Krugły i Michalczyk, czyli gliniarz i prokurator w sprawie, w której czytelnik ma wszystko podane na tacy: motywy zbrodni, historię mordercy i rozwiązanie sprawy, które da się przewidzieć poznając 1/4 treści książki.
Pozostaje nam więc śledzenie poczynań stróżów prawa, oraz zgłębianie losów mordercy do momentu, aż wszystko się zgrabnie zapętli... Pewnie nawet nie przeszkadzałoby mi to aż tak bardzo, gdyby z głównymi bohaterami, przez te blisko 500 stron, dało się zżyć, albo chociaż ich polubić, niestety - mnie się to nie udało. Ich wzajemne relacje, sposób przedstawienia życia prywatnego, a szczególnie nagłe uczucie Krugłego względem Ewy wydają mi się nienaturalne, sztuczne i mocno naciągane.
Szkoda, naprawdę wielka szkoda, ponieważ ogólny zarys powieści jest naprawdę bardzo obiecujący...A tak, czytając ostatnie jej strony przyszło mi do głowy powiedzonko (może niezbyt sympatyczne), mówiące o tym, że goście zawsze sprawiają radość - jeśli nie przyjściem - to wyjściem...Przekładając to na czas spędzony z Rykoszetem, przyznam, że zdecydowanie bardziej cieszyłam się zamykając książkę i kończąc przygodę z gliniarzem i prokuratorem, niż ją rozpoczynając.

Krugły i Michalczyk, czyli gliniarz i prokurator w sprawie, w której czytelnik ma wszystko podane na tacy: motywy zbrodni, historię mordercy i rozwiązanie sprawy, które da się przewidzieć poznając 1/4 treści książki.
Pozostaje nam więc śledzenie poczynań stróżów prawa, oraz zgłębianie losów mordercy do momentu, aż wszystko się zgrabnie zapętli... Pewnie nawet nie...