Mogę z całą odpowiedzialnością powiedzieć, że drugą część tej serii przeczytałam ze smakiem. Dużo ciekawszy wątek prowadzonego śledztwa, próby dochodzenia do prawdy przez całkowicie różny, ale niesamowicie zgrany zespół komisarz Herman i podkomisarza Borewicza. Tym razem policjanci z archiwum X odkopują historię zaginionej matki, która doprowadziła do nieszczęśliwego wypadku jakim była śmierci rocznej córki w nagrzanym samochodzie. Sporo niedomówień, mnóstwo tropów ale każdy prowadzi w inną stronę i nie spaja się z faktami. Jednakże po nitce do kłębka duetowi udaje się rozwikłać przyczynę zaginięcia matki i śmierci dziecka, które nie potwierdza wcześniejszych wyjaśnień śledztwa. Całkiem przyjemna lektura, którą śmiało polecam, warto! 7/10.

Mogę z całą odpowiedzialnością powiedzieć, że drugą część tej serii przeczytałam ze smakiem. Dużo ciekawszy wątek prowadzonego śledztwa, próby dochodzenia do prawdy przez całkowicie różny, ale niesamowicie zgrany zespół komisarz Herman i podkomisarza Borewicza. Tym razem policjanci z archiwum X odkopują historię zaginionej matki, która doprowadziła do nieszczęśliwego...

Za każdym razem, gdy sięgam po książki spod pióra Roberta Małeckiego, jestem pewna, że przede mną naprawdę dobry kawał literatury. I mimo tego za każdym razem jestem zaskoczona tym samym – że było tak dobrze! Styl narracji, konstrukcja bohaterów, fabuła – to wszystko jest na najwyższym poziomie.

I oczywiście tak też było w przypadku kryminału "Urwisko". To druga część z serii książek o policjantach z bydgoskiego Archiwum X. W historię zaangażowałam się całą sobą – trudno nie przeżywać tak bolesnej historii, jak śmierć dziecka w nagrzanym samochodzie, depresja i zaginięcie matki.

Początkowo powieść była dla mnie nieco rozwleczona: Autor “wrzucił” w swoją powieść kilka wątków i wielu bohaterów, a to, co miało ciągnąć fabułę gdzieś mi umykało. Jednak po czasie doszukiwanie się i odkrywanie kolejnych powiązań, podsuwanie przez Autora nowych wątpliwości i mnożenie pytań tak mnie zaangażowało, że trudno było odłożyć książkę chociaż na moment. Atmosfera stawała się coraz bardziej gęsta, mroczna, a kolejne zwroty akcji sprawiły, że nie mogłam się doczekać rozwiązania, ale też nie chciałam kończyć książki.

Nie bez znaczenia w tym wszystkim była konstrukcja bohaterów: Marii i Olgierda, a szczególnie tego drugiego. Kompletnie nieprzewidywalny, często nieodpowiedzialny, niemający skrupułów. A jednak jest w nim coś, co sprawia, że to właśnie jemu szczególnie kibicuję.

Mało jest tak dopracowanych, porządnie napisanych kryminałów jak te spod pióra Roberta Małeckiego. "Urwisko" jest na to dowodem, więc jeżeli nie znacie tej serii, to czas najwyższy nadrobić. Oczywiście u mnie ląduje na półce “Polecam jak nie wiem co!”.

Za każdym razem, gdy sięgam po książki spod pióra Roberta Małeckiego, jestem pewna, że przede mną naprawdę dobry kawał literatury. I mimo tego za każdym razem jestem zaskoczona tym samym – że było tak dobrze! Styl narracji, konstrukcja bohaterów, fabuła – to wszystko jest na najwyższym poziomie.

I oczywiście tak też było w przypadku kryminału "Urwisko". To druga część z...

,, Wiatrołomy '' dostały ode mnie dziesiątkę, co nie znaczy że z ,, Urwiskiem '' jest coś nie tak. Po prostu nie przepadam za seriami, pierwsza część zawsze jest najlepsza, a potem to jest już trochę jak z odgrzewanymi kotletami... W tym przypadku było podobnie, sprawa zaginięcia Moniki , po tragicznej śmierci jej małej córeczki owszem ciekawa, ale Maria Herman i Olgierd Borewicz trochę zaczęli mnie nudzić. Ona hazardzistka na odwyku, on seksoholik z problemami rodzinnymi - znamy to już z poprzedniej części ,więc powtarzać tego w koło nie ma sensu.
Nie wiem dlaczego, ale tych bohaterów nie da się polubić. Pewnie przeczytam ostatnią część, bo mimo wszystko ciekawi mnie jak potoczą się losy policjantów.

