Jeśli spodobała ci się lektura "Ten obcy" to i ta książka ci się spodoba. Podobny klimat, fajni bohaterowie.
Szybko mi się czytało, do tego te piękne ilustracje uprzyjemniały mi czytanie.
Polecam ją każdej grupie wiekowej.

Jeśli spodobała ci się lektura "Ten obcy" to i ta książka ci się spodoba. Podobny klimat, fajni bohaterowie.
Szybko mi się czytało, do tego te piękne ilustracje uprzyjemniały mi czytanie.
Polecam ją każdej grupie wiekowej.

Przyjemna, mądra książka dla młodych i nie tylko.

Przyjemna, mądra książka dla młodych i nie tylko.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

"Pisklak" to typowa młodzieżowa obyczajówka, bardzo fajna - może nie żadne wybitne nie wiadomo co, ale przyjemna i naprawdę warta polecenia 🙂 Wydarzenia nieco naciągane, ale w granicach dopuszczalności, jak to w literaturze dla młodzieży. (Podobno fabuła jest podobna do "Ten obcy" Jurgielewiczowej - nie wiem, bo chociaż czytałam to w podstawówce jako lekturę i nawet wiem, że mi się podobało, to z jej treści pamiętam dokładnie zero.) Bohaterowie "Pisklaka" są żywi, mają swoje konkretne charaktery i charakterki, emocje, czułam niepokój o nich w sytuacjach, w których wisiało nad nimi zagrożenie. "Pisklak" jest książką współczesną, z 2012 roku, więc postacie mają komórki i internet, aczkolwiek ma w sobie jakiś taki klimat przywodzący na myśl te stare młodzieżowe książki sprzed 30 lat (w pozytywnym sensie). Chyba w sporej mierze wynika to też z oprawy graficznej - czarno-białe ilustracje z kresek są bardzo w stylu tych starych książek. Autorką tych ilustracji jest Wanda Orlińska, jak się okazuje - mama autorki książki.

"Pisklak" to typowa młodzieżowa obyczajówka, bardzo fajna - może nie żadne wybitne nie wiadomo co, ale przyjemna i naprawdę warta polecenia 🙂 Wydarzenia nieco naciągane, ale w granicach dopuszczalności, jak to w literaturze dla młodzieży. (Podobno fabuła jest podobna do "Ten obcy" Jurgielewiczowej - nie wiem, bo chociaż czytałam to w podstawówce jako lekturę i nawet wiem,...

Smutna o eurosierotach. Ale bardziej nie dla mnie.Choć baśń fajna.

Smutna o eurosierotach. Ale bardziej nie dla mnie.Choć baśń fajna.

DOJRZEWAĆ

Klara, kiedy się nudzi, i kiedy nie myśli o jej świeżo urodzonym bracie, Piotrusiu, który może umrzeć, myśli o wymyślonym przez nią Szymonie Asterlingu, ale gdy do Letnisko-Ruda przybywają dwaj chłopcy, zapomina o nim.
Fajnie wydana i dobrze napisana - to to, co posiada ta książka.

DOJRZEWAĆ

Klara, kiedy się nudzi, i kiedy nie myśli o jej świeżo urodzonym bracie, Piotrusiu, który może umrzeć, myśli o wymyślonym przez nią Szymonie Asterlingu, ale gdy do Letnisko-Ruda przybywają dwaj chłopcy, zapomina o nim.
Fajnie wydana i dobrze napisana - to to, co posiada ta książka.

Dojrzewanie, to bardzo trudny etap w życiu człowieka. To czas, kiedy los rzuca najwięcej kłód pod nogi, a Fortuna nieustająco kręci kołem.

Klara to spokojna nastolatka, która niedawno została starszą siostrą. Niestety Piotruś nie może wrócić do domu, bo jest ciężko chory i czeka go operacja. Klara przez ten czas wychowywana jest przez ojca, którego nazywa Kubą - tak, mówi do niego po imieniu. Kuba jest bardzo zapracowany, nie ma czasu, by naprawić cieknący dach, a co dopiero toczyć długie, ba, jakiekolwiek rozmowy z nastoletnią córką.

