Trochę nudna, czegoś zabrakło. Moze gdyby postacie były mnie irytujące, to bardziej by mi się podobała. Taki średniak.

Trochę nudna, czegoś zabrakło. Moze gdyby postacie były mnie irytujące, to bardziej by mi się podobała. Taki średniak.

Odkąd przeczytam moją ostatnią powieść Guillaume Musso, minęło trochę czasu. Czułam przesyt jego książkami i dałam nam odpoczynek. Aż kilka dni temu zauważyłam na empikgo "Gdzie jest Angelique" i pomyślałam, że to chyba właściwy moment na powroty.
Niestety, już od pierwszych rozdziałów jakoś nie mogłam się wczuć w tę historię, a jej bohaterowie zaczynali mnie irytować. Powolna akcja nie dodawała atrakcyjności, a wszechobecna dwulicowość postaci, działała mi na nerwy. I choć fabuła zawiera wiele ciekawych tajemnice, mrocznych intryg oraz nieobliczalnych bohaterów, to nijak nie mogłam się do niej przekonać. Czytając ją, ogromnie się męczyłam. Na całe szczęście nie jest to zbyt obszerna powieść. Powieść, na której się zupełnie zawiodłam.

Odkąd przeczytam moją ostatnią powieść Guillaume Musso, minęło trochę czasu. Czułam przesyt jego książkami i dałam nam odpoczynek. Aż kilka dni temu zauważyłam na empikgo "Gdzie jest Angelique" i pomyślałam, że to chyba właściwy moment na powroty.
Niestety, już od pierwszych rozdziałów jakoś nie mogłam się wczuć w tę historię, a jej bohaterowie zaczynali mnie irytować....

Jak dla mnie akcja książki jest nierównomiernie rozłożona.
Do połowy książki mało się dzieje, a później autor zasypuje nas wątkami z życia postaci.
Nie zmienia to faktu, że książkę się czytało szybko i całkiem przyjemnie.
Poprawny kryminał.

Jak dla mnie akcja książki jest nierównomiernie rozłożona.
Do połowy książki mało się dzieje, a później autor zasypuje nas wątkami z życia postaci.
Nie zmienia to faktu, że książkę się czytało szybko i całkiem przyjemnie.
Poprawny kryminał.

Pamiętam czasy, gdy każda nowa książka francuzkiego autora Guillaume Musso była druga w kolejne do przeczytania po Agacie Przybyłek. To były książki, które połykałam w dwa dni, napisane tak bardzo lekkim piórem.

Po przeczytaniu kryminału Guillaume poczułam jak cofnęłam się w czasie do dnia, gdzie kupiłam papierową wersję i delektowałam się każdą stroną w towarzystwie kawy.

Historia przedstawia bohatera w drugoplanowej wersji a dopiero prawie w połowie mogłam poznać uczucia, wzloty i upadki głównej bohaterki Angelique czyli tytułowej kobiety co bardzo mnie zaskoczyło. Nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji, nawet nie przypuszczałam, że główna bohaterka posunie się do takiego okropnego czynu.

Więcej podobnych opinii zajdziesz na instagramie @agnes.jurkowska.

Pamiętam czasy, gdy każda nowa książka francuzkiego autora Guillaume Musso była druga w kolejne do przeczytania po Agacie Przybyłek. To były książki, które połykałam w dwa dni, napisane tak bardzo lekkim piórem.

Po przeczytaniu kryminału Guillaume poczułam jak cofnęłam się w czasie do dnia, gdzie kupiłam papierową wersję i delektowałam się każdą stroną w towarzystwie...

Uwielbiam wszystkie książki tego autora!

Uwielbiam wszystkie książki tego autora!

