w sposób nieuporządkowany i pewnie można się pogubić "w terenie". Dla mnie ciekawa część (mimo, że krótka) gdy był po słowackiej stronie, bo rzadko miałem okazję usłyszeć relacje z tamtych...

Nie ukrywam, że tematyka bieszczadzka stała się mi bliska po zeszłorocznym, trzydniowym pobycie w Cisnej. Książkę się czyta wygodnie dzięki krótkim rozdziałom zawierającym ciekawe opowieści o przyrodzie i ludziach. Może czasami autor trochę za bardzo schodzi z tematu Bieszczadów na inne, poboczne. Jednak najbardziej zdziwił mnie brak zdjęć poza okładką.

Nie ukrywam, że tematyka bieszczadzka stała się mi bliska po zeszłorocznym, trzydniowym pobycie w Cisnej. Książkę się czyta wygodnie dzięki krótkim rozdziałom zawierającym ciekawe opowieści o przyrodzie i ludziach. Może czasami autor trochę za bardzo schodzi z tematu Bieszczadów na inne, poboczne. Jednak najbardziej zdziwił mnie brak zdjęć poza okładką.