Jeśli miałbym użyć tylko jednego słowa, powiedziałbym - świetna.

Mimo iż to Edward Falco pisał tę powieść, to była ona oparta na scenariuszach Puzo, co czuć od samego początku, aż do ostatniej strony.
Pan Falco podołał zadaniu, uchwycił styl Maria Puzo, który możemy ujrzeć chociażby w „Ojcu chrzestnym”.

Fabularnie powieść przedstawia się bardzo dobrze, historia była ciekawie ukazana, nie przynudzała. Może nie ujrzy się w niej jakichś wyjątkowo niesamowitych informacji, lecz jest bardziej rozwinięciem i uzupełnieniem tego, co działo się w latach, gdy 40-sto letni Vito dochodził do władzy w całym Nowym Jorku, a Sonny jako młodzieniec przeżywał pierwsze buntownicze perypetie.
Spodobało mnie się to, że widzimy tutaj postacie młode, często nawet jako kilkunastoletnie dzieci, które w „Ojcu chrzestnym” odegrały ważną rolę fabularną, często nawet w negatywnym aspekcie.

Bohaterowie zostali przedstawieni w bardzo przejrzysty sposób. Poprzez opisy łatwo można było sobie wyobrazić ich sylwetki, a każdy opis utrwalał w nas coraz bardziej zarys psychologiczny postaci.
Kolejną zaletą są dialogi - świetnie przebiegały, a w wielu momentach ostry język idealnie przedstawiał emocje postaci.

Historie stworzone przez Puzo zawsze zaskakują, często dają również niemały dreszczyk emocji - tak było również tutaj.
Książka oczywiście jest również pouczająca, każdy znajdzie w niej coś mądrego.

Jeśli ktoś ma obawy, iż to nie do końca jest powieść Puza, jako iż na okładce widnieje również nazwisko pana Falco - jestem w stanie zapewnić, że czas poświęcony na przeczytanie tej powieści, nie będzie czasem straconym. Polecam.

Jeśli miałbym użyć tylko jednego słowa, powiedziałbym - świetna.

Mimo iż to Edward Falco pisał tę powieść, to była ona oparta na scenariuszach Puzo, co czuć od samego początku, aż do ostatniej strony.
Pan Falco podołał zadaniu, uchwycił styl Maria Puzo, który możemy ujrzeć chociażby w „Ojcu chrzestnym”.

Fabularnie powieść przedstawia się bardzo dobrze, historia była...