Krótka książka, moim zdaniem do przeczytania na raz. Kierowana typowo do nastolatków, poruszająca problemy z jakimi boryka się młodzież. Spodobał mi się dość oryginalny pomysł z grami RPG i o tym jaki wpływ mogą one mieć na ludzi, szczególnie na młodych - i mowa tu nie o grach komputerowych. Autor nie skupiał się jednak zbytnio na relacjach między bohaterami, a właśnie na tych problemach i zmaganiach ze współczesną rzeczywistością, opowiadał to jednak w dość lekki i przystępny sposób. Polecam jako przerywnik.

Krótka książka, moim zdaniem do przeczytania na raz. Kierowana typowo do nastolatków, poruszająca problemy z jakimi boryka się młodzież. Spodobał mi się dość oryginalny pomysł z grami RPG i o tym jaki wpływ mogą one mieć na ludzi, szczególnie na młodych - i mowa tu nie o grach komputerowych. Autor nie skupiał się jednak zbytnio na relacjach między bohaterami, a właśnie na...

Powieść opowiada losy szesnastolatków, którzy właśnie zaczynają pierwszą klasę liceum. Główny bohater, którego imienia nie poznajemy jest narratorem. Wraz z przyjaciółmi: Zosią, Kamilem i Patrykiem jest fanem gier RPG. Nastolatkowie żyją jakby w dwóch światach: tym rzeczywistym, w którym chodzą do szkoły i przeżywają nowe przygody w jej murach i tym fantastycznym, gry fabularnej, w którym nie brakuje wiedźm, ogrów, czy wojowników. Główni bohaterowie potrafią rozróżnić te dwa światy i prawdziwe życie od życia ich postaci w grach. Nie potrafi tego zrobić Tomek – nowy uczeń w klasie. Wychowawca prosi grupę przyjaciół, by wciągnęli nowego kolegę do paczki fanów gier komputerowych, jednak młodzi ludzie nie są zachwyceni. Chłopak jest jeszcze bardziej wciągnięty w wirtualny świat, utożsamia się ze swoją postacią, a jej utrata jest dla nastolatka równoznaczna z utratą samego siebie w prawdziwym życiu.
Czy gry naprawdę są złe? Jak odróżnić świat rzeczywisty od tego wirtualnego? W którym momencie zwykła pasja i zainteresowanie stają się uzależnieniem?
Książka Kazimierza Szymeczki to powieść o dojrzewaniu, podejmowaniu trudnych decyzji, przyjaźni, pierwszej miłość, ale przede wszystkim o uzależnieniu i odróżnieniu świata gier od tego, w którym żyjemy naprawdę. Powieść z pewnością najbardziej spodoba się fanom gier komputerowych, ale jest także warta przeczytania przez innych czytelników.

Powieść opowiada losy szesnastolatków, którzy właśnie zaczynają pierwszą klasę liceum. Główny bohater, którego imienia nie poznajemy jest narratorem. Wraz z przyjaciółmi: Zosią, Kamilem i Patrykiem jest fanem gier RPG. Nastolatkowie żyją jakby w dwóch światach: tym rzeczywistym, w którym chodzą do szkoły i przeżywają nowe przygody w jej murach i tym fantastycznym, gry...

Czworo i kości to bardzo udana książka. Wbrew pozorom głównym motywem nie są gry RPG, a uzależnienie od komputera. Niestety, obawiam się, że ten akurat wątek nie został oddany realistycznie, ale nie zmienia to faktu, że powieść i tak się dobrze czytało.

Jeśli miałbym coś zarzucić książce, to to, że jest nieco zbyt krótka – chciałoby się jej mimo wszystko więcej – i niestety, jest bardziej niż oszczędna jeśli chodzi o opisy, co jednak nadrabia dialogami. Mam też wrażenie, że autor zbytnio się skoncentrował na wątkach gry RPG i komputerowych i przez to nie rozwinął paru innych, które można było spokojnie rozbudować.

Niemniej jednak to bardzo solidna literatura.

