Guillaume Musso – autor piętnastu bestsellerów, od siedmiu lat nieprzerwanie utrzymujący się na pierwszym miejscu listy najpopularniejszych francuskich pisarzy. Debiutował w 2001 r. thrillerem „Skidamarink”, doskonale przyjętym przez krytykę. Druga powieść, „Potem…”, zainspirowana wypadkiem samochodowym, z którego cudem uszedł z życiem, rozpoczęła jego spektakularną międzynarodową karierę. Łączny nakład jego powieści – przełożonych na prawie 40 języków – przekroczył 25 milionów egzemplarzy. Kluczem do sukcesu Musso jest łączenie wątków miłosnych, kryminalnych i – czasami – fantastycznych, w doskonałym i niemożliwym do naśladowania stylu [opis pochodzi z okładki].

Dwójka bohaterów, Madeline i Gaspard, w wyniku przeciwności losu, lub po prostu przeznaczenia, wynajmują ten sam dom w uroczym zaułku Paryża. Dom, który stanowi również pracownię, należał do słynnego malarza, Seana Lorenza, którego tragiczne życie i śmierć rzucają ponury cień nie tylko na jego dom, ale także na wynajmujących go ludzi. Znajomość Madeline i Gasparda z wiadomych przyczyn nie zaczyna się najlepiej – oboje są samotnikami, którzy przybyli do Paryża, aby stawić czoła własnym demonom, więc na pewno nie potrzebują swojego towarzystwa. Jednak sytuacja się zmienia, gdy oboje zagłębiają się w historię artysty Lorenza. Ma ona bardzo tragiczny wydźwięk, dodatkowo okazuje się, że ostatnie jego obrazy zapadły się pod ziemię. Podążając śladem geniusza bohaterowie zaczynają własne śledztwo, które ostatecznie zaprowadzi nas do niewiarygodnego zakończenia.

Mam trochę mieszane uczucia, przez większą część książki historia była po prostu dobra. Nie za bardzo porywająca, akcja toczyła się raczej leniwie, powiedziałabym, że czytało się jak obyczajówkę. Oczywiście historia malarza i kolejne odkrywające się karty były ciekawe, ale nie na najwyższym poziomie. Madeline pracowała kiedyś w policji, zajmowała się nierozwiązanymi sprawami kryminalnymi, wobec tego jej postawa w trakcie śledztwa bardzo zbijała mnie z tropu. To Gaspard, dramatopisarz, prowadził „profesjonalne” śledztwo, znajdował coraz to nowe dowody i przekonywał Madeline do zaangażowania się w sprawę. Oprócz tego drażniło mnie to, że każdy z nich działał na własną rękę, niby razem, ale jednak osobno, przez co cały pomysł na umieszczenie ich w jednym domu trochę tracił sens. Jednak końcówka książki wywołała we mnie znacznie więcej emocji, akcja nabrała rumieńców i w końcu zaczęło się coś dziać. Odtworzenie ostatnich dni z życia Seana było emocjonujące i ekscytujące, a sam efekt śledztwa wprawia w spore zaskoczenie. Jednak i tu znalazłam kilka mankamentów, czegoś mi brakowało w ostatnich zdaniach.

Mimo to książka wypada naprawdę dobrze. Czyta się ją błyskawicznie, a wszechobecna sztuka i muzyka kojąco działają na naszą wyobraźnię. Historia sama w sobie naprawdę ma potencjał, więc jestem zadowolona z lektury, chociaż mogło być znacznie lepiej. Najbardziej jednak podobała mi się gra bohaterów w rozwiązywanie kolejnych „zagadek”, pozostawionych przez Seana, a i dla Was autor zostawił niespodziankę na końcu książki! Wątek kryminalny został bardzo dobrze poprowadzony, jest zaskakujący i wnosi świeży "powiew" do całej historii. Polecam, fani Musso na pewno będą zadowoleni.

Dziękuję Wydawnictwu Albatros za egzemplarz.

Guillaume Musso – autor piętnastu bestsellerów, od siedmiu lat nieprzerwanie utrzymujący się na pierwszym miejscu listy najpopularniejszych francuskich pisarzy. Debiutował w 2001 r. thrillerem „Skidamarink”, doskonale przyjętym przez krytykę. Druga powieść, „Potem…”, zainspirowana wypadkiem samochodowym, z którego cudem uszedł z życiem, rozpoczęła jego spektakularną...