Biografia z obozu koncentracyjnego. Idealnie obrazuje jak człowiek może się dostosować do sytuacji. Wyzbycie się ludzkich odruchów. Pokazuje jak człowiek jest w stanie się przeistoczyć w bestie, aby przetrwać.

Biografia z obozu koncentracyjnego. Idealnie obrazuje jak człowiek może się dostosować do sytuacji. Wyzbycie się ludzkich odruchów. Pokazuje jak człowiek jest w stanie się przeistoczyć w bestie, aby przetrwać.

Bardzo ciężka książka, nie przez styl, tylko na to, że to nie jest fikcją, to nie jest poetyckie bajdurzenie.

To co w tej książce jest ciężkie to cała ta tragedia opisana w tych prawie 400 stronach.

Uważam, że pozycja powinna być obowiązkowa lektura w szkole.

Bardzo ciężka książka, nie przez styl, tylko na to, że to nie jest fikcją, to nie jest poetyckie bajdurzenie.

To co w tej książce jest ciężkie to cała ta tragedia opisana w tych prawie 400 stronach.

Uważam, że pozycja powinna być obowiązkowa lektura w szkole.

Co za książka! Autor spisał praktycznie całą historię obozu. Opisał nie tylko różne funkcje, których się podejmował w trakcie swojego kilkuletniego pobytu, ale także to jak zmieniał się Auschwitz przez te lata.

Nie ma tu barwnych porównań, przenośni i głębokich przemyśleń. Dominuje prosty język, jednak to właśnie on sprawia, że te wszystkie okropne wydarzenia uderzają w nas jeszcze mocniej.

Myślę, że to obowiązkowa lektura dla wszystkich, nawet tych mniej zainteresowanych tematyką obozów.

Co za książka! Autor spisał praktycznie całą historię obozu. Opisał nie tylko różne funkcje, których się podejmował w trakcie swojego kilkuletniego pobytu, ale także to jak zmieniał się Auschwitz przez te lata.

Nie ma tu barwnych porównań, przenośni i głębokich przemyśleń. Dominuje prosty język, jednak to właśnie on sprawia, że te wszystkie okropne wydarzenia uderzają w...

Relacja z czasu wojny osoby, która niemal całą wojnę spędziła w KL Oświęcim lub w pobliskiej Brzezince. Jeden z pierwszych więźniów (niski numer),który urządził się i zdaje relację ze swoich przeżyć oraz życia obozowego w ogóle. Dopiero na ostatnie kilka tygodni został wywieziony na roboty wgłąb Niemiec.

Zdecydowanie polecam.

Relacja z czasu wojny osoby, która niemal całą wojnę spędziła w KL Oświęcim lub w pobliskiej Brzezince. Jeden z pierwszych więźniów (niski numer),który urządził się i zdaje relację ze swoich przeżyć oraz życia obozowego w ogóle. Dopiero na ostatnie kilka tygodni został wywieziony na roboty wgłąb Niemiec.

Zdecydowanie polecam.

Czytanie o obrzydlistwach II Wojny Światowej może i dostarcza mocnych wrażeń, ale najbardziej w literaturze tego typu podoba mi się moment wyzwalania obozów i to, co się dzieje później. Tu tego zabrakło.

Czytanie o obrzydlistwach II Wojny Światowej może i dostarcza mocnych wrażeń, ale najbardziej w literaturze tego typu podoba mi się moment wyzwalania obozów i to, co się dzieje później. Tu tego zabrakło.

