Jestem rozczarowana. Zainteresowana opisem książki wypożyczyłam ją w bibliotece. Historia bohaterki mnie pochłonęła. Przechodząc do następnej części, ciekawa dalszym losem bohaterów spotkało mnie niemiłe zaskoczenie. Książka składa się z opowiadań, które nie są zbyt ciekawe oprócz głównej historii, którą nam sugeruje sama okładka. Szkoda, że w opisie książki ten aspekt nie jest wspomniany.

Jestem rozczarowana. Zainteresowana opisem książki wypożyczyłam ją w bibliotece. Historia bohaterki mnie pochłonęła. Przechodząc do następnej części, ciekawa dalszym losem bohaterów spotkało mnie niemiłe zaskoczenie. Książka składa się z opowiadań, które nie są zbyt ciekawe oprócz głównej historii, którą nam sugeruje sama okładka. Szkoda, że w opisie książki ten aspekt nie...

Podobnie jak inne czytelniczki byłam zaskoczona, że autorka się po krótkie formy literackie. Pierwsza opowieść (najdłuższa),bardzo romantyczna podobała mi się. Kilka opowiadań wydawało mi się na średnim poziomie, ale kolejne urzekły mnie.

Podobnie jak inne czytelniczki byłam zaskoczona, że autorka się po krótkie formy literackie. Pierwsza opowieść (najdłuższa),bardzo romantyczna podobała mi się. Kilka opowiadań wydawało mi się na średnim poziomie, ale kolejne urzekły mnie.

Pewnie znana jest Wam twórczość Jojo Moyes i jej słynna książka "Zanim odszedłeś". Na tyle przeczytanych książek autorki żadna nie jest w stanie przebić tej jednej 🤭

"Dwa dni w Paryżu" to książka, którą czytałam w październiku i jestem nią bardzo rozczarowana. 😢 Sięgając po tę książkę nie wiedziałam, że jest to zbiór 11 opowiadań. Szkoda, że na okładce nie ma takiej informacji. Po skończeniu pierwszego opowiadania nie wiedziałam co jest grane, okazało się, że przeszłam do kolejnej historii. #dwadniwparyżu posiada 2 dłuższe opowiadania, a pozostałe to ok. 10 stronicowe historie.

Z tych wszystkich opowiadań najbardziej spodobało mi się to pierwsze. Było ono dłuższe, dzięki czemu lepiej można było wczuć się w tą historię. Główna bohaterka Nell sama leci do Paryża, można stwierdzić, że tam dopiero zaczyna żyć i daje się ponieść chwili. Zabawna była też recepcjonistka 🤭 W tym opowiadaniu autorka przybliża nam też lepiej Paryż, a raczej jego atrakcje, które można zobaczyć.

Czytaliście? Jakie były wasze wrażenia po lekturze?

Nie długo przekonam się czy urzeknie mnie najnowsza książka autorki, która już czeka aż ją przeczytam.

Pewnie znana jest Wam twórczość Jojo Moyes i jej słynna książka "Zanim odszedłeś". Na tyle przeczytanych książek autorki żadna nie jest w stanie przebić tej jednej 🤭

"Dwa dni w Paryżu" to książka, którą czytałam w październiku i jestem nią bardzo rozczarowana. 😢 Sięgając po tę książkę nie wiedziałam, że jest to zbiór 11 opowiadań. Szkoda, że na okładce nie ma takiej...

Oryginalny tytuł książki „Paris for One and Other stories”… szkoda że w tłumaczeniu tego nie zaznaczyli…
Książka to zbiór kilku opowiadań, kilka różnych krótkich historii. Szybko i łatwo się czyta ale tak naprawdę miałam nadzieję na kontynuację losów Nell, które najbardziej mnie urzekły …
Trochę rozczarowana :(

Oryginalny tytuł książki „Paris for One and Other stories”… szkoda że w tłumaczeniu tego nie zaznaczyli…
Książka to zbiór kilku opowiadań, kilka różnych krótkich historii. Szybko i łatwo się czyta ale tak naprawdę miałam nadzieję na kontynuację losów Nell, które najbardziej mnie urzekły …
Trochę rozczarowana :(

