Hołownia w tej książce przeszedł samego siebie – wprawdzie zawsze pisał emocjonalnie i „z pazurem”, ale tylu kapitalnych zwrotów i porównań nie spotkałam dotąd w żadnym z jego dzieł. Wbrew tytułowi nie ogranicza sie też tylko do zwierząt, ale porusza cały system ekologiczny w świetle nauki katolickiej, Pisma Świętego i jego, Hołowni, punktu widzenia. Sam od dłuższego czasu wegetarianin, nie przekonuje nas na siłę do tego sposobu odżywiania, tylko pokazuje stopniową drogę, jaką sam przeszedł, opowiada, jak naraził się ekstremalnym wegetarianom, jak dyskutować z bezdennymi argumentami „a ja lubię wieprzowinkę”, przytacza mnóstwo statystyki, badań naukowych i innych faktów o przemysłowej produkcji żywności, a dopiero pod koniec przedstawia świat zwierząt i roślin w świetle Biblii i katolickiej nauki, w encyklikach papieża Franciszka, pokazuje praktykę codzienną w parafiach, przykłady pozytywne i te nie zachęcające do naśladowania.

Z jednym się tylko z Hołownią nie zgadzam - nie popieram gotowych produktow wegetariańskich, naśladujących produkty mięsne – kiełbaski, kotlety itd., bo tyle w nich różnych szkodliwych wypełniaczy (nie wszystko musi być zadeklarowane jako składnik), że znacznie lepiej jest ugotować/zrobić samemu pasty, smarowidła do chleba, potrawy bezmięsne z bezpośrednich składników. W moim dzieciństwie – czyli jakieś 60 lat temu jadało się mięso najwyżej 2-3 razy w tygodniu, w piątki była ryba, a w pozostałe dni były dania bezmięsne i nikt nie chodził głodny. Do tej tradycji nawiązuję teraz, gdzie ze względów zdrowotnych połowę moich posiłków mają stanowić warzywa i bez różnorodnych sałatek i surówek, tych tradycyjnych polskich, tylko w większej ilości na talerzu, nie byłoby to możliwe. Najbardziej jednak do ograniczenia mięsa przekonali mnie prywatnie poznani pracownicy zakładów mięsnych (różnych), którzy opowiedzieli mi co nieco o produkcji i zakończyli stwierdzeniem, że gdyby ludzie wiedzieli, ile lat ma to mięso, które kupujemy jako świeże i co jest w tych wędlinach i szynkach, to wszyscy byliby wegetarianami.

Książkę zdecydowanie polecam, wszystkim! 😉

Hołownia w tej książce przeszedł samego siebie – wprawdzie zawsze pisał emocjonalnie i „z pazurem”, ale tylu kapitalnych zwrotów i porównań nie spotkałam dotąd w żadnym z jego dzieł. Wbrew tytułowi nie ogranicza sie też tylko do zwierząt, ale porusza cały system ekologiczny w świetle nauki katolickiej, Pisma Świętego i jego, Hołowni, punktu widzenia. Sam od dłuższego czasu...