,, Wiatrołomy '' dostały ode mnie dziesiątkę, co nie znaczy że z ,, Urwiskiem '' jest coś nie tak. Po prostu nie przepadam za seriami, pierwsza część zawsze jest najlepsza, a potem to jest już trochę jak z odgrzewanymi kotletami... W tym przypadku było podobnie, sprawa zaginięcia Moniki , po tragicznej śmierci jej małej córeczki owszem ciekawa, ale Maria Herman i Olgierd...

Drugi tom serii o policjantach z bydgoskiego Archiwum X nie zawodzi. To naprawdę udana kontynuacja, ktora trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Tym razem Herman i Borewicz wracają do sprawy sprzed zaledwie 5 lat - zaginięcia młodej matki, której córeczka kilka miesięcy wcześniej zginęła w rozgrzanym samochodzie. Policjanci ponownie sprawdzają dobrze znane tropy jak i nowe teorie. Podążają za głosem intuicji, stopniowo odkrywając przerażającą prawdę. Jednocześnie walczą ze swoimi demonami i stawiają czoła własnym problemom. "Urwisko" to jeden z lepszych kryminałów z jakim miałam do czynienia w ostatnim czasie. Wartka akcja, intrygujący bohaterowie, tajemnice, kłamstwa i niespodziewane zakończenie. Gorąco polecam.

Drugi tom serii o policjantach z bydgoskiego Archiwum X nie zawodzi. To naprawdę udana kontynuacja, ktora trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Tym razem Herman i Borewicz wracają do sprawy sprzed zaledwie 5 lat - zaginięcia młodej matki, której córeczka kilka miesięcy wcześniej zginęła w rozgrzanym samochodzie. Policjanci ponownie sprawdzają dobrze znane tropy jak...

Policjanci z Archiwum X , Maria Herman i Olgierd Borewicz wracają do sprawy zaginięcia młodej kobiety. Spotkała ją tragedia, zostawiła dziecko w samochodzie i mała Zuzia zmarła. Monika Chudzińska nie mogła pogodzić się z tym faktem. Gdy już wydawało się, że wychodzi na prostą, zaginęła. Ojciec kobiety bardzo chce odnaleźć córkę. Olgierd ma kłopoty, ktoś nie wtajemniczony dostał się na spotkanie swingersów. Próbuje to wyjaśnić jednocześnie pracując nad nową sprawą. Maria i Olgierd wracają do sprawy śmierci Zuzi, sądząc że jej śmierć była powodem zaginięcia jej matki. Policjanci powoli odsłaniają wszystkie okoliczności. Maria mierzy się z własną przeszłością a Olgierd ma znowu problemy małżeńskie. Ciekawa sprawa, wiele pobocznych wątków, zaskakujący finał.

Policjanci z Archiwum X , Maria Herman i Olgierd Borewicz wracają do sprawy zaginięcia młodej kobiety. Spotkała ją tragedia, zostawiła dziecko w samochodzie i mała Zuzia zmarła. Monika Chudzińska nie mogła pogodzić się z tym faktem. Gdy już wydawało się, że wychodzi na prostą, zaginęła. Ojciec kobiety bardzo chce odnaleźć córkę. Olgierd ma kłopoty, ktoś nie wtajemniczony...

Solidny kryminał

Solidny kryminał

Ponownie spotykamy się z parą śledczych z zespołu do spraw przestępstw niewykrytych Wydziału Kryminalnego Komendy Wojewódzkiej Policji w Bydgoszczy - Marią Herman i Olgierdem Borewiczem. Tym razem śledczy mają za zadanie rozwikłać zagadkę zniknięcia Moniki Chudzinskiej. Sprawa wydaje się być beznadziejna. Dwojga policjantów czeka trudna przeprawa przez niepełną dokumentację i brak tropów. Dodatkowo oby dwoje nadal zmagają się ze swoimi demonami, które skutecznie odciągają ich myśli od sprawy, którą starają się rozwikłać. Książka wciągnęła mnie od samego początku. Podobnie jak w Wiatrolomach, nie skupiamy się tylko na jednej sprawie, główny wątek powiązany jest z inną sprawą - tragiczną śmiercią córki Moniki. Dziewczynka zmarła wskutek hipertermii - została pozostawiona w rozgrzanym samochodzie. Czy to był wypadek? A może umyślne działanie? W części tej wprowadzony został wątek bezpośrednio dotyczący podkomisarza Borewicza, co wprowadza dodatkowe emocje i kolejną zagadkę do rozwiązania.
Książka jest bardzo udana, trzy sprawy a poprowadzone tak, że nie czułam się zagubiona i każdą stronę czytałam z wypiekami na twarzy. Zakończenie świetne! Jestem pod wrażeniem! Panie Robercie - rewelacja!