Od razu na początku chciałabym uświadomić wszystkich czytelników ,że „Dwa dni w Paryżu” to właściwie zbiór opowiadań. Nie jest to jednolita powieść. Tytułowe „Dwa dni w Paryżu” to około 150 stronnicowa nowela. Pozostałe opowiadania liczą po kilka, kilkanaście stron. „Dwa dni w Paryżu” to opowieść o Nell, bardzo cichej, poukładanej i w swoim mniemaniu wręcz nudnej angielskiej dziewczynie, która postanawia zrobić wreszcie coś szalonego i pod wpływem impulsu organizuje dla siebie i swojego chłopaka weekend w Paryżu. Niestety czekając na peronie na pociąg dowiaduje się, że jej chłopak dołączy do niej w późniejszym czasie. Przerażona samotną wyprawą w nieznane, bez znajomości języka, przezwycięża swoje lęki i postanawia realizować swój plan. Podróż ta, pozwoli jej spojrzeć z dystansem na swoje życie i swój związek oraz otworzyć się na nowe znajomości, w tym być może tę najważniejszą.
Książka Jojo Moyes przedstawia kilka historii, które łączy miasto zakochanych. Razem z nimi przemierzamy romantyczne zakątki Paryża, przedstawione przez autorkę w bardzo malowniczy sposób. Różni bohaterowie, zaplątani w bardzo emocjonalne relacje, szukają odpowiedzi na ważne pytania.
Wszystkie opowiadania z tego zbioru czyta się bardzo przyjemnie. Kilku stronicowe historie pochłaniają czytelnika od pierwszych wersów. Od razu jesteśmy wrzuceni w sam środek ważnego problemu bohaterów, w konkretną akcję. Ja osobiście nigdy nie byłam miłośniczką opowiadań i pewnie nie sięgnęłabym po tę książkę, gdybym wiedziała wcześniej, że są to krótkie formy ale naprawdę nie żałuję i bardzo polecam wszystkim czytelniczkom, nawet tym, które nie przepadają za opowiadaniami. Dla mnie ta książka to bardzo pozytywne zaskoczenie i bardzo miła niespodzianka.

Od razu na początku chciałabym uświadomić wszystkich czytelników ,że „Dwa dni w Paryżu” to właściwie zbiór opowiadań. Nie jest to jednolita powieść. Tytułowe „Dwa dni w Paryżu” to około 150 stronnicowa nowela. Pozostałe opowiadania liczą po kilka, kilkanaście stron. „Dwa dni w Paryżu” to opowieść o Nell, bardzo cichej, poukładanej i w swoim mniemaniu wręcz nudnej...

Nie tego się spodziewałam po tej książce. Kilka opowieści w jednej książce. Szybko się czyta ale ja bym nie sięgnęła po nią drugi raz.

Nie tego się spodziewałam po tej książce. Kilka opowieści w jednej książce. Szybko się czyta ale ja bym nie sięgnęła po nią drugi raz.

Poprzednie opinie nie nastrajały pozytywnie do tej książki, ale mnie się podobała. Uwielbiam pozytywne, pełne magii, miłości, uczuć opowiadania. Jasne. Wolę dlugi książki niż krótkie, ale trzeba spróbować wszystkiego. Serdecznie polecam.

Poprzednie opinie nie nastrajały pozytywnie do tej książki, ale mnie się podobała. Uwielbiam pozytywne, pełne magii, miłości, uczuć opowiadania. Jasne. Wolę dlugi książki niż krótkie, ale trzeba spróbować wszystkiego. Serdecznie polecam.

Książki Jojo Moyes do tej pory traktowałam jak pewniaki. Niestety Dwa dni w Paryżu sprawiły, że będę podchodzić ostrożniej. To nie jest długa powieść, jak sądziłam, tylko zbiór zbiór krótszych, lub dłuższych opowiadań. Czy ktoś o tym informuje na okładce? Nope. Gdybym książkę kupiła, a nie wypożyczyła, byłabym zła, bo liczyłam na pełnowymiarową historię.

Do tego tytułowe opowiadanie o samotnej dziewczynie, którą facet wystawił samą w Paryżu jest dość płytkie. Bohaterka mimo wielkich lęków natychmiast odnajduje się jakoś w sytuacji i oczywiście znajduje przystojnego adoratora. Autorka wykorzystuje mnóstwo stereotypów, postacie są płaskie i naiwne, a sama historia nie przekonuje do siebie. Trudno mi się to czytało, wszystko brzmiało sztucznie.