Jedna z najpiękniej opowiedzianych historii na temat Holocaustu...
Jestem pod wielkim wrażeniem.
Każde zdanie, każdy rozdział przenikają prosto do serca i powodują uczucia, których nie sposób nazwać.
Nie ukrywam, że zawsze wolałam książki obozowe pisane przez kobiety. Kobiecy punkt widzenia jest jednak mi bliższy. Jednakże istnieją "perełki" napisane męską ręką i "Anus mundi" słusznie się do nich zalicza.
Wiesław Kielar, jeden z pierwszych więźniów Auschwitz-Birkenau. Jego przeżycia są przerażające, pełne strachu, bólu i potwornego poniżania a mimo to, potrafił przekazać je czytelnikowi w sposób lekki, wyważony, zdystanowany. Najprawdopodobniej taki dystans był konieczny do napisania tej książki, inaczej powrót do koszmarnych wspomnień przyniósłby więcej bólu i blokady aniżeli korzyści.
Pozycja ta, godna jest najwyższej oceny.
Trudno się z nią rozstać, chociaż na chwilę.
Bombarduje (chociaż nie jest to dobre słowo w kontekście tematyki) doniesieniami z centrum wydarzeń.
Wyjątkowa i pozostawiająca po sobie ślad.

Jedna z najpiękniej opowiedzianych historii na temat Holocaustu...
Jestem pod wielkim wrażeniem.
Każde zdanie, każdy rozdział przenikają prosto do serca i powodują uczucia, których nie sposób nazwać.
Nie ukrywam, że zawsze wolałam książki obozowe pisane przez kobiety. Kobiecy punkt widzenia jest jednak mi bliższy. Jednakże istnieją "perełki" napisane męską ręką i...

„Anus mundi” to książka która mnie chwilami tak przeorała, że musiałem odkładać na bok, brać głęboki wdech i wydech i dopiero po jakimś czasie czytać dalej. Jest to pozycja bardzo wyjątkowa pod każdym względem. Wiesław Kielar był jednym z pierwszych więzniów obozu Auschwitz, trafiając do niego 14 czerwca 1940 r i przebywał prawie 5 lat, gdyż przy końcu roku 1944 został wraz z innymi więzniami został przetransportowany w głąb Niemiec, gdzie rozpoczął tułaczkę z obozu do obozu aż do chwili wyzwolenia - maj 1945

Wiesław Kielar przebywając tak długo w Auschwitz - Birkenau, był światkiem stopniowej rozbudowy obozu macierzystego po podobozy a potem budowy wielkiego kompleksu Birkenau. Opisuje z wielką szczerością, bezwzględnością życie obozowe w tym makabrycznym miejscu. Bardzo polecam wszystkim zainteresowanym przeczytać Anus mundi - Wspomnienia Oświęcimskie.
Ja posiadam wydanie pełne jednotomowe z 1975 roku / Wydawnictwo Literackie Kraków.

„Anus mundi” to książka która mnie chwilami tak przeorała, że musiałem odkładać na bok, brać głęboki wdech i wydech i dopiero po jakimś czasie czytać dalej. Jest to pozycja bardzo wyjątkowa pod każdym względem. Wiesław Kielar był jednym z pierwszych więzniów obozu Auschwitz, trafiając do niego 14 czerwca 1940 r i przebywał prawie 5 lat, gdyż przy końcu roku 1944 został...

Fenomenalna! Rzeczywiście czyta się jak dobrą powieść. Przy tej całej grozie, są chwile radości, dobrego humoru (aż parsknąć można),wzruszenia, smutku i napięcia. Jednostronne "Medaliony" mogą się schować - "Anus mundi" wiele lepiej nadałaby się na lekturę szkolną, jest wielopoziomowa i ciekawsza. Znajdziemy tu nie tylko potwornych Niemców, a również całkiem ludzkich, a nawet dobrych - na tyle, na ile pozwalały okoliczności. Żydzi i Polacy nie są tylko biednymi ofiarami - część z nich potwornością dorównywała gorliwym esesmanom.

Warta przeczytania z wielu powodów, i tych wzniosłych, i tych całkiem przyziemnych - to się naprawdę bardzo dobrze czyta.

Zapytany kiedyś, czym właściwie jest "psychologia", odparłem, że poznawaniem tego, do czego zdolny jest człowiek, w jego wielkości, jak i potworności. "Anus mundi" to mikrokosmos relacji osób w ekstremalnych warunkach, któremu możemy przyglądać się z psychologiczną lupą.

