Właściwie w momencie kiedy zgodziłam się przeczytać i napisać kilka słów o Traktacie o marionetkach, wiedziałam, że to będzie jedno z trudniejszych zadań, jakie mi się ostatnio trafiły. Zadanie rozłożone na kilka dni, ale na dzień dzisiejszy wykonany w formule dla mnie przyjętej i jedynie wykonalnej.
Całe życie uciekałam od poezji. I już nie ważne, czy ktoś nie nauczył mnie zainteresowania nią czy rzeczywiście, w moim przypadku to zbyt odległa forma przekazu, ale tak było i być może właśnie dlatego nadal dla mnie to bardzo trudna forma przekazu, bardzo emocjonalna, bardzo angażująca i bardzo wymagająca. Przepełniona uczuciami i oczekująca uczuć.
O dziwo, Traktat o marionetkach, nie pokonał mnie. Nie umiem powiedzieć ile z zamysłu autora pojawiło się w mojej interpretacji, ile odebrałam choćby na pograniczu stanu akceptowalnego, ale prawda jest taka, że przeczytałam. I spróbowałam zrozumieć. I nie wiem czy właściwie, ale akurat ta poezja wydała się bliska mnie samej. Bardzo szczera, niekiedy nawet brutalna, bezpośrednia, naładowana emocjami. I to niekoniecznie tymi z najlepszej półki. Rozumiem, każdy ma prawo być wściekły, ma prawo negować, nie zgadzać się, ale nie każdy ma odwagę o tym powiedzieć, spróbować ubrać to w słowa, nadać tym słowom wymiar osobisty. Grochmalski ma tę odwagę i siłę, która pokazuje, piętnuje, drażni i niepokoi. Ale co dla mnie chyba najważniejsze, wymaga zajęcia osobistego stanowiska. Możesz się zgadzać, możesz krytykować, możesz nawet być obojętny, ale musisz się ustosunkować. Pod kilkoma myślami mogłabym podpisać się obiema rękami, niektóre wydają mi się zbyt silne, zbyt naładowane złością, niektóre wydają mi się bardzo wyważone i właściwe. Różnie.
Anatewka. Śmierć. Moi przyjaciele. Zachwyt. To tak na dzisiaj. Jutro może być zupełnie inny zestaw.
Bardzo dobra szata graficzna. Uzupełniająca i tak samo niedopowiedziana jak niektóre myśli Grochmalskiego.
To dobra lektura. Dobrze zmierzyć się z wizją poety i swoim jej odbiorem.
Polecam. Warto zmierzyć się wizją Grochmalskiego.

Właściwie w momencie kiedy zgodziłam się przeczytać i napisać kilka słów o Traktacie o marionetkach, wiedziałam, że to będzie jedno z trudniejszych zadań, jakie mi się ostatnio trafiły. Zadanie rozłożone na kilka dni, ale na dzień dzisiejszy wykonany w formule dla mnie przyjętej i jedynie wykonalnej.
Całe życie uciekałam od poezji. I już nie ważne, czy ktoś nie nauczył mnie...