Gdy w trakcie lektury ktoś spytał mnie, co czytam odpowiadałam radośnie - książkę o dwukierunkowych wektorach swobodnych i... dinozaurach. Fakt jest taki, że to zdanie dość dobrze tę powieść określa.

Do tej pory z Zambochem spotykałam się niejednokrotnie, jednak z raczej średnim efektem, uważałam bowiem, że pisze on niezłe czytadła, ale nic tak na prawdę porywającego. "Łowcy" byli dla mnie najmilszą z niespodzianek, bo zaskoczyli mnie totalnie. Nie spodziewałam się bowiem, że wariacja na temat "Jurajskiego Parku" będzie tak fascynująca. Ta powieść po prostu mnie porwała w wir zdarzeń.

Nie będę rozpisywała się na temat opisanej historii. Książkę w dużej mierze, tworzą moim zdaniem doskonale rozpisane postaci. I nie istotne, że mamy tu do czynienia z takimi archetypami bohaterów jak bezmózgi osiłek, zagubiony w rzeczywistości geek, kapkę szalony na punkcie swoich badań naukowiec czy rosyjskiego pochodzenia skrzyżowanie komandosa z szamanem.. aa chwila, tutaj się zapędziłam z tym archetypem :) Tak czy inaczej - wobec stworzonych przez Zambocha charakterów nie sposób przejść obojętnie, a niecodzienna fauna i flora wynagradzają niedociągnięcia fabularne.

Może Łowcy nie należą do literatury ambitnej i wymagającej, ale to bardzo dobra powieść akcji. Rozrywka w czystej postaci. Tę książkę czyta się z niesłychaną przyjemnością, a ostatnią jej "ćwiartkę" kończyłam jakoś przed świtem nie mogąc odłożyć lektury na następny dzień.

Gdy w trakcie lektury ktoś spytał mnie, co czytam odpowiadałam radośnie - książkę o dwukierunkowych wektorach swobodnych i... dinozaurach. Fakt jest taki, że to zdanie dość dobrze tę powieść określa.

Do tej pory z Zambochem spotykałam się niejednokrotnie, jednak z raczej średnim efektem, uważałam bowiem, że pisze on niezłe czytadła, ale nic tak na prawdę porywającego....