"Stacje i stacyjki"
Druga część monografii "Łódzkiej Kolei" okazała się równie interesująca, co jej pierwszy tom. Jest to zasługa Michała Jerczyńskiego, który na takich monografiach zęby zjadł.
Opisanie osobno samych stacji Łódzkiego Węzła to bardzo dobry zabieg. Można było się skupić na zmianach i roli od momentu powstania do dnia dzisiejszego (o ile stacja jeszcze funkcjonuje). Autor starał się uchwycić najdrobniejsze zmiany i bez skrupułów zasypuje nasz szczegółami. Przy tego typu monografiach jest to zaleta. Jednocześnie język nie jest zbytnio przesycony technikaliami, tak że stawałby się niezrozumiały dla osób spoza tematu.
Niestety publikacja jest raczej przeznaczona dla osób lubiących takie tematy lub autochtonów. Reszta może być przytłoczona dużą ilością danych.
Tekst wiodący wspierają liczne, starannie dobrane zdjęcia. Nieraz są one tak duże, że pozwalają wychwycić szczegóły, o których pisze Michał Jerczyński.
Oprócz zdjęć dostajemy profesjonalnie wykonane plany stacyjne. Jest to niezwykle ważne przy śledzeniu zmian w budowie stacji. Dobrze wykonane plany lub przedruki oryginalnych są ozdobą i wielką pomocą podczas czytania tego typu literatury.
Jak ważne jest to, można się przekonać czytając większość książek Przemysława Dominasa. Autor ten umieszczając w swych publikach pseudo kolejowe "plany stacyjne" powoduje nie tylko uśmiech dezaprobaty ale również trudności w odbiorze przekrojowego tekstu.
Na szczęście w książkach Michała Jerczyńskiego tego błędu nie popełniono.
Jednym zauważalnym minusem jest wielkość tych planów. Ja musiałem używać lupy. Szkoda, że wydawca nie pomyślał o rozkładanych wklejkach.
Wydanie jest wysokiej jakości.
Twarda oprawa i szyty blok kartek zapewnia trwałość. Sam papier to pogrubiony lakierowany. Pięknie na nim prezentują się wszelkie ilustracje i sam tekst.
Podsumowując wraz z pierwszym tomem dostajemy najlepszą książkę o historii Łódzkiej Kolei. Bogata tekstowo i wizualnie będzie ozdobą niejednej biblioteki.

"Stacje i stacyjki"
Druga część monografii "Łódzkiej Kolei" okazała się równie interesująca, co jej pierwszy tom. Jest to zasługa Michała Jerczyńskiego, który na takich monografiach zęby zjadł.
Opisanie osobno samych stacji Łódzkiego Węzła to bardzo dobry zabieg. Można było się skupić na zmianach i roli od momentu powstania do dnia dzisiejszego (o ile stacja jeszcze...