Znakomita literatura o literaturze, o fascynacji przekształcającej życie zawodowe i prywatne i o wielu innych rzeczach będących prawdziwą gratką dla każdego miłośnika szeroko pojętej sztuki. Dla mnie osobiście to również książka o... przeznaczeniu. Przeczytajcie, a zrozumiecie.

Znakomita literatura o literaturze, o fascynacji przekształcającej życie zawodowe i prywatne i o wielu innych rzeczach będących prawdziwą gratką dla każdego miłośnika szeroko pojętej sztuki. Dla mnie osobiście to również książka o... przeznaczeniu. Przeczytajcie, a zrozumiecie.

Podobnież niezdrowe jest szybkie pochłanianie, na przykład pokarmu. Niemniej są momenty w życiu człowieku, że się po prostu nie da nie pochłaniać. Ta książka wzięta na urlop, jako jedna z trzech, jako jedyna została dosłownie pochłonięta. I cóż z tego, iż to niezdrowe skoro tak przyjemne. Pochłanianie książek takie przecież jest i tak właśnie było w tym przypadku. To moja druga książka autora i to już pewne, że nie ostatnia. Do pochłonięcie jej, niestety lub stety, bardzo się przydała fascynacja twórczością Samuela Becketta (nie mylić z Simonem, pozdrawiam Marzena!). Mam szczęście być w posiadaniu więc przeczytałem z prawdziwą przyjemnością, niemniej powstaje pytanie czy pożywią się tutaj osoby owej fascynacji pozbawione? Raczej wątpię. Dla mnie to cenna, ciekawa lektura o rodzącym się uczuciu autora do pewnego wycinka sztuki literackiej, który nim zawładnął. To się naprawdę czytało. Polecam dramaty Samuela Becketta a gdy chwycą książkę Antoniego Libery i jego opowieść o fascynacji twórczością tego autora. Warto!

Podobnież niezdrowe jest szybkie pochłanianie, na przykład pokarmu. Niemniej są momenty w życiu człowieku, że się po prostu nie da nie pochłaniać. Ta książka wzięta na urlop, jako jedna z trzech, jako jedyna została dosłownie pochłonięta. I cóż z tego, iż to niezdrowe skoro tak przyjemne. Pochłanianie książek takie przecież jest i tak właśnie było w tym przypadku. To moja...

W ramach spotkań z autorami, organizowanymi przez DKK, kilka było szczególnych. Gośćmi Biblioteki w Końskich, którzy zapadli mi w pamięć, byli m.in.: Andrzej Sapkowski, Wojciech Kuczok, Wojciech Chmielarz, Jacek Hugo Bader.

Najmilej jednak wspominam spotkanie z Antonim Liberą (16 luty 2011 rok). To świetny prozaik, człowiek żyjący literaturą, a wcale nie uważający się za pisarza.
Jest zanany najbardziej jako autor powieści „Madame” (świetnej!),ale ja wysoko stawiam też jego odpowiadania np. te zawarte w tonie „Niech się panu darzy”. Trzy świetne powiadania i wszystkie mają to, co najbardziej lubię w małej formie: motyw przewodni, jednolite przedstawienie, napięcie (w miejscach gdzie to jest konieczne). Wszystkie napisane są z zachowaniem takiej prostoty i elegancji, którą mógł osiągnąć tylko wytrawny mistrz słowa, erudyta.

Libera zaczarował mnie jako znawca Becketa i jego wielki miłośnik. Mam wielki szacunek dla tłumaczeń i jego podejście do tak trudnej materii, złożonej, głębokiej, metafizycznej. „Godot i jego cień” jest mistrzostwem prozy refleksyjnej, osobistej. Uczucie z jakim tłumacz mówił o swoim mistrzu to nie tylko uwielbienie, szacunek ale i głębokie poczucie wielkości i doskonałości kreacji literackiej.

Pan Antoni zaprezentował także fragment swojego przekładu „Makbeta”, świetnie interpretując tekst.

Spotkanie było prześwietną uczta literacką i intelektualną. Dla mnie było też czasem spędzonym – niemal indywidualnie - z niesamowitym człowiekiem, który z szacunkiem traktował każde pytanie, nawiązywał kontakt, cieszył się. Libera zaprezentował się z każdej strony, podkreślając jednak tę, która według niego jest najbardziej godna uwagi – tłumaczenia i badanie literatury.