Ponownie spotykamy się z parą śledczych z zespołu do spraw przestępstw niewykrytych Wydziału Kryminalnego Komendy Wojewódzkiej Policji w Bydgoszczy - Marią Herman i Olgierdem Borewiczem. Tym razem śledczy mają za zadanie rozwikłać zagadkę zniknięcia Moniki Chudzinskiej. Sprawa wydaje się być beznadziejna. Dwojga policjantów czeka trudna przeprawa przez niepełną dokumentację...

Perfekcyjnie napisany kryminał. Jedno tylko zastrzeżenie - momentami miałem przesyt "biadolenia" głównej bohaterki nad swoim nałogiem, jeśli czyta się dwie powieści pod kolei, to monologi wewnętrzne o stanie emocjonalnym bohaterki stają się nudne. Ileż można pisać tego samego, tyle, że zmienia się przymiotniki i konstrukcje zdania.

Perfekcyjnie napisany kryminał. Jedno tylko zastrzeżenie - momentami miałem przesyt "biadolenia" głównej bohaterki nad swoim nałogiem, jeśli czyta się dwie powieści pod kolei, to monologi wewnętrzne o stanie emocjonalnym bohaterki stają się nudne. Ileż można pisać tego samego, tyle, że zmienia się przymiotniki i konstrukcje zdania.

Druga część serii z Marią Herman i Olgierdem Borewiczem z bydgowskiego Archiwum X. Fabuła zawiła jak na Roberta Małeckiego przystało 😉, świetnie poprowadzone śledztwo naszpikowane zdarzeniami, które się uzupełniają i jednocześnie zbijają z tropu detektywów. Daje się odczuć, że w tej dwójce głównych bohaterów drzemie duży potencjał, który dopiero się rozkręca. A kolejna dostępna w ksiegarniach trzecia już cześć uważam nie będzie ostatnią, która porwie nas w swój świat, zagadek i rozwikłań z dawnych już lat.
Polecam z czystym sumieniem.

Druga część serii z Marią Herman i Olgierdem Borewiczem z bydgowskiego Archiwum X. Fabuła zawiła jak na Roberta Małeckiego przystało 😉, świetnie poprowadzone śledztwo naszpikowane zdarzeniami, które się uzupełniają i jednocześnie zbijają z tropu detektywów. Daje się odczuć, że w tej dwójce głównych bohaterów drzemie duży potencjał, który dopiero się rozkręca. A kolejna...

Kolejny tom, kolejna sprawa, nowe śledztwo, Ci sami głowni dowadzacy bohaterowie ze swoimi problemami na czele. I nie nie miało to zabrzmieć prześmiewczo, dobrze czyta mi się książkę gdzie jest zachowany idealny balans pomiędzy sprawa kryminalna, a życiem i problemami śledczych. Zagadka dosyć mocną emocjonalnie a rozwiązanie wywołuje masę gniewu i niesprawiedliwości. Czasem nie jesteśmy w stanie nawet sobie wyobrazić do czego skłonny jest człowiek by osiągnąć swoje egoistyczne szczęście. Nie mogę się doczekać aż poznam nowy tom i dowiem się w którą stronę podążyli bohaterowie że swoimi rozterkami.

Kolejny tom, kolejna sprawa, nowe śledztwo, Ci sami głowni dowadzacy bohaterowie ze swoimi problemami na czele. I nie nie miało to zabrzmieć prześmiewczo, dobrze czyta mi się książkę gdzie jest zachowany idealny balans pomiędzy sprawa kryminalna, a życiem i problemami śledczych. Zagadka dosyć mocną emocjonalnie a rozwiązanie wywołuje masę gniewu i niesprawiedliwości. Czasem...