Dziękuję Panie Wiesławie za odwagę i szczerość.

- - -

Jeśli wciąż narzekasz, jaki to masz parszywy los, jak ci ciężko, bo rodzice, bo brak dziewczyny/chłopaka, bo brak kolegów/koleżanek - sięgnij po "Anus mundi" i puść wodzę fantazji: załóż pasiak, siądź w kucki, podnieś taboret nad głowę i śpiewaj "Im Lager Auschwitz war ich zwar..."

Fenomenalna! Rzeczywiście czyta się jak dobrą powieść. Przy tej całej grozie, są chwile radości, dobrego humoru (aż parsknąć można),wzruszenia, smutku i napięcia. Jednostronne "Medaliony" mogą się schować - "Anus mundi" wiele lepiej nadałaby się na lekturę szkolną, jest wielopoziomowa i ciekawsza. Znajdziemy tu nie tylko potwornych Niemców, a również całkiem ludzkich, a...

Takich książek się nie ocenia. Je powinno się przeżywać i wciąż na nowo analizować. Dobro przebiera się, by zagrać zło a i to drugie ma nie jedną twarz.

Takich książek się nie ocenia. Je powinno się przeżywać i wciąż na nowo analizować. Dobro przebiera się, by zagrać zło a i to drugie ma nie jedną twarz.

Co jakiś czas sięgam po literaturę obozową, za każdym razem zastanawiając się po co. Szczególnie że Anus Mundi już kiedyś czytałam. No więc nie do końca wiem, po co. Jak się kiedyś dowiem, to napiszę. Może lubię tkwić w dramatach i tragediach, kisić się w złym świecie, przeżywać to kolejny raz.
Tymczasem… co warto wiedzieć… Anus mundi znaczy “odbytnica świata”, z jednej strony obrzydzenie, z drugiej symbol – obóz jako konieczność oczyszczenia świata z tego wszystkiego, czego na świecie nie powinno być… Jakże sugestywne.
Wiesław Kielar był tzw. “starym numerem”, czyli trafił do Auschwitz w samych jego początkach, przybył pierwszym transportem 14 czerwca 1940 r. Był młody, silny i zdrowy co pozwoliło mu przetrwać, ale też “ustawić się”. Sytuacja wymusiła na nim spryt i przymus kombinowania, aby z piekła ujść z życiem. I pod tym kątem jego wspomnienia przywodzą mi na myśl Grzesiuka i jego “Pięć lat kacetu” – “kombinatorstwo”, próby symulowania pracy to był sposób, żeby jak najdłużej przeżyć, przetrwać.
Kolejna sprawa, Kielar pokazuje różne oblicza obozu. Z uwagi na to, że udało mu się dość wysoko ustawić w hierarchii więźniów, miał do czynienia z esesmanami w znacznie szerszym aspekcie niż “zwykły” więzień i znacznie więcej widział. Pokazał cały wachlarz zachowań ludzkich, zarówno załogi SS jak i swoich współtowarzyszy.
Na koniec… Ten dokument napisany jest takim językiem, że mamy wrażenie, że opowiada nam ją dobry znajomy, to się naprawdę dobrze czyta. Jest nawet miłość i wiele innych emocji, jak komuś potrzeba. Zmierzam do tego, że jest tego więcej i pełniej niż w romansach obozowych typu <listonosz/hydraulik/ślusarz/położna i bóg wie co z Auschwitz>. Ja tylko sygnalizuję. Że jest.

Co jakiś czas sięgam po literaturę obozową, za każdym razem zastanawiając się po co. Szczególnie że Anus Mundi już kiedyś czytałam. No więc nie do końca wiem, po co. Jak się kiedyś dowiem, to napiszę. Może lubię tkwić w dramatach i tragediach, kisić się w złym świecie, przeżywać to kolejny raz.
Tymczasem… co warto wiedzieć… Anus mundi znaczy “odbytnica świata”, z jednej...