Niebezpieczna psychologia

Według mnie książka jedynie akcentuje, że dany problem istnieje i że jest on powiązany z danym nurtem psychologii, ale niestety nie rozwija na czym dokładnie polega problem. Raczej stanowi to jedynie przypuszczenie, że pewne elementy nauki jaka jest psychologia rozwinęły się w niezbyt zdrowym kierunku.
Jednak jako osoba po kierunku społecznym mogę jedynie stwierdzić, że pewne "prądy" psychologiczne moga być szkodliwe, jeśli są niewłaściwie podane. Według mnie jednak większym problem stanowi oderwanie psychologii jako nauki od wiary, bo gdyby badacze uwzględnili Boga w swoich poszukiwaniach i dociekaniach, to bardzo możliwe, że przynajmniej część z nich przestałaby juz dawano wyważać otwarte drzwi. A tak to Kościól swoje i miejscami psychologia też.
Np. czym jest narcyzm? Czy nie ekstremalna formą pychy, połączoną zwykle z formą bałwochwalstwa, jako samouwielbienia?

Tak czy inaczej ksiązka ciekawa i nie tylko dla wierzących.

Według mnie książka jedynie akcentuje, że dany problem istnieje i że jest on powiązany z danym nurtem psychologii, ale niestety nie rozwija na czym dokładnie polega problem. Raczej stanowi to jedynie przypuszczenie, że pewne elementy nauki jaka jest psychologia rozwinęły się w niezbyt zdrowym kierunku.
Jednak jako osoba po kierunku społecznym mogę jedynie stwierdzić, że...

Z jednej strony dobrze, że autorka zwróciła uwagę na niebezpieczeństwa związane z różnymi terapiami, a z drugiej - za bardzo przedstawiła sytuację zero-jedynkowo, skrajnie negatywnie. Po lekturze miałam wrażenie, że psychologia jest zupełnie niepotrzebna, szkodliwa i nikt nie powinien mieć z nią nic wspólnego. Treść książki na pewno nie będzie dla wszystkich akceptowalna, została napisana raczej z punktu widzenia osoby wierzącej lub takiej, która nie jest wrogo nastawiona do religii katolickiej. Ja się do takich osób zaliczam i rozumiem szkodliwość omówionych w książce terapii. Książka jednak jest zbyt krótka i nie wyczerpuje tematu, powinna mieć inny tytuł, typu "Niebezpieczne psychoterapie", psychologia bowiem nie zamyka się tylko w psychoterapii, ale również opisuje świat wewnętrzny w człowieku i jego wpływ na świat zewnętrzny. Ostatni rozdział, "Co zamiast psychologii", również nie wyczerpał tematu i nie zaspokoił mojej ciekawości, mimo iż jako osoba wierząca rozumiem, że jedyną odpowiedzią na problemy w życiu jest zwrócenie się ku Bogu i nawrócenie. Nie znalazłam jednak odpowiedzi na nurtujące mnie przez całą lekturę pytanie, czy w takim razie coś w tej psychologii jest pozytywnego, bezpiecznego, co może dać człowiekowi, co warto o niej czytać i wiedzieć.

Z jednej strony dobrze, że autorka zwróciła uwagę na niebezpieczeństwa związane z różnymi terapiami, a z drugiej - za bardzo przedstawiła sytuację zero-jedynkowo, skrajnie negatywnie. Po lekturze miałam wrażenie, że psychologia jest zupełnie niepotrzebna, szkodliwa i nikt nie powinien mieć z nią nic wspólnego. Treść książki na pewno nie będzie dla wszystkich akceptowalna,...

"Zawód psychoterapeuty funkcjonuje na takich samych zasadach jak zawód wróżki, z tym wyjątkiem, że terapeuci cieszą się większym szacunkiem i zaufaniem."

Czytając opis wszystkich metod używanych we współczesnej psychologi, oczywiście z dużym przymrużeniem oka na fanatyzm, który bije od autorki, zastanawiałem się co to wszystko ma na celu, jaki jest kierunek pracy z pacjentem? Czy oni w ogóle wiedzą co robią?

Autorka stara kreować się psychologię na coś podobnego do szamańskiej afrykańskiej religii, mi to wszystko bardziej przypomina różne taktyki stosowane przez szkoły uwodzenia i coachów motywacyjnych.

Generalnie cały czas autorka próbuje wyszukać powody, aby traktować psychologię jak religię. W książce brakuje empirycznych badań, wszystko jest subiektywnym hejtem i niczym więcej.

