Naprawdę rzadko tak nisko oceniam książki, jednak ta mnie zmęczyła strasznie... Miałam wrażenie, że czytam historię wymyśloną na biegu przez 15 - latkę.... Wątki zaczynały się i kończyły w 5 sekund, w cudowny sposób wszystko się od razu rozwiązywało, bohaterowie infantylni, ich rozmowy między sobą prowadzone jak u dzieci... Lubię historie sielankowe, gdzie ludzie są pomocni, pozytywni, ale tutaj wszystko przecukrowane, przerysowane, mocno drażniące jak dla mnie. Nie podobało mi się. Nic nie trzymało tej historii w garści. Misz masz bez punktu zaczepienia.

Naprawdę rzadko tak nisko oceniam książki, jednak ta mnie zmęczyła strasznie... Miałam wrażenie, że czytam historię wymyśloną na biegu przez 15 - latkę.... Wątki zaczynały się i kończyły w 5 sekund, w cudowny sposób wszystko się od razu rozwiązywało, bohaterowie infantylni, ich rozmowy między sobą prowadzone jak u dzieci... Lubię historie sielankowe, gdzie ludzie są...

Zmęczyłam w audiobooku... ale to było słabe! Szkoda czasu.

Zmęczyłam w audiobooku... ale to było słabe! Szkoda czasu.

Książka lekka do przeczytania. Początkowo mnie nie wciągnęła ale już tak po jakiś 100 stronach bardzo zaciekawiła.

Książka lekka do przeczytania. Początkowo mnie nie wciągnęła ale już tak po jakiś 100 stronach bardzo zaciekawiła.

Slaba

Slaba

Po przeczytaniu książki tytuł mnie rozbawił.
Książka zawiła, troche akcji, troche smutku, troche dramatu po 30. Kilka zabawnych sytuacji. Lekko się czyta.

Po przeczytaniu książki tytuł mnie rozbawił.
Książka zawiła, troche akcji, troche smutku, troche dramatu po 30. Kilka zabawnych sytuacji. Lekko się czyta.

Marniutka, niesmaczne żarty, miało być żartobliwie, a jest żenująco...

Marniutka, niesmaczne żarty, miało być żartobliwie, a jest żenująco...

Dawno nie czytałam czegoś podobnego...

Michalina Okońska, redaktorka słabo poczytnego brukowca, przez wszystkich nazywana Miśką, przeżywa zdecydowanie dziwny okres w swoim życiu. Przyłapawszy męża-hipochondryka na czymś, co zdecydowanie mieści się w kategoriach zdrady, próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji, co wcale nie jest proste, szczególnie kiedy pod redakcją zostaje popełnione morderstwo, które bezpośrednio dotyczy jej miejsca pracy.

O losie... co ja przeczytałam... Zdecydowanie jedna z najgorszych - jeżeli nie najgorsza - książka w tym roku. Ani w tym sensu, ani logiki... Bohaterki po prostu nie znosiłam - jest to najbardziej egoistyczna, lekkomyślna, zaślepiona na własne błędy i skora do oceniania innych baba, jaką kiedykolwiek miałam nieszczęście spotkać na kartach książki. Widać, że autorka próbowała zrobić z tego powieść humorystyczną. Niestety, na próbach się skończyło. Zamiast tego wydarzenia zahaczały o absurd, postacie były nużąco płytkie, a wątki, które miały ciekawić i przyciągać, odpychały.

Należy również ostrzec tych, którzy zastanawiają się nad sięgnięciem po tę wątpliwą lekturę, że mamy tam zdrady z obu stron, i to niejednokrotne. Na dodatek uparcie usprawiedliwiane w najróżniejszy sposób - co jeszcze bardziej rozsierdza czytelnika.

Niestety, było to przeżycie na tyle nieprzyjemne, że nie jestem pewna, czy będę skłonna dać autorce drugą szansę, jeśli napotkam jakieś jej dzieło w przyszłości.

