Dopóki bowiem nie spotka nas ostateczny kres, "nigdy" właściwie nic nie znaczy.

Dopóki bowiem nie spotka nas ostateczny kres, "nigdy" właściwie nic nie znaczy.

Byliśmy tacy, jacyśmy byli![…] Jakże moglibyśmy być inni? A będąc takimi, inaczej postąpić? Byliśmy tacy w owym czasie i przywiodło nas do tego punktu właśnie to, nie żadne wrodzone zło w nas samych, lecz ówczesny stan naszego poznania i wcześniejsze doświadczenia.

Byliśmy tacy, jacyśmy byli![…] Jakże moglibyśmy być inni? A będąc takimi, inaczej postąpić? Byliśmy tacy w owym czasie i przywiodło nas do t...

Umysł jego od niedawna ku smutkowi się skłaniał; ku poczuciu, że świat przepełniony jest smutkiem; że każdy dźwiga jakieś smutku brzemię; każdy cierpi; i jakąkolwiek w tym świecie obrałoby się drogę, pamiętać należy, że wszyscy cierpią (nikt nie jest kontent; wszyscy skrzywdzeni, zaniedbani, poniechani, niezrozumiani), trzeba tedy czynić, co w naszej mocy, aby ulżyć wszystkim napotkanym; i że jego teraźniejszy smutek nie jest li tylko jego własnym, bynajmniej nie jest, lecz odczuwały go i jeszcze odczują dziesiątki ludzi we wszystkich czasach, w każdym czasie, nie lża go zatem przewlekać ni z nim przesadzać, ponieważ w tym stanie on sam, prezydent Lincoln, nikomu przyjść z pomocą nie zdoła, że zaś z racji swego stanowiska w świecie może ogromnie pomóc lub wielce zaszkodzić, nie powinien trwać w przygnębieniu, jeśli tylko zdoła zeń się otrząsnąć. hans vollman s. 374.

Umysł jego od niedawna ku smutkowi się skłaniał; ku poczuciu, że świat przepełniony jest smutkiem; że każdy dźwiga jakieś smutku brzemię; ka...