Czarujące, czarujące to jest dobry przymiotnik, czarujące dziwactwo, dziwactwo to jest dobry rzeczownik. Miałem zupełnie inną wizję tej książki, przez pryzmat mojego poprzedniego spotkania z Saundersem (byłem zachwycony), kiedy przeczytałem że napisał powieść, stwierdziłem, że muszę to mieć, muszę to mieć. Post factum - musiałem? Raz, bardzo mylące jest pierwsze wrażenie - gruba oprawa, stron gdzieś koło 400, myślałem, porządna cegła, pożywna literatura. Tymczasem - pierwszy rzut oka do środka pokazuje kłamstwo - to bardziej sztuka teatralna niż powieść, na jednej stronie czasami mamy tylko pojedynczy samotny akapit - i strony lecą jak liście z drzew w listopadzie, na dziesiątki, na setki. Cała książka jest na dwa porządne posiedzenia, pięć mniej porządnych (jak w moim wypadku). Czy zatem jest tutaj jakość zamiast ilości? To z kolei jest trudne pytanie, odpowiem - niby tak, bo Saunders włada piórem jak samuraj, a tłumacz, Michał Kłobukowski robi na tym angielskim tekście piruety i salta z podwójnym obrotem. Ale - po fakcie, zadałem sobie pytanie - czy ten tekst mną jakoś wstrząsnął, czy mnie zmienił, czy ze mną zostanie. Więc - nie, nie i nie. Czasami, kiedy akapit szczególnie się rozciąga, i czytamy jedną wypowiedź, nawiązujemy z tekstem stosunek nieprzerywany (he he), przez dwie strony cięgiem, zaczyna się robić z tego jakaś rozsądna narracja, zaczynam czuć tą fabułę, wtedy tekst się urywa i wchodzimy w rytm dialogów wręcz kolejowy, nastrój pryska jak romantyzm randki gdy do pokoju weszli rodzice, kartki szeleszczą (ledwo nadążałem z przewracaniem) i całość się kończy zanim na dobre się zaczęła. I mam takie wrażenia, szczerze mówiąc, jak herbata o której zapomniałem dwie godziny temu. Myślałem nad 6/10, ale to by była jednak krzywda, bo książka jest rozkoszna - ale wiedząc, na co autora stać, i jakie mi zrobił kuku swoimi opowiadaniami - cytując królową Wiktorię "We are not impressed".

Czarujące, czarujące to jest dobry przymiotnik, czarujące dziwactwo, dziwactwo to jest dobry rzeczownik. Miałem zupełnie inną wizję tej książki, przez pryzmat mojego poprzedniego spotkania z Saundersem (byłem zachwycony), kiedy przeczytałem że napisał powieść, stwierdziłem, że muszę to mieć, muszę to mieć. Post factum - musiałem? Raz, bardzo mylące jest pierwsze wrażenie -...