Zrobiłem też recenzję na swoim blogu, jeśli ktoś chce, może się zapoznać: https://libridisimone.wordpress.com/2020/12/29/3-czworo-i-kosci-kazimierz-szymeczko-recenzja/

Czworo i kości to bardzo udana książka. Wbrew pozorom głównym motywem nie są gry RPG, a uzależnienie od komputera. Niestety, obawiam się, że ten akurat wątek nie został oddany realistycznie, ale nie zmienia to faktu, że powieść i tak się dobrze czytało.

Jeśli miałbym coś zarzucić książce, to to, że jest nieco zbyt krótka – chciałoby się jej mimo wszystko więcej – i...

Szybciutko i przyjemnie się czyta, taka książeczka na jeden dzień. Spędziłam z nią miły i, wydaje mi się, wartościowy czas, choć uważam, że jej potencjał nie został w pełni wykorzystany. Jest bardzo krótka, spokojnie można by parę wątków pociągnąć, rozbudować, pogłębić. Nie jest zła, ale mogłaby być naprawdę dobra.

Minus jedna gwiazdka właśnie za to, że trochę został zmarnowany jej potencjał. Kolejne poleciały za czasem nieco chaotyczne dialogi, bardzo słaby początek wątku romantycznego (potem było już w miarę ok, tylko ten początek ich relacji bardzo kiepsko pokazany) i odrobinę moralizatorski wydźwięk (szczególnie niektóre wypowiedzi Zosi, takie nienaturalne sentymentalno-banalno-moralizatorskie). Kolejna sprawa, trochę już drugorzędna: bohaterowie ponoć chodzą do pierwszej liceum, jednak cały czas miałam wrażenie, że jest to pierwsza gimnazjum. Szczególnie Kamil i Marek zachowywali się jak dwunastoletnie dzieci.

Nie znamy imienia głównego bohatera będącego zarazem narratorem. Trochę dziwnie się z tym czułam, ale jeszcze dziwniej z tym, że zauważyłam to dopiero zbliżając się do końca - ten brak w ogóle nie przeszkadza. Znamy za to imię jego postaci. Odrobinę ironiczne, biorąc pod uwagę fakt, że książka opowiada o rozróżnianiu świata realnego od fikcyjnego i gracza od jego postaci, nieprawdaż?

Szybciutko i przyjemnie się czyta, taka książeczka na jeden dzień. Spędziłam z nią miły i, wydaje mi się, wartościowy czas, choć uważam, że jej potencjał nie został w pełni wykorzystany. Jest bardzo krótka, spokojnie można by parę wątków pociągnąć, rozbudować, pogłębić. Nie jest zła, ale mogłaby być naprawdę dobra.

Minus jedna gwiazdka właśnie za to, że trochę został...

Nie wiem co ta książka w sobie ma... na pewno sięgnę po nią jeszcze nie jeden raz!

Nie wiem co ta książka w sobie ma... na pewno sięgnę po nią jeszcze nie jeden raz!

Bardzo spodobała mi się ta książka, choć zazwyczaj nie czytam książek polskiego autorstwa.Wypożyczyłam ją nie czytając nawet opisu.Po prostu ją wzięłam.W domu zobaczyłam, że w opisie są gry RPG i pomyślałam , że cała książka o tym będzie.Jestem teraz bardzo pozytywnie zaskoczona.Chociaż mogło się skończyć inaczej, by poznac dalsze losy głównych bohaterów oraz Tomka.

Bardzo spodobała mi się ta książka, choć zazwyczaj nie czytam książek polskiego autorstwa.Wypożyczyłam ją nie czytając nawet opisu.Po prostu ją wzięłam.W domu zobaczyłam, że w opisie są gry RPG i pomyślałam , że cała książka o tym będzie.Jestem teraz bardzo pozytywnie zaskoczona.Chociaż mogło się skończyć inaczej, by poznac dalsze losy głównych bohaterów oraz Tomka.

