Piotr C. to kolejny dowód na to, że dzisiaj prawdziwa tożsamość nie ma najmniejszego znaczenia, o ile autor wie, co pisze. A ten musi wiedzieć, bo inaczej nie strzeliłby z “#To o nas” w 10tkę. Swoich bohaterów przedstawia w dniu ich 30. urodzin, co nadal jest pewną magiczną granicą. Nie znają się, a łączy ich więcej, niż chcieliby przyznać. Każde ustawione na swój sposób, przeklinając poniedziałki, z pokerową twarzą wypełnia obowiązki, nie raz łącząc przyjemne z pożytecznym. Lejce puszczają im dopiero po pracy: on wolny czas spędza na konsolach albo pornolach, ona - na imprezach albo w przeszłości. Lektura zapowiadająca się na rozrywkę doprowadzającą do łez, po kątach daje do zrozumienia, co jest nie tak z pokoleniem, którego PESEL zaczyna się od 8 wzwyż. “#To o nas” jest lustrem, w które nie każdy odważy się spojrzeć. Jasne, zdarzają się sytuacje tak absurdalne i prześmiewcze, a teksty tak durne i obsceniczne, że kręci się głową albo przewraca oczami, ale wszystkie zabiegi autora mają coś na celu. I to coś - po wydarzeniach jak z życia wziętych albo zasłyszanych; wspomnieniach zakopanych podobnie jak nasze własne; przemyślenia i obawy, do których my, wiecznie dającym sobie radę, nie kwapimy się przyznać - to coś wypływa na powierzchnię. Szacun. Zapewne dostałam nowych zmarszczek ze śmiechu, jednak nie spodziewałam się ani takiego zakończenia, ani przesłania. Polecam! I dodam tylko: dystans… dystans.

Piotr C. to kolejny dowód na to, że dzisiaj prawdziwa tożsamość nie ma najmniejszego znaczenia, o ile autor wie, co pisze. A ten musi wiedzieć, bo inaczej nie strzeliłby z “#To o nas” w 10tkę. Swoich bohaterów przedstawia w dniu ich 30. urodzin, co nadal jest pewną magiczną granicą. Nie znają się, a łączy ich więcej, niż chcieliby przyznać. Każde ustawione na swój sposób,...