To książka, która wychodzi poza wszelkie ramy. Ukazująca w pewien sposób czarną wizję przyszłości, wynikającą z krytycznej obserwacji otaczającej autora sytuacji społecznej. Skierowana do młodzieży z bardzo ważnym przesłaniem, która jednocześnie skłania do myślenia, w taki sposób, żeby nie było w niej pouczania czy dyktowania warunków nienagannego postępowania. Pawłowi Beręsewiczowi się udało się to w mistrzowski sposób.

Nie wyobrażam sobie żyć w czasach kiedy to ciekawość, myślenie i głód przygody są momentalnie ucinane niczym kawałek kartki papieru. Świat mocno kontrolowany przez osoby, które nie lubią wolnych umysłów. O wiele łatwiej kieruje się ludźmi, kiedy każdy myśli tak samo.

Samodzielne myślenie staję się momentalnie niedostatkiem, a każde wychodzenie ponad pewien schemat jest od razu uważane za oczywiste zmącenie.

Takie objawy zauważono u piętnastoletniego Jonasza, który zostaje skierowany przez dyrektora szkoły do Poradni Leczenia Trudności w Nauce, w celu uporządkowania głowy poprzez działanie promieni SIC. Nieumiejętność właściwej oceny postaw czy nieufność wobec przyswajanej wiedzy to tylko kilka problemów, z którymi nasz bohater został skierowany
na naświetlanie. Na szczęście udaje mu się uniknąć zabiegu. Z pomocą przychodzi mu Amon, tajny ośrodek, którego zadaniem jest uratowanie powoli ginącego już gatunku ludzi mających nieskrępowany umysł. Przybywają tam żeby się wzmocnić, zaszczepić swoje umysły przed czyhającymi na nie niebezpieczeństwami. Pobyt w Amonie wymaga od Jonasza krytycznego myślenia, dużej odwagi i kreatywności. Czy uda mu się pozostać sobą w murach tegoż ośrodka? Czy szczęśliwe życie w takim układzie jest w ogóle możliwe?

„Mąciciel” to książka z, która na pewno przypadnie do gustu również fanom science fiction. Jest genialna, nietuzinkowa i pełna myślowej rozrywki. Szybko się czyta i daje dużo do myślenia. Gwarantuje wam, że na pewno będziecie zachwyceni. Właśnie takiej literatury potrzeba naszej młodzieży i nie tylko. Ta książka to pochwała dla myślących i wolnych umysłów. Przeczytajcie, warto!

@bajkowy.zawrot.glowy

To książka, która wychodzi poza wszelkie ramy. Ukazująca w pewien sposób czarną wizję przyszłości, wynikającą z krytycznej obserwacji otaczającej autora sytuacji społecznej. Skierowana do młodzieży z bardzo ważnym przesłaniem, która jednocześnie skłania do myślenia, w taki sposób, żeby nie było w niej pouczania czy dyktowania warunków nienagannego postępowania. Pawłowi...

Czy głowę nastolatka da się uporządkować?

Seria "Plus minus 16" to jedna z moich ulubionych dla młodzieży. Bywają w niej kilkutomowe cykle, ale generalnie powieści niczym się nie łączą, może oprócz wysokiej jakości lektur, ważnych tematów i przesłania, które trafia do młodych ludzi. Tym razem w ręce Czytelników trafia książka Pawła Beręsewicza, w której w fantastycznym świecie młody Odbiorca może odkryć, co tak naprawdę jest ważne.

Przenieśmy się na chwilę do nie tak dalekiej przyszłości... Jonasz to piętnastolatek, którego czeka zabieg porządkowania głowy przez naświetlanie promieniami SIC, pieczątka nie pozostawia złudzeń, obecność obowiązkowa! Czy jednak wszystko jest już przesądzone? Niespodziewany pobyt w Amonie może odwrócić losy chłopaka i sprawić, że wiele zmieni się w jego życiu. Czy jednak Jonasz podoła takiemu wyzwaniu i czy dalej będzie takim samym człowiekiem?

"Mąciciel" to niezwykle ciekawa i bardzo nietuzinkowa powieść. Autor przenosi nas w czasie w przyszłość, ale wcale nie tak daleką i w odrobinie fantastycznym świecie umieszcza nastolatków praktycznie takich samych jak ci obecni. Chociaż nie jest to nasza rzeczywistość, problemy są bardzo podobne — trudny okres dorastania, poszukiwania swojego zdania, licznymi wyzwaniami, w których należy wykazać się odwagą i przygotowania do dorosłego życia.

