Efraim, 54-latek, brudas, który podobno chce zmienić swoje życie, niby każdego dnia próbuje.

"Fima wstał, zdecydowany ubrać się i wyjść, żeby zobaczyć, co naprawdę dzieje się w Jerozolimie, kiedy nikt nie patrzy. Miał przemożne, tak jak to bywa w środku nocy, wrażenie, że musi koniecznie zdać relację ze wszystkiego, co zachodzi w tym mieście."

Oczekiwałam tej włóczęgi po Jerozolimie, chciałam ją poznać, i jej mieszkańców również, w pewnym stopniu pan Oz pozwolił mi na to jeśli chodzi o mieszkańców, natomiast miasta niestety nie poznałam.

"A co wieczór leci do przyjaciół, wpychając się do nich bez zaproszenia, w nieświeżej koszuli, czapce pamiętającej lata czterdzieste, i wykłóca się na tematy polityczne do świtu, aż wszyscy dosłownie modlą się, żeby sobie poszedł."

Takiego bohatera dostajemy, do tego karaluchy, brudna bielizna, fotel ginekologiczny. Opis jego wyobrażenia kobiety właśnie u ginekologa niemalże spowodował moje mdłości. Autor epatuje tak niesmacznymi fragmentami. Są obrzydliwości, o których nie chcę czytać.
Nie podzielam innych opinii na temat tej książki (są raptem cztery). Zmusiłam się żeby ją doczytać do końca, zmuszałam się do każdej strony (poza jednym rozdziałem z Dimim, gdy Fima się nim opiekuje) co mi zajęło kilka tygodni.
A Fima "(...) może napisze zamiast tego jakąś przewrotną, trochę zwariowaną powieść o życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Judasza z Kariotu, w oparciu o własną postać." no właśnie, tyle na temat.

Efraim, 54-latek, brudas, który podobno chce zmienić swoje życie, niby każdego dnia próbuje.

"Fima wstał, zdecydowany ubrać się i wyjść, żeby zobaczyć, co naprawdę dzieje się w Jerozolimie, kiedy nikt nie patrzy. Miał przemożne, tak jak to bywa w środku nocy, wrażenie, że musi koniecznie zdać relację ze wszystkiego, co zachodzi w tym mieście."

Oczekiwałam tej włóczęgi po...