Po lekturze nasuwa się pytanie, czy warto korzystać z takich usług? Czy zamiast pomóc, może nam to wszystko zaszkodzić i wynaleźć wiele innych problemów, o których wcześniej nie wiedzieliśmy, bo ktoś miał takie kaprys?

"Zawód psychoterapeuty funkcjonuje na takich samych zasadach jak zawód wróżki, z tym wyjątkiem, że terapeuci cieszą się większym szacunkiem i zaufaniem."

Czytając opis wszystkich metod używanych we współczesnej psychologi, oczywiście z dużym przymrużeniem oka na fanatyzm, który bije od autorki, zastanawiałem się co to wszystko ma na celu, jaki jest kierunek pracy z...

odważnie i przystępnie przedstawiona krytyka głównych nurtów psychologii i metod stosowanych w psychoterapii a także w coachingu; zmusza do głębokiej refleksji nad sensem szukania pomocy u specjalistów bazujących na teoriach nie potwierdzonych badaniami, nierzadko wywodzących się z praktyk okultystycznych, a przy tym zdecydowanie szkodliwych dla duchowości chrześcijanina; zmusza do jednoznacznego określenia swojego światopoglądu; koniecznie do przeczytania przed wydaniem pieniędzy na usługę psychologa, psychoterapeuty czy coacha;

odważnie i przystępnie przedstawiona krytyka głównych nurtów psychologii i metod stosowanych w psychoterapii a także w coachingu; zmusza do głębokiej refleksji nad sensem szukania pomocy u specjalistów bazujących na teoriach nie potwierdzonych badaniami, nierzadko wywodzących się z praktyk okultystycznych, a przy tym zdecydowanie szkodliwych dla duchowości chrześcijanina;...

Żenada. Ta książka pisana jest mniej wiecej tak: "Andrzej Samson był niebezpieczny. Takich terapeutów jest o wiele więcej, dlatego psychoterapia szkodzi."

Zacząłem czytać tę książkę, bo jest w niej napisane: "Niechęć do religii, zwłaszcza chrześcijaństwa cechowała wszystkich liczących się twóców wiodących kierunków psychologicznych". Jak dowiedziona jest ta teza w książce? Badaczka dobrała 10 (dziesięć!) osób wg swojego widzimisię i opisując, co stworzyli doszła do wniosku, że byli katolikożercami. Żadnych źródeł, żadnej literatury - tylko własne opisy i własne wnioski. Przy tym wśród tych 10 postaci jest np. Wiliam Reich, Kurt Lewin (przy okazji omówienia jego wkładu autorka popełnia merytoryczne błędy myląc psychoterapię Gestalt z psychologią postaci, również nazywaną gestaltem, ale o innym znaczeniu),Erich Fromm a nawet Bill Wilson, który w ogóle nie był żadnym psychologiem (twórca terapii AA i 12 kroków). Brakuje za to takich postaci jak Binet, Skinner, Pawłow, Wundt... Zresztą nie ma sensu wymieniać, bo w tej książce nie chodzi o to aby sprawdzić jak jest, ale żeby dobrać fakty tak aby potwierdzały własne, z góry uczynione założenia. Ssssłabe.

W tekście jest też mnóstwo sformułowań takich jak: "Odrzucenie Boga jako źródła prawdy jawi się jako największy błąd psychologii." Powtórzę więc: żenada. Nie dlatego, że Autorka ma swoje poglądy, ale dlatego że tak nieudolnie ich dowodzi, tak tendencyjnie dobiera przykłady i dokonuje takich uogólnień, że trudno się nie uśmiechnąć. Zacytuję jeszcze jedno, pierwsze lepsze zdanie: "...psychologia zdejmuje z człowieka ciężar odpowiedzialności, co prowadzi do zahamowania rozwoju." Rany, ale wstyd podpisać się pod czymś podobnym!

Nawet trochę wstyd czytać taką książkę.

Żenada. Ta książka pisana jest mniej wiecej tak: "Andrzej Samson był niebezpieczny. Takich terapeutów jest o wiele więcej, dlatego psychoterapia szkodzi."

Zacząłem czytać tę książkę, bo jest w niej napisane: "Niechęć do religii, zwłaszcza chrześcijaństwa cechowała wszystkich liczących się twóców wiodących kierunków psychologicznych". Jak dowiedziona jest ta teza w...

Pseudonaukowy, fanatycznie katolicki, niebezpieczny bełkot.

Pseudonaukowy, fanatycznie katolicki, niebezpieczny bełkot.