Klara przyjaźni się z Hanką, która jest jej przeciwieństwem. Razem tworzą duet jak Klara i Podstolina, jak Danusia i Jagienka. Razem chodzą do Doliny, do opuszczonego domu Wariatki. Pewnego dnia okazuje się, że nie jest on tak całkowicie opuszczony.
Znajdują w nim Cyryla i Nikodema - chłopców, którzy uciekli z domu. Autorka chyba zdała sobie sprawę, że aż kipi tu podobieństwem do "Tego obcego". Być może dlatego zgrabnie przytoczyła tę powieść w dialogu dziewcząt? :)

Dziewczęta angażują się w znajomość i w pomoc chłopakom i pewnie wszystko potoczyłoby się inaczej gdyby nie zazdrosny o Hankę Damian - przywódca okolicznej "bandy".


Książkę szczerze polecam tym, którzy z sentymentem wspominają Zenka, Pestkę i Ulę. :)
Dojrzałym czytelnikom polecam tę książkę, by przypomnieć sobie młodość, zrozumieć nastolatków i być czujniejszym rodzicem.
Młodzież zaś zapraszam do lektury i spojrzenia na konsekwencje decyzji podejmowanych sercem oraz decyzji, których nasz rozum nie zawsze "ogarnia".

Dojrzewanie, to bardzo trudny etap w życiu człowieka. To czas, kiedy los rzuca najwięcej kłód pod nogi, a Fortuna nieustająco kręci kołem.

Klara to spokojna nastolatka, która niedawno została starszą siostrą. Niestety Piotruś nie może wrócić do domu, bo jest ciężko chory i czeka go operacja. Klara przez ten czas wychowywana jest przez ojca, którego nazywa Kubą - tak, mówi...

Najpierw zajrzałam do książki. Ilustracje przypominają mi lektury, które czytałam jako nastolatka. Czarno – białe. Wariacje kresek układające się w postacie, rośliny, krajobrazy, sprzęty. I odzywa się przy tym przeglądaniu jakaś nutka nostalgii, może nawet jesiennej melancholii. Coś w rodzaju tęsknoty za tym, co bezpowrotnie minęło. Bo nawet czytane na nowo już nie będzie tą pierwszą lekturą. A potem spora radość, bo książka Zuzanny Orlińskiej przypomina jednak książkę sprzed lat. „Ten Obcy”, bo o nim tu mowa, to książka – nawet lektura szkolna, która mi się szalenie podobała.

Małe miasteczko na prowincji, mieszkańcy żyją swoimi problemami i innych. Każdy tu zna każdego. Trudno ukryć tu cokolwiek w tajemnicy. A jednak. Nastoletnia Klara przeżywa narodziny swojego braciszka Piotrusia. Pojawiają się problemy zdrowotne i rodzice kierują całą swoją uwagę właśnie na malca, który dopiero co pojawił się na świecie. Klara lubi samotność. Ma wprawdzie przyjaciółkę od serca, Hankę, ale są chwile, kiedy dziewczyna lubi tylko i wyłącznie swoje towarzystwo. Są miejsca, w których lubi być tylko sama. Takim właśnie miejscem jest stara, stylowa willa, która lata świetności ma już za sobą. Dom Wariatki, jak ją tu nazywa się w okolicy, niesamowicie działa na wyobraźnię dziewczyny. Zresztą ta zapisuje wymyślone przez siebie historie na kartkach papieru – widać, że ma talent literacki. Właśnie w tym miejscu Klara lubi być sama. Pewnego dnia odkrywa, że w willi ktoś pomieszkuje. Kiedy okazuje się, że tym ktosiem jest dwójka braci: siedmioletni Nikodem i piętnastoletni Cyryl, Klara będzie musiała szybciej dorosnąć, będzie musiała podejmować decyzje, od których będzie zależała przyszłość nie tylko jej. W końcu będzie musiała odważnie stawić się światu dorosłych, w którym oceny, niestety, są często zero-jedynkowe.

