Czemu zdecydowałam się sięgnąć po powieść „Pułapka” autorstwa Lilja Sigurdardóttir, pomimo tego, iż nazwisko to nic mi nie mówiło? Powodów niewątpliwie było kilka: moja słabość do kryminałów osadzonych w północnych klimatach, chęć przeżycia rozedrganej przejażdżki emocjonalnej gwarantowanej z reguły przez autorów tego gatunku oraz sama historia nakreślona w kilku zdaniach na tylnej okładce. Obiecano mi mroczny, niepokojący kryminał, z matką, lesbijką oraz przemytniczką w jednej osobie, która wpadła w tytułową pułapkę. Czy takim zapewnieniom można się było oprzeć? Oczywiście, że nie!
Chwilę czasu muszę poświęcić warsztatowi, jaki reprezentuje Lilja Sigurdardóttir, bowiem jest niezwykle dopracowany, zróżnicowany, a przez co warty poznania i zapamiętania. Pisarka potrafi świetnie nakreślić postacie, chociażby chodziło jedynie o bohaterów pojawiających się w tej historii dosłownie na chwilę. Sprawia, że nie są jedynie „zapchaj dziurami”, a ludźmi jakich można spotkać w banku, urzędzie czy na ulicy.
Dodatkowo, autorka z pewnością dokładnie zaznajomiła się z mechanizmami rządzącymi kontrolą celną oraz funkcjonowaniem lotniska, co dodaje całej opowieści autentyczności. Przedstawione procedury są jak najbardziej autentyczne, dlatego też zaliczam to na plus.
Ciekawym i wzbogacającym powieść zabiegiem jest również pozorna wielowątkowość, która z perspektywy znajomości zakończenia, składa się na doskonale spójną całość.
Główna bohaterka – Sonja jest przeciętną kobietą, którą mogłaby być każda z nas. Kocha swojego synka, nieco żałuje rozpadu małżeństwa, spowodowanego jej romansem z inną kobietą, tęskni za normalnym życiem i stabilnością finansową. Mimo, iż jest przemytniczką, można poczuć do niej sympatię, a wraz z rozwojem akcji, wręcz kibicować jej poczynaniom. Szczerze mówiąc, obawiałam się nieco, że z racji mnogości ról społecznych, jakie jej przypisanych, może być nieco skandalizująca bądź przerysowana, ale autorce udało się zachować należyty balans.
Tylko jedna, jedyna rzecz drażniła mnie podczas czytania – ciągłe, powtarzane niemal do znudzenia, stwierdzenie przypominające, że główna bohaterka znalazła się w pułapce. Nie wiem, czy była to próba podkreślenia zasadności tytułu, czy też zupełnie niepotrzebnego podkreślenia odczuć Sonji.
Co mogę dodać? W momencie, gdy trafia mi się ciekawa książka, lubię usiąść w fotelu i zagłębić się lekturze. Tak, aby móc rozgościć się w tym fikcyjnym świecie i przez chwilę żyć rozgrywającymi się w nim wydarzeniami. Niestety, tym razem rzeczywistość co rusz zmuszała mnie do odkładania książki, powodując poddenerwowanie i niecierpliwość, spowodowaną chęcią poznania dalszych losów Sonji oraz reszty bohaterów. Dlatego też radzę Wam, abyście rozpoczęli lekturę tego tytułu w momencie, kiedy faktycznie będziecie mieli czas, aby w spokoju rozkoszować się historią opowiedzianą na blisko trzystu stronach tej książki.
Podsumowując: Polecam!

Czemu zdecydowałam się sięgnąć po powieść „Pułapka” autorstwa Lilja Sigurdardóttir, pomimo tego, iż nazwisko to nic mi nie mówiło? Powodów niewątpliwie było kilka: moja słabość do kryminałów osadzonych w północnych klimatach, chęć przeżycia rozedrganej przejażdżki emocjonalnej gwarantowanej z reguły przez autorów tego gatunku oraz sama historia nakreślona w kilku zdaniach...