Co gorsza (a może nie?),niektóre z opowiadań mają o wiele lepsze pomysły niż ta pierwsza tytułowa historia. Są też lepiej napisane. Dwa dni w Paryżu jest tylko najdłuższe. Mam bardzo przykre podejrzenie, że te opowiadania zostały dopchane, żeby ilość stron się zgadzała i książka nie odstawała na półce rozmiarowo od innych. Najgorzej. Co ciekawe, w oryginalny wydaniu już sam tytuł wskazuje, że to zbiorcze wydanie opowiadań. Ale polski wydawca zdecydował inaczej… Shame.

🗼Moyes ogólnie dobrze pisze

Ogólnie lubię Jojo Moyes i w niektórych opowiadaniach z tego tomu widać to, za co ją cenię – autentyczność i pomysłowość. Pisarka umie oklepane schematy romantycznych historii podać oryginalnie. Niektóre bohaterki popełniają głupotki takie, że oczy się same przewracają. A jednak Moyes potrafi zrobić tak, żeby jakoś sensownie dojrzały, czegoś się nauczyły, albo zaskoczyć jakimś szczegółem fabuły.

Jak na przykład robi w zakończeniu opowiadania Między tweetami, w którym opowiada historię pewnego celebryty, któremu żona wymyśliła romans i stalkerkę, żeby pobudzić znów zainteresowanie mediów i który to pomysł nie kończy się dobrze. Z kolei w Butach z krokodylej skóry Moyes opowiada historię pomyłki torby z butami na siłowni, w której znajdują się Louboutiny. Szpilki te zaskakująco zmieniają życie bohaterki.

🗼Są przebłyski

Niezłe są też Pończochy o nieoczekiwanym efekcie matrymonialnym napadu na bank, oraz Trzynaście dni z Johnem C., czyli historia o znalezionym telefonie, w którym znalazczyni odkrywa pozamałżeński romans właścicielki i postanawia wejść w rolę kochanki. To opowiadanie byłoby jeszcze lepsze, gdyby się kleiło logicznie – dzisiaj już nikt chyba nie ma niezablokowanego pinem telefonu, więc niby jak bohaterka dostała się do wiadomości.

Reszta opowiadań nie ma za bardzo ani pomysłu, ani bohaterów, co sprawia, że Dwa dni w Paryżu stają się czytadłem, niespecjalnie spełniającym oczekiwania długiej i przyjemnej historii, przynajmniej na dwa wieczory, i w którą będzie można się w nią wczuć. Czyli tego, na co liczyłam po Moyes.

Książki Jojo Moyes do tej pory traktowałam jak pewniaki. Niestety Dwa dni w Paryżu sprawiły, że będę podchodzić ostrożniej. To nie jest długa powieść, jak sądziłam, tylko zbiór zbiór krótszych, lub dłuższych opowiadań. Czy ktoś o tym informuje na okładce? Nope. Gdybym książkę kupiła, a nie wypożyczyła, byłabym zła, bo liczyłam na pełnowymiarową historię.

Do tego tytułowe...

Jak zwykle jeśli chodzi o Moyes, czytanie jej książek jest dla mnie komfortowe, przynosi ukojenie i otula jak ciepły koc w zimny jesienny wieczór. Mimo ze ta książka to opowiadania, miło się ja czytało i spełniła swoje zadanie.

Jak zwykle jeśli chodzi o Moyes, czytanie jej książek jest dla mnie komfortowe, przynosi ukojenie i otula jak ciepły koc w zimny jesienny wieczór. Mimo ze ta książka to opowiadania, miło się ja czytało i spełniła swoje zadanie.

Wspaniałe opowiadanie przepełnione nieskrępowanym romantyzmem i takie z morałem i nauczką ma przyszłość. Aż czuje przyjemność, że mogłam je przeczytać! Różni ludzie, światy, nawet epoki różne ale wszystkich łączy to samo: chęć bycia kochanym, wyjątkowym, wystarczającym i jednocześnie ponadprzecietynym. A wszystko to mamy w sobie. Czasem trzeba sobie tylko przypomnieć, odkurzyć marzenia, spontaniczność i szczerość. To że dziś jest ponad nasze siły nie znaczy, że jutro nie będzie magii. Bo ona istnieje... naprawdę

Wspaniałe opowiadanie przepełnione nieskrępowanym romantyzmem i takie z morałem i nauczką ma przyszłość. Aż czuje przyjemność, że mogłam je przeczytać! Różni ludzie, światy, nawet epoki różne ale wszystkich łączy to samo: chęć bycia kochanym, wyjątkowym, wystarczającym i jednocześnie ponadprzecietynym. A wszystko to mamy w sobie. Czasem trzeba sobie tylko przypomnieć,...