Dawno nie czytałam czegoś podobnego...

Michalina Okońska, redaktorka słabo poczytnego brukowca, przez wszystkich nazywana Miśką, przeżywa zdecydowanie dziwny okres w swoim życiu. Przyłapawszy męża-hipochondryka na czymś, co zdecydowanie mieści się w kategoriach zdrady, próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji, co wcale nie jest proste, szczególnie kiedy pod redakcją zostaje...

Tytułowa narzeczona to Michalina – od 15 lat mężatka, żona hipochondryka do kwadratu, szczęśliwa mama energicznego dwulatka i kochana przyjaciółka. Miśka, bo tak właśnie na nią mówią jej najbliżsi pracuje w redakcji regionalnej gazety niezbyt wysokich lotów. Kobieta ma swoją paczkę przyjaciół „na dobre i na złe”, z którymi dosyć często spotyka się na tzw. „cotygodniowych sabatach”. Na pierwszy rzut oka to wszystko wydaje się normalne – ot, zwyczajne, codzienne życie, które ma większość ludzi. W domu mąż hipochondryk odkrywa w sobie coraz to nowe choroby i coraz częściej wybywa z domu, energiczne dziecko nie daje chwili wytchnienia, a w pracy Miśkę gnębi okropny naczelny i jego wierny podwładny. Na szczęście przy zdrowych zmysłach trzyma Michalinę jej uroczy, wspomniany wcześniej synek Borys i przyjaciele – Zosia, Karolina i Kondzio. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że na jaw wychodzi „drugie oblicze” cichego męża hipochondryka, który wcale nie pracuje tak ciężko, jak Michalina sobie do tej pory wyobrażała... Całe dotychczasowe życie Miśki zmienia się o 180 stopni, a los szykuje dla niej kolejne niespodzianki. Zero spokoju, milion przeżyć. Jak potoczą się losy zaradnej i wrażliwej Michaliny? Czy uda jej się dopłynąć do spokojnej przystani w życiu? Przekonajcie się o tym sami czytając książkę „Narzeczona z second-handu”.

„Narzeczona z second-handu” to książka, którą pochłania się w całości. Lekka, zabawna i przewrotna. Sympatyczna bohaterka, którą od razu się lubi wywołuje pozytywne emocje. Wraz z Michaliną przeżywałam przewrót w jej życiu, jej rozterki, chwile względnego szczęścia i spokoju. Fabuła książki jest nieco zwariowana i ma w sobie „to coś”. Na pewno jest bardzo miłą odskocznią od rzeczywistości. W moim odczuciu książka jest przezabawna, momentami gorzka i nieprzewidywalna. Oprócz wątku miłosnego autorka zgrabnie wplotła także wątek kryminalny, którego osobiście nie spodziewałabym się po takiej uroczej okładce książki i był to dla mnie element zaskoczenia. Całość oceniam pozytywnie i myślę, że książka przypadnie do gustu wielu paniom. Idealna lektura dla poprawy humoru – tutaj wzrost poziomu endorfin macie zagwarantowany. 😊

Tytułowa narzeczona to Michalina – od 15 lat mężatka, żona hipochondryka do kwadratu, szczęśliwa mama energicznego dwulatka i kochana przyjaciółka. Miśka, bo tak właśnie na nią mówią jej najbliżsi pracuje w redakcji regionalnej gazety niezbyt wysokich lotów. Kobieta ma swoją paczkę przyjaciół „na dobre i na złe”, z którymi dosyć często spotyka się na tzw. „cotygodniowych...

Ledwo doczytałam do końca, ale to było męczące...Myślałam, że będzie to fajna książka na lato, ale niestety to było tak nudne nijakie, że szkoda czasu. Nie polecam

Ledwo doczytałam do końca, ale to było męczące...Myślałam, że będzie to fajna książka na lato, ale niestety to było tak nudne nijakie, że szkoda czasu. Nie polecam

Tego po prostu nie dało się czytać...

Tego po prostu nie dało się czytać...