Bardzo udana książka dla młodzieży pokazująca problemy współczesnych nastolatków. Jest motyw rodzica, który nie umie nawiązać prawidłowego kontaktu z synami, matki – która dawno temu na chwilę wyemigrowała do Irlandii, jest małomiasteczkowa społeczność, która tak łatwo ocenia i szufladkuje według własnego widzimisię: złodziej, uciekinier, podpalacz – bez chęci głębszej analizy i szukania przyczyn takich zachowań. Mądra powieść – nie tylko dla młodych czytelników. Myślę, że i rodzice wiele mogą wynieść z tej powieści.

Książka nawiązuje do kultowej powieści „Zabić drozda”, sama zaś autorka wykorzystuje opowiadanie, które sama napisała jako nastolatka.

Wiek 13+
https://poleczkazksiazkami.wordpress.com/

Najpierw zajrzałam do książki. Ilustracje przypominają mi lektury, które czytałam jako nastolatka. Czarno – białe. Wariacje kresek układające się w postacie, rośliny, krajobrazy, sprzęty. I odzywa się przy tym przeglądaniu jakaś nutka nostalgii, może nawet jesiennej melancholii. Coś w rodzaju tęsknoty za tym, co bezpowrotnie minęło. Bo nawet czytane na nowo już nie będzie...

Dwie przyjaciółki Klara i Hanka spotykają dwóch braci, uciekinierów z domu, którzy chcą dotrzeć do Irlandii do matki. Dziewczyny pomagają chłopakom niestety nie wszystkim to się podoba.
Historia nastoletniej Klary, która zbyt szybko musiała dorosnąć, nie dość, że zmaga się z problemami w domu teraz również jej uporządkowane życie poza nim ulega zmianie. Dziewczyna jest jak pisklak nieporadna, ulega manipulacjom, by później pokazać całemu światu, że staje się odpowiedzialna. Autorka poruszyła w tej powieści sporo problemów: choroba w rodzinie, która dotyka przede wszystkim dorosłych, a to ma również wpływ na dzieci, problem emigracji i związanego z nim odrzucenia i samotności, miasteczkowe elity, które rządzą, bezmyślność młodzieży. Mamy też i pozywane strony: odpowiedzialność za własne czyny, dojrzewanie, ale w tym dobrym aspekcie, przyjaźń. Bardzo dobre jest też nawiązanie do czasów II wojny światowej, a sprawa tajemniczego domu tworzy historię bardziej zagadkową. Zdumiewa jak autorka na tych 176 stronach poruszyła w znakomity sposób tyle problemów, nie używając wyjaśnień, pozostawiając to czytelnikowi. Beztroskie młodzieńcze czasy zmieniają się w odpowiedzialną dorosłość.

Dwie przyjaciółki Klara i Hanka spotykają dwóch braci, uciekinierów z domu, którzy chcą dotrzeć do Irlandii do matki. Dziewczyny pomagają chłopakom niestety nie wszystkim to się podoba.
Historia nastoletniej Klary, która zbyt szybko musiała dorosnąć, nie dość, że zmaga się z problemami w domu teraz również jej uporządkowane życie poza nim ulega zmianie. Dziewczyna jest jak...

Bardzo dobra opowieść, nie tylko dla pokolenia pisklaków;) Prawdziwa, i właśnie dlatego smutna, w swej prawdzie, ale i pełna nadziei.
Z nutką prawdziwej przygody, tajemnicy, a nawet historii!
Pełna buzujących emocji.

Polecam - jedna z lepszych lektur ostatnio w tej kategorii.

Bardzo dobra opowieść, nie tylko dla pokolenia pisklaków;) Prawdziwa, i właśnie dlatego smutna, w swej prawdzie, ale i pełna nadziei.
Z nutką prawdziwej przygody, tajemnicy, a nawet historii!
Pełna buzujących emocji.

Polecam - jedna z lepszych lektur ostatnio w tej kategorii.