Wojna secesyjna kojarzy nam się z niewolnictwem, modą rodem z "Przeminęło z wiatrem" i przestarzałym kodeksem honorowym. Temat obecny w świadomości całego zachodniego świata, chociaż dotyczył w zasadzie jednego kraju. A co by było, gdyby wojna secesyjna powtórzyła się w XXI wieku, podczas kryzysu klimatycznego i energetycznego? Jaki byłby wówczas układ sił na świecie? Taką przygnębiającą wizję przyszłości snuje w swojej książce Omar El Akkad.

I jest to wizja na tyle realna, że łatwo ją traktować jako przepowiednię, zwłaszcza widząc, jak dziś nasz kraj reaguje na alternatywne źródła energii. Bo to właśnie punkt wyjścia postapokaliptycznej powieści "Ameryka w ogniu": w związku z globalnym ociepleniem wiele terenów nie nadaje się do życia, Europa popada w ruinę, Floryda zostaje wchłonięta przez ocean, a względnie nadające się do życia warunki są tylko na dalekiej północy. Aby powstrzymać ostateczny kataklizm, na całym świecie zabrania się korzystania z ropopochodnych źródeł energii, jednak niektóre południowe stany USA odcinają się od takiej polityki. Wybucha druga wojna secesyjna, tragiczna w skutkach dla obywateli. Bardzo szybko okazuje się, że zacofane południe nie jest w stanie wywalczyć czegokolwiek, posyła więc na północ zamachowców samobójców i dokonuje tylko drobnych aktów terroru. Dodatkowo po niebie krążą ptaki - drony napędzane energią słoneczną, które zrzucają bomby na przypadkowe cele, odkąd buntownicy z południa zniszczyli ich oprogramowanie.

W takich warunkach wychowują się dzieci Chesnutów - bliźniaczki Sarat i Dana oraz ich starszy brat Simon. Starają się przetrwać na spalonej słońcem ziemi i marzą o ucieczce na Północ. Po śmierci ojca z rąk zamachowca, pozbawieni środków do życia, zostają zabrani do obozu uchodźców, gdzie przez lata chłonne dziecięce umysły Sarat i Simona nasiąkają rebeliancką ideologią. Indoktrynowani od najmłodszych lat, stają się perfekcyjną bronią w rękach ostatnich nieustępliwych przywódców Południa.

Historia Sarat przedstawiona z jej punktu widzenia i z punktu widzenia jej bratanka, naprawdę wciąga. Nieco mniej interesujące były dla mnie publikowane pomiędzy kolejnymi rozdziałami dokumenty rządu Północy. Owszem, rzucały światło na ogólną sytuację w kraju, ale moim zdaniem ich układ był nieco chaotyczny, a niektóre zostały napisane w dość wymuszony sposób, żeby ich liczba zgadzała się z lukami między rozdziałami. Jestem natomiast pełna podziwu dla stylu autora, bo choć jest dość oszczędny w słowach i unika kwiecistych opisów, to w bardzo obrazowy sposób przedstawia swoje wyobrażenie na temat świata, którego możemy niestety doczekać. Czytając "Amerykę w ogniu" niemal widziałam spustoszenie, jakie dokonało się na Ziemi, apokaliptyczny krajobraz suszy i wszechobecną pustynię tam, gdzie kiedyś były żyzne plantacje bawełny. Nie mniej ciekawy był dla mnie aspekt psychologiczny, sposób przekształcania niewinnego dziecięcego umysłu w maszynę do zabijania, chłodną i opanowaną. Nie wyobrażam sobie tylko tego, w jaki sposób tereny północnej Afryki mogłyby stać się w takich warunkach największym imperium świata. Już teraz panują tam trudne warunki życia, a co dopiero wydarzyłoby się, gdyby klimat zmienił się na jeszcze gorętszy? To już ewidentnie myślenie życzeniowe i niekonsekwencja ze strony Autora, który urodził się w Egipcie i wychował w Katarze.

Sądząc po opiniach na Lubimy Czytać, nie każdemu książka ta przypadnie do gustu. Jeżeli ktoś lubi klimat postapokaliptyczny, interesuje się zmianami klimatycznymi i ludzką naturą, a do tego lubi twórczość choćby Głuchowskiego, to polecam serdecznie.

Wojna secesyjna kojarzy nam się z niewolnictwem, modą rodem z "Przeminęło z wiatrem" i przestarzałym kodeksem honorowym. Temat obecny w świadomości całego zachodniego świata, chociaż dotyczył w zasadzie jednego kraju. A co by było, gdyby wojna secesyjna powtórzyła się w XXI wieku, podczas kryzysu klimatycznego i energetycznego? Jaki byłby wówczas układ sił na świecie? Taką...