Książkę czyta się bardzo dobrze, chociaż sama potrzebowałam chwili, by odnaleźć się w wykreowanym przez Pawła Beręsewicza świecie. Postać głównego bohatera jest świetna, czuć, że dokładnie przemyślana, ale również sylwetki innych młodych ludzi zostały wprawnie nakreślone.

Powieść zdecydowanie czyta się szybko i bardzo dobrze. Była dla mnie ciekawą lekturą, w której nie brakowało zaskoczeń czy licznych zwrotów akcji. Z ciekawością obserwowałam również przemianę i dorastanie głównego bohatera, który powoli, ale konsekwentnie zmienia się na oczach Czytelnika.

Lekturę naprawdę polecam Waszej uwadze. Znajdziecie w niej prawdziwy, chociaż odrobinę fantastyczny świat nastolatków, w którym jednak najważniejsze problemy i życiowe tematy pozostaną takie same. Myślę, że książka warta uwagi nie tylko dla docelowych Odbiorców, ale również tych trochę starszych, by chociaż postarali się zrozumieć niezwykle skomplikowany świat nastolatków.

Egzemplarz recenzencki otrzymałam od Wydawnictwa Literatura.

Czy głowę nastolatka da się uporządkować?

Seria "Plus minus 16" to jedna z moich ulubionych dla młodzieży. Bywają w niej kilkutomowe cykle, ale generalnie powieści niczym się nie łączą, może oprócz wysokiej jakości lektur, ważnych tematów i przesłania, które trafia do młodych ludzi. Tym razem w ręce Czytelników trafia książka Pawła Beręsewicza, w której w fantastycznym...

Nauczyli nas regułek i dat,
Nawbijali nam mądrości do łba,
Powtarzali, co nam wolno, co nie,
Przekonali, co jest dobre, co złe.

Odmierzyli jedną miarą nasz dzień,
Wyznaczyli czas na pracę i sen.
Nie zostało pominięte już nic,
Tylko jakoś wciąż nie wiemy jak żyć.
[piosenka "Dorosłe dzieci" Turbo]


W szkole przykłada się ogromną uwagę do opanowania materiału, wykucia "regułek i dat", zaliczania kolejnych sprawdzianów i szablonowych testów, interpretowania tekstów "w jedyny słuszny sposób". Jedną wizję świata próbują narzucić niektóre media, nie mówiąc już o "podstępnie" działających algorytmach social mediów, które zamykają nas w informacyjnej bańce... W takim świecie jak nasz jednym z najcenniejszych zasobów ludzkich jest nie tyle wiedza, co otwarty umysł, umiejętność zadawania pytań i samodzielnego myślenia. I o tym pisze Paweł Beręsewicz w powieści młodzieżowej Mąciciel.

Piętnastoletni Jonasz żyje w bliżej nieokreślonej, ale nie tak znów od nas odległej przyszłości. Jak każdy nastolatek chodzi do szkoły i wcale nie dziwi go, że zarówno w podręcznikach szkolnych, jak i prasie i innych tekstach akcentuje się za pomocą kolorowej czcionki to, co dobre (niebieska czcionka) i to, co złe (czerwona). Kiedy jednak chłopak zaczyna zadawać coraz więcej pytań, dostaje wezwanie ostemplowane złowrogą pieczątką. Zabieg porządkowania głowy przez naświetlanie promieniami SIC – obecność obowiązkowa! Problem w tym, że Jonasz lubi swoją głowę taką, jaka jest.

Jeszcze przed zabiegiem nadchodzi pomoc, a Jonasz trafia do tajemniczego Amonu - supertajnego ośrodka dla takich jak on. Pobyt tam okaże się wyzwaniem dla rozumu, próbą odwagi, szansą na dorośnięcie i pasmem wstrząsających odkryć. Czy po tym wszystkim, co mu się przytrafi, Jonasz nadal będzie tą samą osobą?

Paweł Beręsewicz należy do grona bardzo przez nas lubianych autorów i dlatego wcale nie jest dla mnie zaskoczeniem, że powieść młodzieżowa, którą prezentuje, okazała się tak doskonałą lekturą. Ba, uważam nawet, że powinna znaleźć się w każdej szkolnej bibliotece (z kanonem lektur może nie przesadzajmy),żeby uczniowie mieli do niej dostęp i samo mogli poznać tę dystopijną historię, która zawiera w sobie życiowe przesłanie.

