„To głupie oczekiwać, że w życiu da się cokolwiek wykazać ze stuprocentową pewnością. Nawet najmniejszy cień zwątpienia to wciąż zwątpienie. I to zwątpienie jest normalne, bo życie zawsze zawiera w sobie sporą dawkę niepewności. Każdego dnia żyjemy ze świadomością, że możemy umrzeć. A jednak co rano wstajemy i pomimo tej świadomości robimy to, co mamy do zrobienia.”

Kiedy Gia odkryła szokującą prawdę, zaczyna mieć coraz większe wątpliwości czy kiedy Rush się o wszystkim dowie, ich związek przetrwa. Panicznie boi się wyznać mu prawdę, jednak zdaje sobie sprawę, że jest to nieuniknione. I kiedy szokująca wiadomość do niego dociera, przyszłość Gii i Rusha stoi pod naprawdę dużym znakiem zapytania. Czy uczucie okaże się silniejsze a ich związek przetrwa tę próbę?

Po dość zaskakującym zakończeniu „Zbuntowanego dziedzica” byłam bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze losy tej dwójki. Szczerze powiedziawszy, poprzednia część podobała mi się nieco bardziej, ale mimo wszystko nie mogę narzekać bo finalnie jestem zadowolona z tego w jaki sposób autorki poprowadziły tutaj fabułę i jak zakończyła się ta historia. Ta część była bardziej emocjonalna w porównaniu do poprzedniej ale zabrakło mi humoru, którego z kolei w „Zbuntowanym dziedzicu” było więcej. Wielkim plusem tutaj jest to, że tak nie do końca jesteśmy w stanie przewidzieć co się wydarzy. Bohaterów po drodze czeka sporo zawirowań i niepewności o to, co przyniesie przyszłość. Ward i Keeland doskonale ukazały emocje targające bohaterami i wątpliwości kłębiące się w głowie. Po raz kolejny dostarczyły czytelnikom coś więcej, niż tylko zwykłą historię miłosną, a na brak wrażeń z pewnością nie możemy narzekać. Dlatego właśnie wiem, że po książki tego duetu zawsze będę sięgać w ciemno i nigdy się nie zawiodę.

„To głupie oczekiwać, że w życiu da się cokolwiek wykazać ze stuprocentową pewnością. Nawet najmniejszy cień zwątpienia to wciąż zwątpienie. I to zwątpienie jest normalne, bo życie zawsze zawiera w sobie sporą dawkę niepewności. Każdego dnia żyjemy ze świadomością, że możemy umrzeć. A jednak co rano wstajemy i pomimo tej świadomości robimy to, co mamy do zrobienia.”

Kiedy...