Zacznę od tego, że mam pewną awersję do książek polskiego autorstwa. Zapewne zapytacie teraz „Dlaczego biorę się za recenzję czegoś, czego nie lubię?” i pomyślicie, że moja opinia o powieści może być nieprawdziwa, i omylna, ale tak nie jest. „Czworo i kości” opowiada o czymś, co może sprawić, iż zmienię nastawienie do polskich dzieł.
Książka napisana przez Kazimierza Szymeczko nie jest jakoś strasznie nowa - wydana została w 2011 roku, ale historia w niej opisana jest wyjątkowo „na czasie”. We współczesnym świecie nietrudno o nałóg papierosowy, uzależnienie od narkotyków, dopalaczy, a nawet od komputera. W tej powieści mowa jest o uzależnieniu od gier RPG i MMORPG, czyli od komputerowych fabularnych gier sieciowych i tych na płytach, które można zakupić w sklepie. Podejrzewam, że większość z Was pierwszy raz dowie się z tej książki o klasycznym RPG - takim, do którego nie jest potrzebny komputer, tylko wyobraźnia…

„Jak tu wytłumaczyć matce, że na kilka godzin przenosimy się w inny świat? W takie miejsce, gdzie można być czarownikiem, rycerzem, wędrownym trubadurem, krasnoludem, elfem, hobbitem...”

A wracając do książki, jest ona pisana z perspektywy szesnastoletniego „Wędrowca”, „Mistrza gry”, który właśnie zaczyna pierwszą klasę liceum. Wraz z Zosią, Kamilem i Patrykiem przedstawia on nam swój świat, a właściwie dwa światy: ten rzeczywisty i ten fantastyczny, wyimaginowany świat gry fabularnej. Nasi główni bohaterowie potrafią odnaleźć granicę między tymi dwoma wymiarami, jednak Tomek – ich nowy kolega z klasy - nie. Chłopak jest zagorzałym fanem gier sieciowych, utożsamia się on ze swoją wirtualną postacią, więc jej utrata jest równoznaczna z utratą siebie.

„Ale w życiu, jeśli wyświetli się „game over” - nie ma bonusów, dodatkowych żyć i powtarzania levelu. Wszystko jest jednocześnie jednorazowe, ostateczne i niepewne.”

„Czworo i kości” to typowa powieść o trudach dorastania, uzależnieniach i próbach samobójczych, ale również o potrafiącej przetrwać wszystko przyjaźni.
Jak dla mnie, książka jest zdecydowanie za krótka, te 127 stron nie wyjaśnia wszystkich jej zagadek. Chciałabym się dowiedzieć, co stało się z Tomkiem - czy uwolnił się od Conana2711 (swojej postaci z gry) i jak wyglądały dalsze sesje klasycznego RPG prowadzone przez „Wędrowca”.

„Życie nie ma ceny, szlachetny panie.”

Edelline, 15 lat

Zacznę od tego, że mam pewną awersję do książek polskiego autorstwa. Zapewne zapytacie teraz „Dlaczego biorę się za recenzję czegoś, czego nie lubię?” i pomyślicie, że moja opinia o powieści może być nieprawdziwa, i omylna, ale tak nie jest. „Czworo i kości” opowiada o czymś, co może sprawić, iż zmienię nastawienie do polskich dzieł.
Książka napisana przez Kazimierza...

Bardzo dobra tylko dlatego,że lubię tego autora,a po tylu dobrych opiniach i nagrodach jakie otrzymała ta książka spodziewałam się wiele więcej. Nieco spłycona opowieść.

Bardzo dobra tylko dlatego,że lubię tego autora,a po tylu dobrych opiniach i nagrodach jakie otrzymała ta książka spodziewałam się wiele więcej. Nieco spłycona opowieść.

Książkę szybko się czyta. Porusza ciekawy temat, ale odczuwam pewien nie dosyt, akcja się rozkręca a książka się kończy. Myślę że spokojnie można było rozwinąć ten temat.

Książkę szybko się czyta. Porusza ciekawy temat, ale odczuwam pewien nie dosyt, akcja się rozkręca a książka się kończy. Myślę że spokojnie można było rozwinąć ten temat.

Dawno temu czytałem, nietety nie zaciekawiła mnie.

Dawno temu czytałem, nietety nie zaciekawiła mnie.