Agnieszka Lingas-Łoniewska zdobyła moje szczere uznanie, pierwszą książką jej autorstwa, którą przeczytałam był „Kastor”. Zaczęłam szukać informacji na temat autorki, a kiedy okazało się, ze wydawnictwo Burda planuje wydać ponownie, kilka jej książek bardzo się ucieszyłam. Dostałam w ten sposób szansę na zaznajomienie się z jej twórczością i jej lepsze poznanie. Uprzyjemni mi to oczekiwanie na drugi tom cyklu „Bezlitosna siłą”, który zapowiada się równie interesująco jak pierwszy. Czy autorka przekona mnie do siebie i tą książką? Czego mogę się spodziewać po „Bez przebaczenia” poza przepiękną okładką?

„Bez przebaczenia trudno żyć. Bez przebaczenia trudno nawet umrzeć”.

Bohaterką książki „Bez przebaczenia” jest Paulina Litwiak, to młoda dziewczyna, którą życie zdążyło boleśnie doświadczyć. Nieszczęścia potrafią chodzić parami, a jak los się na kogoś uprze to nie ma zmiłuj, czasem ciężar, który niesiemy na ramionach jest zbyt silny, aby iść przez życie wyprostowanym i bez żadnego bagażu doświadczeń. Matka i brat Pauliny zmarli tragicznie, los dziewczyny był nieznany dopóki nie przygarnął ją ojciec. Paulina nie ma z nim najlepszych kontaktów, a najchętniej wcale by się do niego nie wprowadzała. Mężczyzna jest twardy i bardzo surowy, jak na wojskowego przystało, a ona potrzebuje ciepła i kogoś, kto otoczy ją opieką. Zwłaszcza, kiedy wszystkie rany, które nosi w sercu są takie świeże, a ona sama podatna na zranienia.

„(...)bo mamy tylko jedno życie i mamy tylko jeden wspólny pierwszy raz”.

Mężczyzna nie jest typowym ojcem, z jego strony zaznaje emocji, które żołnierze mają na poligonie, a nie w domu, który powinien być oazą spokoju i wsparcia. Świat tak młodej istoty zaczął się kruszyć i rozpadać, a ona w jego wnętrzu nie wiedziała, w którą stronę powinna podążyć. Życie zostało pozbawione wszelkich kolorów, a dziewczyna zaczęła gasnąć obwiniając się o śmierć najbliższych. Tak na dłuższą metę nie można żyć, istnienie w takim emocjonalnym rozchwianiu nie wróży przecież niczego dobrego. Paulina się rozpadała na malutkie fragmenciki wcale tego nie dostrzegając.

„Nie mogę żyć bez ciebie, jesteś moim oddechem, jesteś moim życiem, moją miłością, moim wybaczeniem, jedynym, jakie miałam”.


Niespodziewane spotkanie na wojskowych terenach sprawia, że w dziewczynie stopniowo budziła się nadzieja. Piotr Sadowski jest młodym żołnierzem przebywającym w koszarach, wydaje się być lekarstwem na wszystkie bolączki, które ją trapią. Jak wspominałam wcześniej nieszczęścia lubią chodzić parami, a życie nie szczęści przykrości Paulinie. Czy sobie ze wszystkim poradzi? Czy Piotr nie pozwoli jej się załamać? A Może to właśnie przed nim trzeba będzie jej bronić? Czy ojciec wyprany z wszelkich uczuć zagrozi tej miłości?
„Bez przebaczenia” jest powieścią napisaną emocjami, zarówno tymi negatywnymi, jak i pozytywnymi. Każde z nich ma swoje barwy i wspólnie tworzą opowieść, której nie mogłam odłożyć, chciałam się dowiedzieć, czy ci młodzi rozemocjonowani ludzie poradzą sobie w dalszym życiu. Kiedy skrywane uczucia dochodzą do głosu ludzie nie zawsze są w stanie myśleć racjonalnie, stają się rozchwiani i wybuchają. Konsekwencje takich zachowań wychodzą później, zbierają swoje żniwo. Praca żołnierza nie jest łatwa, ani przyjemna, nie każdy też decyduje się na to, aby ofiarnie służyć. To trudny świat, który nie sprzyja założeniu rodziny, misje, wyjazdy, szkolenia, wieczne zagrożenie życia sprawia, że słabi sobie z tym nie radzą. Potrzebna jest wielka siła, aby być w stanie sobie to dobrze poukładać w głowie, być może stać się nieczułym.
Agnieszka Lingas-Łoniewska pokazała nam, jak trudne bywa życie, jak wiele w nim bólu, cierpienia, jak wiele własnych bitew i wojen jesteśmy zmuszeni w nim stoczyć. Człowiek jest takim żołnierzem, każdy mijający dzień jest jego walką o lepszą przyszłość i o siebie samego.

Agnieszka Lingas-Łoniewska zdobyła moje szczere uznanie, pierwszą książką jej autorstwa, którą przeczytałam był „Kastor”. Zaczęłam szukać informacji na temat autorki, a kiedy okazało się, ze wydawnictwo Burda planuje wydać ponownie, kilka jej książek bardzo się ucieszyłam. Dostałam w ten sposób szansę na zaznajomienie się z jej twórczością i jej lepsze poznanie. Uprzyjemni...