Pierwsza część to typowa bajeczka dla dzieci o magicznej krainie, ale druga to już świat rzeczywisty. To jak się łączą oba te światy jest bardzo ciekawe. Sama historia w sobie jest dosyć ujmująca i niesie przesłanie dla każdego inne. Miło się to słuchało, a element zaskoczenia w drugiej części mocno na plus. Polecam to ciekawa pozycja dla młodszych i starszych.

Pierwsza część to typowa bajeczka dla dzieci o magicznej krainie, ale druga to już świat rzeczywisty. To jak się łączą oba te światy jest bardzo ciekawe. Sama historia w sobie jest dosyć ujmująca i niesie przesłanie dla każdego inne. Miło się to słuchało, a element zaskoczenia w drugiej części mocno na plus. Polecam to ciekawa pozycja dla młodszych i starszych.

Ciężko było mi to ogarnąć i skupić się na audiobooku. Jednak historia o magiku wiele wyjaśniła, jak i lektura recenzji. Więc jest ok.

Ciężko było mi to ogarnąć i skupić się na audiobooku. Jednak historia o magiku wiele wyjaśniła, jak i lektura recenzji. Więc jest ok.

Książka opowiada o chłopcu o imieniu Ole. Mieszka on w magicznym mieście ,Zylirii. Co jakiś czas pojawia tam się z nieba tajemnicza Ręka. Przynosi ona Rzecz:zegarki ,bransoletki i inne rzeczy. Po dwóch dniach Ręka ponownie wchodzi do Zylirii i zabiera Rzecz.

Książka fantastyczna i baaaaardzo wesoła
Polecam Adam Hajduga

Książka opowiada o chłopcu o imieniu Ole. Mieszka on w magicznym mieście ,Zylirii. Co jakiś czas pojawia tam się z nieba tajemnicza Ręka. Przynosi ona Rzecz:zegarki ,bransoletki i inne rzeczy. Po dwóch dniach Ręka ponownie wchodzi do Zylirii i zabiera Rzecz.

Książka fantastyczna i baaaaardzo wesoła
Polecam Adam Hajduga

urocza i zabawna

urocza i zabawna

Kiedyś razem z klasą spotkałem się z Panem Pawłem. Było miło, śmiesznie. Pan Paweł rozśmieszał, ciekawie gadał itd. Kupiłem jedną jego książkę. Wiedziałem, że gdybym był parę lat młodszy bardziej by mi przypadła do gustu, ale nie było źle. I tak wciągnęła. NA tyle, że kupiłem jeszcze parę innych. Między innymi CZYKOADĘ. Ten pomysł był dobry. Nie wiem czy to nie najlepsza książka w dorobku Pana Beręsewicza.
Zainspirowała mnie nawet do niezłego opowiadania.
Jest frapującą, naprawdę frapująco.
Beręsewicz jest mało znanym, ale dobrym polskim pisarzem.
Mógłby napisać coś skierowanego konkretnie dla dorosłych.
Książka: inna, niejasna. To plusy!

Kiedyś razem z klasą spotkałem się z Panem Pawłem. Było miło, śmiesznie. Pan Paweł rozśmieszał, ciekawie gadał itd. Kupiłem jedną jego książkę. Wiedziałem, że gdybym był parę lat młodszy bardziej by mi przypadła do gustu, ale nie było źle. I tak wciągnęła. NA tyle, że kupiłem jeszcze parę innych. Między innymi CZYKOADĘ. Ten pomysł był dobry. Nie wiem czy to nie najlepsza...

Tak jak w opisie. Książka jest jak pokaz magii. Ja sama dałam się wciągnąć i sama nie wiem, kiedy ją skończyłam, i jak dałam się nabrać. Książka idealna dla dzieci, krótka, lekka, ładne obrazki. Jednak poleciłabym ją też dorosłym, którzy chcą uciec od rzeczywistości i poczuć się jak przed laty, kiedy sami byli dziećmi.

Tak jak w opisie. Książka jest jak pokaz magii. Ja sama dałam się wciągnąć i sama nie wiem, kiedy ją skończyłam, i jak dałam się nabrać. Książka idealna dla dzieci, krótka, lekka, ładne obrazki. Jednak poleciłabym ją też dorosłym, którzy chcą uciec od rzeczywistości i poczuć się jak przed laty, kiedy sami byli dziećmi.

To książka, która potrafi zaskoczyć i nawet dorosły czytelnik poczuje zaniepokojenie. Powieść jest podzielona na dwie części, które wzajemnie łączą się i uzupełniają. Ciekawa pozycja dla dzieci lubiących filozoficzne zagadki, nietypową fabułę. Tak naprawdę książka mówi także o ważnych problemach dotykających współczesnych ludzi, a szczególnie powszechny materializm.

To książka, która potrafi zaskoczyć i nawet dorosły czytelnik poczuje zaniepokojenie. Powieść jest podzielona na dwie części, które wzajemnie łączą się i uzupełniają. Ciekawa pozycja dla dzieci lubiących filozoficzne zagadki, nietypową fabułę. Tak naprawdę książka mówi także o ważnych problemach dotykających współczesnych ludzi, a szczególnie powszechny materializm.