W ramach spotkań z autorami, organizowanymi przez DKK, kilka było szczególnych. Gośćmi Biblioteki w Końskich, którzy zapadli mi w pamięć, byli m.in.: Andrzej Sapkowski, Wojciech Kuczok, Wojciech Chmielarz, Jacek Hugo Bader.

Najmilej jednak wspominam spotkanie z Antonim Liberą (16 luty 2011 rok). To świetny prozaik, człowiek żyjący literaturą, a wcale nie uważający się za...

Bardzo wnikliwa analiza.

Bardzo wnikliwa analiza.

Prawie jak śledztwo :)

Prawie jak śledztwo :)

Absolutny TOP na mojej liście

Absolutny TOP na mojej liście

Znakomita książka o tym, że literatura naprawdę potrafi zmienić życie. Libera daje na to świetny (i własny) przykład, a jeśli po drodze trochę podkolorował fakty i nie zawsze zdołał powściągnąć samozachwyt – niech mu będzie! Skłonny byłbym wybaczyć mu znacznie więcej, skoro daje tak przemyślne dowody, że grozę i pustkę można oswoić poprzez pisanie i czytanie o nich.
Muszę przy tym przyznać, że znacznie bardziej trafiły mi do przekonania fragmenty autobiograficzne niż wielopiętrowe – i mocno arbitralne - analizy prozy Becketta. Rzecz nawet nie w tym, że nie podzielam skrajnego pesymizmu irlandzkiego pisarza, tylko w tym, że matematykę chętniej widzę jednak zastosowaną w muzyce niż w literaturze. Być może Liberze udało się mnie nawet zniechęcić do odnowienia zawartej przed laty znajomości z noblistą.
Ale opis jego drogi do spotkania z mistrzem oraz dokonującej się na tej drodze przemiany – palce lizać! Mogę tylko żałować, że moi mistrzowie w komplecie już nie żyją. No, może również tego, że jestem od Libery trochę głupszy, więc i tak nie chcieliby mieć ze mną nic do czynienia.

Znakomita książka o tym, że literatura naprawdę potrafi zmienić życie. Libera daje na to świetny (i własny) przykład, a jeśli po drodze trochę podkolorował fakty i nie zawsze zdołał powściągnąć samozachwyt – niech mu będzie! Skłonny byłbym wybaczyć mu znacznie więcej, skoro daje tak przemyślne dowody, że grozę i pustkę można oswoić poprzez pisanie i czytanie o nich.
Muszę...

Biografia fascynacji Beckettem. Co tu dużo mówić, urzekająca, szczera, z polotem. Jeśli dzieli się taką fascynację, czy to Beckettem, czy innym autorem - czyta się z usmiechem błąkającym się na twarzy. Bo pasja niejedno ma imię!

Biografia fascynacji Beckettem. Co tu dużo mówić, urzekająca, szczera, z polotem. Jeśli dzieli się taką fascynację, czy to Beckettem, czy innym autorem - czyta się z usmiechem błąkającym się na twarzy. Bo pasja niejedno ma imię!

"Godot i jego cień" jest powieścią, która mówi o dojrzewaniu tłumacza, pisarza i jego podążaniu za swoim mistrzem - Samuelem Beckettem. Po raz kolejny Libera udowadnia, że sztuka jest najwyższą wartością. Pojawia się motyw wędrówki, tym razem nie za miłością, a za literaturą, za słowem od Warszawy przez Nowy Jork, Londyn, aż do Paryża, gdzie narrator spotyka się ze swoim Mistrzem teatru absurdu. Powieść nie zawodzi pod względem tematu, stylu i języka. Po raz kolejny Libera oddał czytelnikom intertekstualny majstersztyk. Powieść sprawia, że czytelnik zakochuje się w teatrze Becketta i z empatią, i sentymentem śledzi losy głównego bohatera, któremu zazdrości odwagi, uporu w dążeniu do spotkania z Mistrzem.

"Godot i jego cień" jest powieścią, która mówi o dojrzewaniu tłumacza, pisarza i jego podążaniu za swoim mistrzem - Samuelem Beckettem. Po raz kolejny Libera udowadnia, że sztuka jest najwyższą wartością. Pojawia się motyw wędrówki, tym razem nie za miłością, a za literaturą, za słowem od Warszawy przez Nowy Jork, Londyn, aż do Paryża, gdzie narrator spotyka się ze swoim...

Nieprawdopodobnie wciągająca książka dla filologów. O miłości do tekstu i warsztacie tłumacza.

Nieprawdopodobnie wciągająca książka dla filologów. O miłości do tekstu i warsztacie tłumacza.