Paustowski ma to coś, z czym za bardzo nie można dyskutować, coś co się przyjmuje za wzór.

U niego jest jak u dziadka, poda cukierka, opowie o jakimś wydarzeniu z życia. Ma niewątpliwie wielką cierpliwość do czytelnika. Treść to skarb dla osób, które szukają książek o tematyce "pisania", dla całej reszty osób może zabraknąć tego, po co zwykle zaglądają do książek. Nie ma tu ani akcji, ani romansu, ani intrygi i innych takich.
Jest proces twórczy, z różnych perspektyw.


Wielki plus należy się również tlumaczowi Julianowi Wołoszynowskiemu. Książka wydana w 1957 roku, a ja ani razu nie musiałam się męczyć z sensem zdania. Współcześnie jest to niemal standard.

Paustowski ma to coś, z czym za bardzo nie można dyskutować, coś co się przyjmuje za wzór.

U niego jest jak u dziadka, poda cukierka, opowie o jakimś wydarzeniu z życia. Ma niewątpliwie wielką cierpliwość do czytelnika. Treść to skarb dla osób, które szukają książek o tematyce "pisania", dla całej reszty osób może zabraknąć tego, po co zwykle zaglądają do książek. Nie ma...

Książka nierówna. Składa się z uwag o pracy pisarza ( to są fragmenty gorsze ) i krótkich opowiadań będących ilustracją do tych uwag. Paustowski rozprawia się w tych uwagach z mitami dotyczącymi pisarstwa ( nie ma czegoś takiego jak natchnienie ) ; do pisania potrzebna jest wiedza i zaangażowanie. Część książki poświęcona jest pięknu języka rosyjskiego , rosyjskiej przyrody i radzieckiej literatury.
Są także uwagi o tym co Paustowskiemu się nie podobało - narzucanie przez decydentów co jest piękne i wartościowe a co nie , zmuszanie pisarzy do innych prac czy drukowanie kiepskich acz poprawnych politycznie książek. Oczywiście uwagi te są bardzo stonowane i aluzyjne ; przeciwwagą ich jest kilkukrotne zapewnienie czytelników że ustrój komunistyczny jest najlepszym i należy poświęcić dla niego wszystko.

Książka nierówna. Składa się z uwag o pracy pisarza ( to są fragmenty gorsze ) i krótkich opowiadań będących ilustracją do tych uwag. Paustowski rozprawia się w tych uwagach z mitami dotyczącymi pisarstwa ( nie ma czegoś takiego jak natchnienie ) ; do pisania potrzebna jest wiedza i zaangażowanie. Część książki poświęcona jest pięknu języka rosyjskiego , rosyjskiej przyrody...