"Nie tyle moja własna śmierć jest nie do zniesienia, ile śmierć najbliższych. Bo ich kocham. I część mnie umiera razem z nimi. Dlatego można by powiedzieć, że wszelka miłość jest formą samobójstwa."

Sara i Angus po śmierci jednej z bliźniaczek jednojajowych postanawiaja przeprowadzić się na wyspę, odziedziczona przez Angusa po zmarłej babci. Jednak każde z nich robi to z innego powodu, przytłoczone tajemnicami, które skrywaja przed soba nawzajem. Kirstie i Lydia były nierozłaczne i Kirstie ogromnie przeżyła stratę siostry. Jednak po ponad roku od tragicznego wypadku, Sara odkrywa, że Kirstie zachowuje się inaczej, że bardziej przypomina Lydię. Ma jej zachowania, cechy, nagle okazuje się, że nie lubi matematyki, i zdecydowanie lepiej czyta - co było typowe dla jej siostry bliźniaczki, odrzuca starych przyjaciół na korzyść tych, które miała jej siostra, a kiedy prosi mamę, by nazywała ją Lydia, bo to jest jej prawdziwe imię, że to Kirstie nie żyje, Sara zaczyna mieć wątpliwości, czy pochowali właściwą bliźniaczkę. Zachowanie córki zaczyna być coraz dziwniejsze, a do tego jej małżeństwo praktycznie wisi na włosku. Powoli próbuje odkryć, która z jej córek przeżyła wypadek, jednak to co odkryje, zdecydowanie nie będzie tym czego się spodziewała.

Świetny Thriller trzymający w napięciu od początku do końca. Był moment, kiedy sądziłam, że wiem czego się spodziewać, ale za chwilę zachodziły mnie wątpliwości komu wierzyć co właściwie wydarzyło sie w dniu śmierci jednej z bliźniaczek, a nawet w momencie sztormu na wyspie, kiedy Sara była sama z córką, zaczęłam się bać jak to mam w zwyczaju podczas oglądania horrorów. Co prawda sama się troszke w to wmanipulowałam, ale odrobina adrenaliny jeszcze nikomu nie zaszkodziła.
Byłam natomiast ogromnie zsfustrowana, kiedy Sara ciągnęła córkę do szkoły, wiedząc, ze nie czuje się w niej dobrze, a moment w którym zaprosiła koleżankę z klasy do nich na wyspę, w ramach przymusowego nawiązania znajomości, był już ciosem poniżej pasa, zarówno dla córki, jak i dla dziewczynki, która nie miala najmniejszej ochoty z nią przebywać. kiedy powoli zaczęły ujawniac się pewne fakty, gdzieś pod skórą mialam przeczucie, że to Angus zna prawdę, ale kiedy Sara zaczęła rzucać w nimi oskarżeniami i to tymi najcięższego kalibru, nie byłam już niczego pewna.
Zakończenie mimo, że słodko-gorzkie, to mi jak najbardziej odpowiadało i chyba nie mogłabym go sobie lepiej wyobrazić.
Szczerze polecam.

"Nie tyle moja własna śmierć jest nie do zniesienia, ile śmierć najbliższych. Bo ich kocham. I część mnie umiera razem z nimi. Dlatego można by powiedzieć, że wszelka miłość jest formą samobójstwa."

Sara i Angus po śmierci jednej z bliźniaczek jednojajowych postanawiaja przeprowadzić się na wyspę, odziedziczona przez Angusa po zmarłej babci. Jednak każde z nich robi to z...