Niefajne to. Płytkie.
Rozczarowałam się, jak nierzadko, kiedy sięgam po takie wydania.

Czasem zastanawiam się, czy słowo pisane nie zeszło już całkiem nie psy, czy nie powinno być tak, że będziemy drukować tylko beletrystykę, a reszta będzie karana? Książkę kupiłam sama, przyznaję bez bicia, skusiła mnie, ale już koniec z takimi wydaniami. Doczytam, dooglądam to, co mam w domu i postanawiam nie tracić więcej czasu, za dużo jest mądrej prozy, żeby się męczyć z takimi banialukami.

Stek pierdół, nie bzdur. Książka wydana ładnie, śliski papier i czcionka taka, żeby czytelnikowi czasem nieb było za wygodnie. Za to te wielkie przestrzenie, wręcz oceany wolnego miejsca po prawej i lewej od tekstu to taki styl. Czytelnik niech wytęża wzrok, przynajmniej książka jest stylowa! Ten okropny hasztag na początku powinien był mi dać do myślenia. Nic co ma hasztag w sobie nie może być mądre i dobre.

Nie znam żadnej z Pań, z którymi się rozmawia i które rozmawiają. Treść nie ma dla mnie żadnej wartości, to tak jakbym podeszła do przypadkowych kobiet na ulicy i zadała im te same pytania. Płytkie pytania, szkoda. Nie twierdzę, że autorki i ich goście nie mają niczego do zaoferowania, może mają, ale z całym szacunkiem, co mnie obchodzi, jak Pani X łączy macierzyństwo z pracą? Co mnie obchodzi co Pani Y sądzi o ruchu body positive i czemu Pani Z ma gdzieś swoją wagę? Nie znalazłam w tej książce niczego ciekawego, ani jednego zdania.
Dodatkowym minusem jest tu skupienie na macierzyństwie, sporo treści go dotyczy, a nie wiem za bardzo jak to jest w ogóle związane z tematem. Znaczy się, ja wiem, że niektóre kobiety mają dzieci, ale aż taki nacisk? Dla mnie ambicją życiową nie jest posiadanie potomstwa i nie uważam tego za żadne osiągnięcie. Chciałabym rozmów z ludźmi mądrymi, wybitnymi, takimi, od których mogę się czegoś nauczyć. Żeby była jasność, nie uważam, że te panie są głupie, ale nie uważam też, żeby miały aż tyle ciekawych treści do przekazania, żeby robić z nimi wywiady i jeszcze to wydawać.

Niefajne to. Płytkie.
Rozczarowałam się, jak nierzadko, kiedy sięgam po takie wydania.

Czasem zastanawiam się, czy słowo pisane nie zeszło już całkiem nie psy, czy nie powinno być tak, że będziemy drukować tylko beletrystykę, a reszta będzie karana? Książkę kupiłam sama, przyznaję bez bicia, skusiła mnie, ale już koniec z takimi wydaniami. Doczytam, dooglądam to, co mam...