Misiek tęskniący za Szwagrem! Nie może być!
Uśmiałam się, odpoczęłam.
Zabrakło mi starszych pań z Willi Malwy, ale rozumiem: nie można mieć wszystkiego.
Sympatyczna rozrywka.

Misiek tęskniący za Szwagrem! Nie może być!
Uśmiałam się, odpoczęłam.
Zabrakło mi starszych pań z Willi Malwy, ale rozumiem: nie można mieć wszystkiego.
Sympatyczna rozrywka.

Rewelacyjna komedia kryminalna. Druga część przygód Miśka i jego upo- szwagra.

Rewelacyjna komedia kryminalna. Druga część przygód Miśka i jego upo- szwagra.

Pierwsza powieść, która pół roku temu po wielkiej, osobistej tragedii wywołała mój uśmiech.
Na chwilę, ale dobre i to. Polecam, zwłaszcza w rewelacyjnej interpretacji Jakuba Kamieńskiego ❤️
Kolejny lektor w zakładce ulubionych. A Pana Stelara proszę o więcej

Pierwsza powieść, która pół roku temu po wielkiej, osobistej tragedii wywołała mój uśmiech.
Na chwilę, ale dobre i to. Polecam, zwłaszcza w rewelacyjnej interpretacji Jakuba Kamieńskiego ❤️
Kolejny lektor w zakładce ulubionych. A Pana Stelara proszę o więcej

Autor już doświadczony, ale ta książka słaba. Niestety humor wymuszony i to się czuje. Książka obok powieści Joanny Chmielewskiej nawet nie stała.

Autor już doświadczony, ale ta książka słaba. Niestety humor wymuszony i to się czuje. Książka obok powieści Joanny Chmielewskiej nawet nie stała.

Ponownie ubawiłam się czytając książkę z tej serii. Chociaż w tej części zrobiło się już absurdalnie, ale wybaczam autorowi bo w posłowiu się do tego odniósł. Męczy tylko relacja między Miśkiem, a żoną. Brakuje między nimi jakichś cieplejszych emocji. Skoro się nie lubią może powinni się rozstać? Mamy tu jakiś trójkąt dramatyczny: Misiek docina szwagrowi, a wkurzona za to Bożena docina Miśkowi. Może w kolejnej części jakaś terapia rodzinna? Bo mam nadzieję, że kolejna część będzie :)

Ponownie ubawiłam się czytając książkę z tej serii. Chociaż w tej części zrobiło się już absurdalnie, ale wybaczam autorowi bo w posłowiu się do tego odniósł. Męczy tylko relacja między Miśkiem, a żoną. Brakuje między nimi jakichś cieplejszych emocji. Skoro się nie lubią może powinni się rozstać? Mamy tu jakiś trójkąt dramatyczny: Misiek docina szwagrowi, a wkurzona za to...

Książka „Włoska robota” Marka Stelara zabiera nas do drugiego tomu cyklu "Góra kłopotów".
Szwagier wygrywa rodzinny wyjazd, więc zaprasza Bożenę - siostrę wraz z mężem i synem Jackiem. Towarzyszyć im będzie ekipa radiowa. Na stoku dochodzi do dziwnego spotkania. Czy Szwagier może mieć bliźniaka?
W dalszym ciągu podtrzymuje, że komedie kryminalne to nie moja bajka. Nie było ani komediowo, ani zabawnie.
Raczej muszę sięgnąć po jakiś pewniak lub ulubiony cykl.

Książka „Włoska robota” Marka Stelara zabiera nas do drugiego tomu cyklu "Góra kłopotów".
Szwagier wygrywa rodzinny wyjazd, więc zaprasza Bożenę - siostrę wraz z mężem i synem Jackiem. Towarzyszyć im będzie ekipa radiowa. Na stoku dochodzi do dziwnego spotkania. Czy Szwagier może mieć bliźniaka?
W dalszym ciągu podtrzymuje, że komedie kryminalne to nie moja bajka. Nie było...

