Od wczoraj układam w głowie opinię, a cokolwiek chciałabym napisać, wydaje mi się spojlerem i nie chodzi tylko o samą treść.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych, w trzech różnych, choć nie bardzo odległych miejscach, w niewielkim odstępie czasu, znika czterech nastolatków. "Zniknąć" najwłaściwiej oddaje grozę tej sytuacji, bo ciała nie zostały odnalezione - jest ból, rozpacz i strach, ale czy jest żałoba?
Głosami trzech matek i ojca jednego z chłopców, Anna Fryczkowska ukazuje sytuacje rodzinne Szymona, Kamila, Jędrzeja i Darka zanim doszło do tragedii i reakcje najbliższych w momencie zdarzenia i po nim. A "po nim" wydaje się nie mieć końca...
Relacje rodziców utkane są z codziennych drobiazgów, z pozornie nieistotnych spraw, a jednak, okazuje się, że bardzo ważnych i bolesnych, w zetknięciu z pustką po kimś kochanym. Te głosy są tak wiarygodne, że ranią serce czytelnika i, paradoksalnie, jest to ogromny plus książki.
Autorka poprzez pokazanie toku myślenia i działań rodziców, daje też do zrozumienia, że każdy ma swój sposób na "przepracowanie" utraty i nawet jeśli nam wydaje się on naiwny, nie mamy prawa oceniać i krytykować.
W pewnym momencie, oderwanym od siebie zdarzeniom, zostaje nadany wspólny mianownik - coś, co może łączyć te, z pozoru odrębne zaginięcia - wg mnie, zabieg ten doskonale się udał, a ewentualny przebieg wydarzeń wydaje się bardzo prawdopodobny. I tutaj też dochodzi relacja czwartej matki - momentami jeżąca włos na głowie, chwilami dziwna, ale mocno dająca do myślenia - czy miłość matki jest/bywa ślepa? Czy nasze dzieci zawsze są niewinne i lepsze od innych?
Świetny pomysł i bardzo dobrze, rzetelnie zrealizowany! W tej historii/historiach nie ma nic pewnego - wyobrażenia przeplatają się z rzeczywistością i wszystko pozostaje w sferze prawdopodobieństwa. Ta proza boli, uwiera, podsuwa milion pytań, zmusza do myślenia, ale nie za pomocą tanich chwytów, tylko poprzez przemyślaną fabułę i dobry język. Ostatni rozdział - faza matki Szymona - apogeum smutku i emocjonalnej szarpaniny :(
Ponieważ przeczytałam wszystkie książki z serii na F/Aktach, tę stawiam na najwyższej półce, tuż obok "Preparatora".

Od wczoraj układam w głowie opinię, a cokolwiek chciałabym napisać, wydaje mi się spojlerem i nie chodzi tylko o samą treść.
Pod koniec lat dziewięćdziesiątych, w trzech różnych, choć nie bardzo odległych miejscach, w niewielkim odstępie czasu, znika czterech nastolatków. "Zniknąć" najwłaściwiej oddaje grozę tej sytuacji, bo ciała nie zostały odnalezione - jest ból,...