Reportaż Edyty Stępczak BURKA W NEPALU NAZYWA SIĘ SARI to niesamowita i prawdziwa historia o życiu kobiet w Nepalu. Dla zwykłego turysty wydawałoby się, że Nepal to piękny, wielobarwny i przyjazny kraj. Kobiety zamiast zwykłych burek symbolizujących uciemiężenie u Afganek, zakładają kolorowe Sari. Jednak większość z Nas niestety nie wie, że pod warstwami kolorowych materiałów kryje się ból, blizny i wielka tragedia, a życie nepalskich kobiet niczym nie różni się od muzułmańskich. Reportaż w trafny sposób ukazuje prawdziwe oblicze traktowania kobiet- dominacja, bicie, gwałty, poniżanie i zastraszanie, niekiedy morderstwa są na porządku dziennym. Największym skarbem rodziców jest syn, który według tradycji gwarantuje dostanie się do nieba po ich śmierci. Natomiast córka jest zbędnym balastem, którego trzeba jak najszybciej się pozbyć wydając za mąż. Dlatego bardzo często zdarza się, że kobieta rodzi po kilka, kilkanaście dzieci, tylko po to żeby urodzić syna, bo to syn zajmuje się na starość rodzicami. Córki natomiast idą na gospodarstwa mężów i teściów, gdzie robią za służące.
Kobiety nie mają prawa głosu, nie mogą wychodzić po zmroku, nie mogą się uczyć i można by jeszcze tak długo wymieniać czego nie mogą.. A co tak naprawdę mogą? Mogą jedynie modlić się o śmierć, bo tylko taki jest sposób na pozbycie się bólu i nieludzkiego traktowania.
Jednak coraz więcej kobiet w Nepalu zaczyna buntować się przeciwko tradycjom, zwyczajom i obyczajom, walczą o podstawowe prawa kobiet. Te odważne starają się pomagać słabszym, zakładając różne organizacje charytatywne, w których kobiety zaczynają naprawdę żyć, uczyć się czytać, pisać i zarabiać pieniądze na własne utrzymanie. Zaczynają pomagać nie tylko dorosłym kobietom, ale i dzieciom, żeby miały lepszy start w przyszłości. Wysyłają do szkoły i dają odrobinę czułości, żeby wiedziały, że są kochane. Mimo, iż nieustraszone kobiety próbują zmienić nastawienie ludzi w swoim kraju, jeszcze wiele pracy przed nimi. Wydaje się bowiem, że jest wiele kobiet, które uważają, że taka jest ich tradycja, takie przeznaczenie, postępują tak i godzą się na takie traktowanie, bo od dzieciństwa są do tego przystosowywane. Najgorsze jest to, że niegdyś kobiety będące traktowane podle przez swoje teściowe, w życiu dorosłym dokładnie w ten sam sposób postępują ze swoimi synowymi.
Cieszę się, że miałam możliwość przeczytać książkę. Dzięki niej jestem wdzięczna, że żyję w miejscu, w którym kobieta stoi obok mężczyzny, a nie za nim. Traktowana jestem na równi z innymi, mam możliwość poznawania świata i innych kultur, możliwość uczenia się, poszerzania swoich pasji i decydowania o swoim życiu. Kobiety w Nepalu takiej możliwości nie mają, a przynajmniej jeszcze długa droga przed nimi. Sądzę, że każda kobieta, która przeczyta tę książkę dojdzie do takich samych wniosków co ja. Naprawdę warto sięgnąć po ten reportaż, przeczytać i podziękować za to co się ma.

Reportaż Edyty Stępczak BURKA W NEPALU NAZYWA SIĘ SARI to niesamowita i prawdziwa historia o życiu kobiet w Nepalu. Dla zwykłego turysty wydawałoby się, że Nepal to piękny, wielobarwny i przyjazny kraj. Kobiety zamiast zwykłych burek symbolizujących uciemiężenie u Afganek, zakładają kolorowe Sari. Jednak większość z Nas niestety nie wie, że pod warstwami kolorowych...