Autor nie prowadzi tu długiej ekspozycji świata przedstawionego, a wciąga w akcję, pozwalając zrozumieć zasady rządzące światem Jonasza w trakcie postępu fabuły. A kiedy już zyskujemy rozeznanie w tych zasadach, wspólnie z bohaterem zostajemy wyrwani z tego, co znajome, i wtłoczeni w rzeczywistość Amonu i znów pozostaje nam poznawanie zasad. Nie wszystko zostaje nam wyjaśnione, nie wszystko gruntownie umotywowane, ale nie ma to w gruncie rzeczy większego znaczenia - w końcu książka opowiada także o tym, jak mądrze nie wiedzieć.

W nowym miejscu bohater stopniowo odkrywa, jak cenną umiejętnością jest zadawanie pytań, wątpienie i szukanie rozwiązań. W towarzystwie podobnych do siebie dzieciaków z różnych stron świata odkrywa wagę samodzielnego myślenia, uważanego w zewnętrznym świecie za mącenie. Beręsewicz świetnie akcentuje te walory osobowości Jonasza nie uciekając się do natrętnej dydaktyki czy moralizatorstwa. Zaznacza, że łatwiej żyć, płynąc z prądem, ale tylko "mąciciele" mogą kiedyś odmienić rzeczywistość.

Najbardziej podoba mi się zestawienie idei ośrodka, jakim jest Amon, czyli wzmocnienia umiejętności samodzielnego myślenia, z rzeczywistą zasadą jego działania, zakładającą bezkrytyczne podporządkowanie się panującym tu regułom i niekwestionowaniu autorytetów i metod pracy. Jeśli dodamy do tego konieczność zawierzenia działającemu jak sztuczna inteligencja translatorowi, który pozwala porozumiewać się ze sobą przebywającym w Amonie dzieciakom, to otrzymamy świetny twist fabularny i refleksję nad tym, że samodzielnie myśleć trzeba niezależnie od okoliczności. By potem nie skończyć jak bohaterowie piosenki grupy Turbo, którą przytaczam na wstępie.

Opowieść nie jest przesadnie rozbudowana, a dzięki temu przystępna dla odbiorcy i nierozmywająca głównego tematu w setce pobocznych wątków. Jednocześnie jest przemyślana koncepcyjnie i napisana w taki sposób, by czytelnik mógł się w powieść zaangażować emocjonalnie, a jednocześnie skłania do refleksji.

Choć Mąciciel nie jest traktatem filozoficznym czy przypowieścią z morałem, a powieścią, którą czytamy dla rozrywki, a jednak pozostaje ważnym głosem w kwestii tego, jak ważne jest pielęgnowanie w sobie dociekliwości, umiejętności stawiania pytań i odwagi, by to robić, podawania w wątpliwość tego, co inni uważają za oczywistości. Doskonała propozycja dla nastolatków około 14. roku życia, którzy z zainteresowaniem spojrzą na dystopijną wizję przyszłości, zastanowią się nad poruszanymi problemami i z przyjemnością pochłoną fabułę, w której nie brak też pierwszych, nieśmiałych jeszcze uczuć.

Nauczyli nas regułek i dat,
Nawbijali nam mądrości do łba,
Powtarzali, co nam wolno, co nie,
Przekonali, co jest dobre, co złe.

Odmierzyli jedną miarą nasz dzień,
Wyznaczyli czas na pracę i sen.
Nie zostało pominięte już nic,
Tylko jakoś wciąż nie wiemy jak żyć.
[piosenka "Dorosłe dzieci" Turbo]


W szkole przykłada się ogromną uwagę do opanowania materiału, wykucia...

Nie jest łatwo napisać książkę dla młodzieży tak, aby czytelnik nie czuł się pouczany i dotknąć ważnego tematu i zmusić do myślenia jednocześnie. Pawłowi Beręsewiczowi jednak świetnie się to udaje.
Książka wciąga, jest ciekawa i naprawdę daje czytelnikowi do myślenia. Zarówno ja jak i mój osobisty nastolatek "łyknęliśmy" ją jednym tchem.
Taki "rok 1984" w wersji dla młodzieży- pięknie się niestety wpisuje w zapędy edukacyjne współczesnej szkoły .

Nie jest łatwo napisać książkę dla młodzieży tak, aby czytelnik nie czuł się pouczany i dotknąć ważnego tematu i zmusić do myślenia jednocześnie. Pawłowi Beręsewiczowi jednak świetnie się to udaje.
Książka wciąga, jest ciekawa i naprawdę daje czytelnikowi do myślenia. Zarówno ja jak i mój osobisty nastolatek "łyknęliśmy" ją jednym tchem.
Taki "rok 1984" w wersji dla...