Ale nawet z punktu widzenia najmniej znaczących rzeczy nie jesteśmy całością materialnie ukształtowaną, tożsamą dla wszystkich, którą każdy może po prostu sprawdzić niby hipotekę lub testament; nasza społeczna osobowość jest tworem cudzej myśli. Nawet akt tak prosty, który zwiemy "widzieć znajomą osobę", jest po części aktem intelektualnym. Pozór fizyczny widzianej osoby wypełniamy wszystkimi pojęciami, które mamy o niej; a w ogólnym kształcie, jaki sobie tworzymy, pojęcia te mają z pewnością największy udział.

Ale nawet z punktu widzenia najmniej znaczących rzeczy nie jesteśmy całością materialnie ukształtowaną, tożsamą dla wszystkich, którą każdy ...

(...) Wiele lat upłynęło od tamtej chwili. Ściana przy schodach, na której ujrzałem sunący wzwyż odblask świecy, już od dawna nie istnieje. We mnie także wiele rzeczy się rozsypało, choć myślałem, że będą trwać wiecznie, a na ich miejsce wyrosły nowe, dając początek nowym zgryzotom i nowym radościom, których nie mógłbym wówczas przewidzieć, podobnie jak trudno mi teraz zrozumieć tamte, minione. Od dawna już mój ojciec nie może powiedzieć mamie ,,Idź więc z małym''. Możliwość przeżycia takiej chwili nigdy więcej dla mnie się nie odrodzi. Od niedawna jednak, gdy wytężę słuch, znowu zaczynam słyszeć tamten, w obecności ojca siłą powstrzymywany szloch, którym wybuchłem dopiero wtedy, gdy znalazłem się sam na sam z mamą. W istocie bowiem ten szloch nigdy nie ustał i jedynie dlatego że życie wokół mnie milknie coraz bardziej, słyszę go ponownie, niczym dzwony klasztorne, których bicie zagłuszają w dzień hałasy miasta, lecz które rozbrzmiewa donośnie w ciszy wieczoru.

(...) Wiele lat upłynęło od tamtej chwili. Ściana przy schodach, na której ujrzałem sunący wzwyż odblask świecy, już od dawna nie istnieje. ...

Ale nawet z punktu widzenia najmniej znaczących rzeczy nie jesteśmy całością materialnie ukształtowaną, tożsamą dla wszystkich, którą każdy może po prostu sprawdzić li by hipotekę lub testament. Nasza społeczna osobowość jest tworem cudzej myśli. Nawet akt tak prosty, który zwiemy widzieć znajomą osobę, jest po części aktem intelektualnym. Pozór fizyczny widzianej osoby wypełniamy wszystkimi pojęciami, które mamy o niej, a w ogólnym kształcie jaki sobie tworzymy, pojęcia te mają z pewnością największy udział. W końcu wydymają tak dokładnie policzki, tak ściśle pokrywają się z linią nosa, tak skutecznie barwią dźwięk głosu, jak gdyby ów głos był jedynie przezroczystą powłoką, iż za każdym razem, kiedy widzimy tę twarz i słyszymy ten głos, odnajdujemy te właśnie pojęcia, słyszymy je.

Ale nawet z punktu widzenia najmniej znaczących rzeczy nie jesteśmy całością materialnie ukształtowaną, tożsamą dla wszystkich, którą każdy ...