Tak mi się pierwsza część spodobała, że chyba ucierpiała na tym Włoska Robota. Nie doścignęła w moim mniemaniu swojej poprzedniczki. I to nie ma nic wspólnego z miejscowością. Męczyły mnie dwie kwestie. Możnaby to uznać za spoiler, więc Ci co nie chcą... wiadomo. Jedna kwestia jest taka, że łatwo się domyśliłam, że Szwagier ma "bliźniaka". A szczególnie zmęczyło mnie to, że pijany Misiek nagle uznał Szwagra za mafioza. Było to bardzo naciągane, zwłaszcza, że dotychczas uznawał go za skończonego idiotę. Ogólnie średnio. Dłużyło się trochę. A byłam podekscytowana tą książką.

Tak mi się pierwsza część spodobała, że chyba ucierpiała na tym Włoska Robota. Nie doścignęła w moim mniemaniu swojej poprzedniczki. I to nie ma nic wspólnego z miejscowością. Męczyły mnie dwie kwestie. Możnaby to uznać za spoiler, więc Ci co nie chcą... wiadomo. Jedna kwestia jest taka, że łatwo się domyśliłam, że Szwagier ma "bliźniaka". A szczególnie zmęczyło mnie to, że...

Bardzo dobra komedia kryminalna. Odprężająca. Goraco polecam.

Bardzo dobra komedia kryminalna. Odprężająca. Goraco polecam.

Dość interesująca i zabawna fabuła, jakoś polubiłem głównych bohaterów :) Tylko nie da się czytać, tych dziecinnych docinek Miśka do szwagra co moment.. Co to za pomysł, by w zasadzie każde zdanie wypowiedziane przez szwagra kontrować ripostą Miśka, sama kreacja szwagra też za bardzo przerysowana.. Żadne opisy jak np mafii nie mają pokrycia z faktami o czym akurat autor wspomniał w epilogu.

Dość interesująca i zabawna fabuła, jakoś polubiłem głównych bohaterów :) Tylko nie da się czytać, tych dziecinnych docinek Miśka do szwagra co moment.. Co to za pomysł, by w zasadzie każde zdanie wypowiedziane przez szwagra kontrować ripostą Miśka, sama kreacja szwagra też za bardzo przerysowana.. Żadne opisy jak np mafii nie mają pokrycia z faktami o czym akurat autor...

Nie mogę wystawić oceny, bo nie dałam rady skończyć. Zdarza mi się to (niekończenie) bardzo rzadko, ale dla pana Stelara zrobiłam wyjątek. Bo to wyjątkowy autor. Bardzo go lubię, ale w klasycznym kryminale, w którym poza "akcją" maluje też pięknie realia i tworzy soczystych bohaterów. Współczesna komedia rządzi się swoimi prawami i ja, niestety, wysiadam. O ile pierwszą część jeszcze dało się przeczytać - ale nie wykluczam, że popłynęłam na fali zachwytu panem Stelarem w ogóle - o tyle nagromadzenie głupot i niby humorystyczne przerysowanie postaci powodowało u mnie ból zębów przy każdym otwarciu drugiej części. Lubię Monty Pythona, mam kilku ulubionych stand-uperów, w literaturze wielbię Pratchetta, więc zupełnie z poczucia humoru wyzuta nie jestem. Ale to, że książkowa komedia kryminalna jest to prostu głupia, jest dla mnie nie do przejścia. Dodatkowo "Góra kłopotów", przynajmniej do tej 1/3, do której dobrnęłam, była po prostu nudna. Gdzie jak gdzie, ale w tego typu opowieści, powinno się dużo dziać, akcja może wywijać hołubce, bo - hej, nie bądźmy tacy serio, to tylko komedia!
Dla mnie niniejsza była nudna i głupia. Jaka szkoda... Czekam na powrót autora do gatunku, w którym jest jednym z najlepszych polskich pisarzy.

Nie mogę wystawić oceny, bo nie dałam rady skończyć. Zdarza mi się to (niekończenie) bardzo rzadko, ale dla pana Stelara zrobiłam wyjątek. Bo to wyjątkowy autor. Bardzo go lubię, ale w klasycznym kryminale, w którym poza "akcją" maluje też pięknie realia i tworzy soczystych bohaterów. Współczesna komedia rządzi się swoimi prawami i ja, niestety, wysiadam. O ile pierwszą...