Anus mundi

Jeżeli ktoś chce się zapoznać, "oczami" jednego z pierwszych więźniów obozu Oświęcim-Brzezinka, z makabrą, która miała tam miejsce jest to odpowiednia książka. Po prostu warto ją przeczytać!

Jeżeli ktoś chce się zapoznać, "oczami" jednego z pierwszych więźniów obozu Oświęcim-Brzezinka, z makabrą, która miała tam miejsce jest to odpowiednia książka. Po prostu warto ją przeczytać!

Kolejna pozycja traktująca o przeżyciach obozowych i jeszcze jedna, która na dłużej zostanie w mojej głowie. Autor nie kreuje się na bohatera, lecz pisze bez ogródek o tym, co widział i czego sam doświadczył. Nie wszystkie jego działania i decyzje były chlubne, ale do końca nie dał się obedrzeć z bycia człowiekiem, co w tamtejszych okolicznościach wymagało niebywałego hartu ducha. Rękami i nogami bronił się przed funkcjami, które choć wprawdzie mogły mu dać dodatkową porcję chleba, to jednak wymagały przeciągnięcia kijem po plecach wycieńczonych współwięźniów.
Czytając obozowe książki, zawsze zadaję sobie graniczące już z cliché pytanie, dlaczego naród Goethego, Schillera czy Beethovena z taką łatwością przygarnął zbrodniczą ideologię, którą później niemiłosiernie wcielił w czyny. Hańba i przestroga historii.

Kolejna pozycja traktująca o przeżyciach obozowych i jeszcze jedna, która na dłużej zostanie w mojej głowie. Autor nie kreuje się na bohatera, lecz pisze bez ogródek o tym, co widział i czego sam doświadczył. Nie wszystkie jego działania i decyzje były chlubne, ale do końca nie dał się obedrzeć z bycia człowiekiem, co w tamtejszych okolicznościach wymagało niebywałego...

Książki napisane przez osoby które przeżyły to piekło czyta się jakoś inaczej, przynajmniej w moim mniemaniu, bodźce są mocniejsze, szczerze polecam osobą zaciekawionym tematem obozowym.

Książki napisane przez osoby które przeżyły to piekło czyta się jakoś inaczej, przynajmniej w moim mniemaniu, bodźce są mocniejsze, szczerze polecam osobą zaciekawionym tematem obozowym.

Warto czytać tego rodzaju książki.

Warto czytać tego rodzaju książki.

Niesamowita, prawdziwa i poruszająca. Kolejna perełka z literatury obozowej/wojennej.

Niesamowita, prawdziwa i poruszająca. Kolejna perełka z literatury obozowej/wojennej.

Mocny dokument odsłaniający realia obozowego życia. Polecam.

Mocny dokument odsłaniający realia obozowego życia. Polecam.

Wiesław Kielar jest kolejną osobą, której wspomnienia czytałam w ostatnim czasie. Wcześniej czytałam już o Jerzym Bieleckim i Edwardzie Galińskim, a prawdopodobnie już niedługo do tego grona dołączy również Tadeusz Borowski. Co łączy całą tę grupę, oprócz, co oczywiste, uwięzienia w Auschwitz? Wszyscy oni znali się osobiście. Byli tzw. 'Starymi numerami', czyli młodymi ludźmi, którzy do obozu trafili w jednym z pierwszych transportów i dobrze się w nim 'urządzili'. Urządzili, czyli znaleźli lepszą pracę pod dachem, mieli różnorakie znajomości i możliwości organizowania dodatkowego jedzenia i cieplejszego ubrania oraz zajmowali ważne, 'prominentne' stanowiska. Należeli do nielicznej w obozie garstki uprzywilejowanych więźniów, tzw 'arystokracji' obozowej. Mitem jest bowiem myślenie, że wszyscy więźniowie obozu cierpieli tak samo. Obóz był to skomplikowany twór, państwo w państwie, gdzie każdy zajmował określoną pozycję w hierarchii obozowej. Wspomnienia Wiesława Kielara to sztandarowy przykład wspomnień 'starego numera'. Ujrzymy tutaj oczywiście ogrom cierpienia i niesprawiedliwości, ale więźniowie, którym udało się już przeżyć w obozie kilka lat, wzbudzali specyficzny 'szacunek' nawet wśród kapo czy nazistów. Kielar daje możliwość spojrzenia na obóz z całkowicie innej perspektywy. To spojrzenie więźnia 'prominenta' ze szczytu hierarchii obozowej. Stąd opisy miłostek i sympatii obozowych, konszachtów z esesmanami, meczy piłkarskich i rozrywek jakimi raczyli się więźniowie funkcyjni. Mieli oni największe możliwości by przeżyć, stąd też tak wiele ich relacji, a czytając je po kolei można wyłapywać znajome nazwiska, gdyż często piszą o sobie wzajemnie. Myliłby się jednak ten, kto odniósłby wrażenie, że tacy 'wyżarci' więźniowie byli bezkarni. Kielar udowadnia, że unosiła się nad nimi ta sama groza obozu, co nad resztą więźniów. Co jednak wyjątkowe, mieli wgląd w życie codzienne esesmanów. Na kartach książki „Anus Mundi” Niemcy przedstawieni są nie jak mityczne potwory zabijające więźniów bez skrupułów. To ludzie z krwi i kości. Jedni to psychopaci, drudzy przekupni żołnierze nie zawsze wierzący w ideologię naziostowską, wreszcie i tacy, którzy starają się pomagać. Namacalnie czujemy ich strach po klęsce Niemców na froncie wschodnim. Największą wartością książki jest dla mnie to, że nie ma tu podziałów na więźniów i oprawców. Tylko podział na ludzi, którzy starali się zachować godność i człowieczeństwo w nieludzkich warunkach oraz tych, w których 'odbyt świata' odsłonił słabość charakteru i podłość. Niesamowicie mocna i brutalna książka. Po prostu trzeba poznać.
Sandra

Wiesław Kielar jest kolejną osobą, której wspomnienia czytałam w ostatnim czasie. Wcześniej czytałam już o Jerzym Bieleckim i Edwardzie Galińskim, a prawdopodobnie już niedługo do tego grona dołączy również Tadeusz Borowski. Co łączy całą tę grupę, oprócz, co oczywiste, uwięzienia w Auschwitz? Wszyscy oni znali się osobiście. Byli tzw. 'Starymi numerami',...

Wyjątkowa książka -bo i wyjątkowy był jej autor. Historia niesamowitej siły woli i niesamowitego szczęścia (w niewyobrażalnym nieszczęściu).

Wyjątkowa książka -bo i wyjątkowy był jej autor. Historia niesamowitej siły woli i niesamowitego szczęścia (w niewyobrażalnym nieszczęściu).

Jak na razie najciekawsza książka o KL-ach, a trochę już ich mam na swoim koncie. Brutalna, prawdziwa, bez ogródek, odważna i świetnie napisana. Polecam i dziwie się sobie, ze dopiero teraz, niedawno, na nią trafiłem.

Jak na razie najciekawsza książka o KL-ach, a trochę już ich mam na swoim koncie. Brutalna, prawdziwa, bez ogródek, odważna i świetnie napisana. Polecam i dziwie się sobie, ze dopiero teraz, niedawno, na nią trafiłem.

Surowa i brutalna, a jednocześnie jakże potrzebna i w zaspokojeniu tej potrzeby wybitna.

Surowa i brutalna, a jednocześnie jakże potrzebna i w zaspokojeniu tej potrzeby wybitna.