Jest to opowieść o magii... O czymś co wyda nam się niezwykle dziwne, wręcz nie z tej ziemi...

W pewnym miejscu zwanym Zylirią, żyli sobie ludzie. Żyli bardzo spokojnie, a nawet nudno, ponieważ w czasie pustki nie mieli po prostu nic do roboty... Z niecierpliwością wyczekiwali zjawień. Po zjawieniu następowały dwa dni obecności, podczas których wszyscy mieszkańcy Zylirii bawili się, tańczyli, organizowali parady...

To wszystko brzmi dziwnie i nie wiadomo o co chodzi? Również na początku tak mi się zdawało. Jednak z czasem wszystko powoli się wyjaśnia.

Co 336, 144 oraz 96 dni - kolejno, następowało Zjawienie. Podczas tego Zjawienia z nieba wynurzała się dłoń w kraciastej rękawiczce i kładła na placu jakąś Rzecz. zawsze była to jakaś biżuteria. Ogromna obrączka, bransoletka, pierścionek, zegarek... Po dwóch dniach wielka ręka zabierała rzecz z powrotem i dla Zyliryjczyków czas zabaw dobiegał końca, a nastawał natomiast dzień pustki.

To wszystko nadal wydaje się nie zrozumiałe prawda? Bo tak naprawdę wyjaśnienie znajdziemy dopiero pod koniec książki, a jest ono niezwykle zaskakujące. Pełne magicznych sztuczek, iluzji oraz prawdziwych czarów...

Tę książkę trzeba przeczytać całą, aby ją zrozumieć. Jest ona dość skomplikowana, ale po zakończeniu czytania wszystko stanie się dla nas jasne. Trochę zwariowane, bo co z tym wszystkim wspólnego może mieć iluzjonista Bambolini, który siedzi w więzieniu lub tytułowa czykolada inaczej mówiąc - czekolada? Wszystkiego dowiecie się czytając ją :)


Książka ta została nagrodzona w II Konkursie literackim im. Astrid Lindgren

Jest to opowieść o magii... O czymś co wyda nam się niezwykle dziwne, wręcz nie z tej ziemi...

W pewnym miejscu zwanym Zylirią, żyli sobie ludzie. Żyli bardzo spokojnie, a nawet nudno, ponieważ w czasie pustki nie mieli po prostu nic do roboty... Z niecierpliwością wyczekiwali zjawień. Po zjawieniu następowały dwa dni obecności, podczas których wszyscy mieszkańcy Zylirii...

Zaintrygował mnie tytuł. Spodziewałam się czegoś innego, ale nie mogę narzekać. Przeczytałam do końca, więc książka powinna się spodobać młodzieży

Zaintrygował mnie tytuł. Spodziewałam się czegoś innego, ale nie mogę narzekać. Przeczytałam do końca, więc książka powinna się spodobać młodzieży

Książka dla dzieci nie musi być banalna, ckliwa i naiwna. Może zaskakiwać, zmuszać do uruchomienia wszystkich mechanizmów nakręcających naszą wyobraźnię i po prostu bawić. Taka właśnie jest książka "A niech to czykolada". Początek jest bardzo tajemniczy:"Był piękny pogodny poranek dziewięćdziesiątego szóstego dnia tysiąc osiemset dwudziestej piątej pustki. "Przyznajcie mi rację, rzadko trafia się na tak przedziwny początek. Z kolejnymi akapitami poznajemy miasto Zylirję i mieszkających w nich Zyrylijczyków. W tym cudacznym miejscu w samym jego sercu dochodzi do niebywałego zdarzenia. Olbrzymia ręka rozdziera niebo i zostawia Rzecz. Jest to powód do świętowania dla wszystkich - dużych i małych. Po jakimś czasie ręka zabiera Rzecz i wtedy zaczyna się okres pustki. Za każdym razem pojawiają się inne przedmioty: zegarki, pierścionki, bransolety i inne błyskotki.Dokładnie w tym samym czasie, w zupełnie innym świecie, pasjonat iluzji - mag Bombelini - prezentuje swe sztuczki zauroczonym widzom.Historia opowiedziana w książeczce daje nam wyobrażenie dwóch równoległych światów, które przenikają się w niezrozumiały sposób. Mimo to, wszystko zdaje się w nich idealnie współgrać i pasować. Co jest iluzją? Czy cokolwiek nią jest? Jak daleko sięgają granice naszej wyobraźni? Czy autor czasem sam nie bawi się w maga i nie stara się zbić nas z tropu i pomieszać w głowach?Idealna lektura, która z pewnością nie zakreśla nam górnej granicy wieku. Jest przewrotna, perfekcyjnie obmyślona i skonstruowana. Zaskoczy niejednego. Polecam!

Książka dla dzieci nie musi być banalna, ckliwa i naiwna. Może zaskakiwać, zmuszać do uruchomienia wszystkich mechanizmów nakręcających naszą wyobraźnię i po prostu bawić. Taka właśnie jest książka "A niech to czykolada". Początek jest bardzo tajemniczy:"Był piękny pogodny poranek dziewięćdziesiątego szóstego dnia tysiąc osiemset dwudziestej piątej pustki. "Przyznajcie mi...