Wspaniała książka, akcja wciąż się rozpędzała a koniec historii był tak zaskakujący że czuję wielki niedosyt. Polecam

Wspaniała książka, akcja wciąż się rozpędzała a koniec historii był tak zaskakujący że czuję wielki niedosyt. Polecam

To 18-ta powieść tego autora, którą czytam. Wszystkie z naszej fajnej biblioteki. Zostałam zachęcona do tego francuskiego pisarza przez kogoś z rodziny ponad 20 lat temu. Od tego czasu co nowego spotkam czytam i robię to z wielką przyjemnością. Tu jak i w innych podobają mi się częste zwroty akcji .Historia jaką przedstawia autor jest ciekawa,,na początku trochę się gubiłam aby za chwilę się wszystko poukładało,wątki się połączyły. Styl mi jak najbardziej odpowiada. Pewnie moje wrażenia są subiektywne ,ale to są te nasze gusta i guściki i nie mam zamiaru swoich zmieniać.

To 18-ta powieść tego autora, którą czytam. Wszystkie z naszej fajnej biblioteki. Zostałam zachęcona do tego francuskiego pisarza przez kogoś z rodziny ponad 20 lat temu. Od tego czasu co nowego spotkam czytam i robię to z wielką przyjemnością. Tu jak i w innych podobają mi się częste zwroty akcji .Historia jaką przedstawia autor jest ciekawa,,na początku trochę się...

Pierwsza moja książka tego autora, sprawiła, że stałam się fanką. Świetny styl, wartka akcja, a w tle ukochany Paryż. Polecam

Pierwsza moja książka tego autora, sprawiła, że stałam się fanką. Świetny styl, wartka akcja, a w tle ukochany Paryż. Polecam

Można przeczytać, ale w moim odczuciu kompletnie nie powala na kolana.

Można przeczytać, ale w moim odczuciu kompletnie nie powala na kolana.

„Czuję, że błądzę. Sama nie wiem, kim jestem. W każdym razie nie jestem tą. Której szukam.”
Guillaume Musso długo czekał na swoją kolej, zawsze mamy wspólny czas w wakacje ale nie umiem powiedzieć dlaczego „Gdzie jest Angelique?” odkładałam na bok za każdym razem gdy przychodziło do wyboru co będę czytać ze stosu wstydu. c

„Ale machina ruszyła i nie mógł się już się wycofać.”
Mathias Taillefer kiedy budzi się w szpitalu zastaje przy swoim łóżku Louise Collange.
Nieznajoma prosi by pomógł jej rozwiązać sprawę śmierci jej mamy.
Mathias rozpoczyna swoje śledztwo, które prowadzi go do pielęgniarki Angelique.
Czy śmierć Stelli Petrenko była nieszczęśliwym wypadkiem?
Czy śmierć Marca Sabatiniego, sąsiada Stelli jest powiązana ze śmiercią primabaleriny?
Śledztwo prowadzi do Włoch, czy Mathias i Louise odnajdą Angelique?
Kim jest mężczyzna w czerwonym płaszczu?
Śledztwo się komplikuje, zagrożenie jest coraz bliżej, czy zginie ktoś jeszcze?

„Muzyka odwraca uwagę, mniej się czuje ból.”
Guillaume Musso jak zawsze oddał w ręce czytelników powieść na najwyższym poziomie, dopracowaną w każdym elemencie, nietuzinkową, zaskakującą i tajemniczą.
Powieści tego autora potrafią zaskoczy, tu nic nie jest takie jak nam się wydaje, a autor żongluje emocjami czytelników dając nam całą gamę doznań. Mój czytelniczy apetyt jak zawsze został zaspokojony, żałuję tylko, że zabrakło mi tu tej iskierki zjawiska paranormalnego, który częściej mogliśmy odnaleźć w jego początkowych dziełach.

„Czuję, że błądzę. Sama nie wiem, kim jestem. W każdym razie nie jestem tą. Której szukam.”
Guillaume Musso długo czekał na swoją kolej, zawsze mamy wspólny czas w wakacje ale nie umiem powiedzieć dlaczego „Gdzie jest Angelique?” odkładałam na bok za każdym razem gdy przychodziło do wyboru co będę czytać ze stosu wstydu. c

„Ale machina ruszyła i nie mógł się już się...