Gdy stajemy przed koniecznością podjęcia jakiejś decyzji, nierzadko tracimy mnóstwo czasu i energii na szczegółowe analizowanie każdego wariantu, na zamartwianie się możliwymi skutkami, na przewidywanie cudzych reakcji. Zdarza się, że w ten sposób zaprzepaszczamy wyjątkową szansę, po długim wahaniu wybieramy to, co powinniśmy, a nie to, czego chcemy. Czy zawsze warto słuchać głosu rozsądku? To jedna z kwestii, nad którymi każe nam się zastanowić nowa książka autorstwa Hannah Richell.

W „Sekretach letniego ogrodu” splatają się dwie przejmujące opowieści. Jedna z nich dotyczy dwudziestokilkuletniej Maggie, która po roku nieobecności powraca do rodzinnego miasteczka, by zaopiekować się swoją chorą babcią, Lillian. Druga historia przenosi nas do przeszłości, do lat 50. ubiegłego wieku, i opowiada o losach samej Lillian – o jej bardzo nieszczęśliwym małżeństwie i zakazanym uczuciu do fascynującego mężczyzny.

Każdego, kto lubi powieści o głęboko skrywanych tajemnicach, mogę zapewnić, że nie będzie zawiedziony „Sekretami letniego ogrodu”. Sugestywnie odmalowana przez autorkę posiadłość Cloudesley, w której każda z głównych bohaterek spędziła większość życia, jest świadkiem wielu przemilczanych wydarzeń, o których dowiadujemy się stopniowo. Elementy skomplikowanej, rodzinnej układanki dopiero na końcu łączą się w kompletny obraz, w niezwykłą historię miłości, nie tylko tej romantycznej.

Ile różnych emocji może dostarczyć jedna powieść? „Sekrety letniego ogrodu” oferują pełen ich wachlarz. Tej książki po prostu nie sposób czytać inaczej niż jednym tchem i nie trzeba być wrażliwcem, aby się przy niej wzruszyć. Dzięki znakomitemu warsztatowi Richell, jej biegłości w konstruowaniu postaci, przeżycia bohaterek szybko stają się naszymi przeżyciami – razem z Maggie i Lillian doświadczamy strachu, przygnębienia, poczucia winy, nadziei czy radości.

Nieczęsto zdarzają się takie książki – poruszające i autentyczne, wywołujące istną burzę w sercu czytelnika i pozostawiające trwały ślad w pamięci. „Sekrety letniego ogrodu” to absolutna doskonałość w dziedzinie literatury obyczajowej. W dodatku subtelna, pastelowa okładka idealnie współgra z historią stworzoną przez autorkę. Grzechem byłoby nie sięgnąć po tak cudowny tytuł.

Małgorzata Pawlak