Antoni Libera jako pisarz znany jest przede wszystkim ze swojej debiutanckiej powieści Madame, opublikowanej w 1998 roku, będącej ironicznym portretem artysty z czasów młodości, dojrzewającego w peerelowskiej rzeczywistości schyłku lat sześćdziesiątych. Narrator opowiada w niej o swoich latach nauki i o fascynacji starszą od niego, piękną, tajemniczą kobietą, która uczyła go francuskiego i dała mu lekcję wolności. Powieść zyskała uznanie czytelników oraz krytyki; została wyróżniona nagrodą Wydawnictwa Znak, Nagrodą im. Andrzeja Kijowskiego oraz nominacją do Nagrody Nike. W swoim dorobku pisarz ma również książki o charakterze eseistycznym Błogosławieństwo Becketta i inne wyznania literackie (2004) oraz tomy poezji autobiograficznej Godot i jego cień (2009). W 2010 roku uhonorowany został Srebrnym Medalem Gloria Artis. 

Autor „Madame” to jednak nie tylko pisarz, ale również reżyser teatralny oraz tłumacz i znawca twórczości Samuela Becketta. Przetłumaczył prozę, eseje, poezje oraz wszystkie dramaty autora „Końcówki”. Z dużym powodzeniem od wielu lat wystawia też jego sztuki. W jego adaptacjach występowała czołówka aktorów polskiej sceny teatralnej, m.in. Tadeusz Łomnicki, Zbigniew Zapasiewicz czy Andrzej Seweryn. Oprócz Becketta  przekłada też poezję i prozę m.in. Friedricha Hölderlina, Sofoklesa, Williama Shakespeare'a, Konstandinosa Kawafisa i Oscara Wilde'a.

Dziś w naszym audiocyklu prezentujemy wyreżyserowany przez Liberę spektakl „Szczęśliwe dni”, zrealizowany na podstawie sztuki Samuela Becketta. Miał on premierę w Teatrze Dramatycznym w 1995 roku. To nie tylko kolejna świetna adaptacja Becketta w wykonaniu Antoniego Libery – tłumacza oraz wybitnego znawcy jego twórczości, ale też popis Mai Komorowskiej, która swoją rolą przełamuje ponury nastrój dramatu; niezwykłą energią i czarnym humorem tworzy wybitną kreację aktorską. 

W jednym z wywiadów Samuel Beckett odpowiada na pytanie o najbardziej przerażającą rzecz, jaką sobie wyobraża i.... przedstawia wizję człowieka zatopionego w pełnej mrówek ziemi, na otwartym słońcu, bez drzewa, które rzucałoby cień, gdzie dzwonek budzika nie pozwala ani na chwilę zasnąć. Jedyne co pomaga przetrwać, to niewielka paczuszka przedmiotów.

W podobnej scenerii rozgrywa się akcja dramatu „Szczęśliwe dni”. Winnie i Willie – bohaterowie sztuki – to starsze małżeństwo. Ona zanurzona najpierw po pas, później po szyję w kopcu, który zajmuje centralne miejsce na scenie, nieustannie próbuje nawiązać kontakt z milkliwym mężem. Monolog Winnie, podobnie jak garść przedmiotów, które nieustannie absorbują jej uwagę, to próba zapełnienia ciszy, próba przetrwania w pustce prażącego słońca. Obecność Williego, który skryty za kopcem czyta gazetę i półsłówkami odpowiada na słowa żony, nie pomaga pokonać dojmującej samotności. Jednak adaptacja Libery łagodzi i przełamuje pesymistyczną i ironiczną wymowę spektaklu. Maja Komorowska w roli Winnie, jest pełna energii, kwestie wypowiada ze swadą, nieustannie bawi się słowem i parafrazuje znane cytaty.  Wprowadza w ten najbardziej przerażający ze światów nieco gorzkiego humoru.

Przekonajcie się sami, oglądając fragment przedstawienia:

Fragment spektaklu „Szczęśliwe dni” w reżyserii Antoniego Libery, Telewizja Polska SA, Narodowy Instytut Audiowizualny (2009) udostępniony dzięki uprzejmości serwisu Ninateka.pl.

Zachęcamy do obejrzenia całego spektaklu w serwisie Ninateka.pl. 

Za udostępnienie materiałów dziękujemy serwisowi Ninateka.pl.